تولید مثل انواع گورامی ها: تولید مثل در انواع گورامی ها و سایر لابیرانت دارها تا حدودی مشابه است ولی گاهی ممکن است برخی از گونه ها خصوصیات جزیی داشته باشند همه این ماهی ها برای تخم ریزی اقدام بساختن لانه های خاصی از حباب هوا می نمایند. ساختن لانه حبابی در تخصص ماهی نر است و برای ساختن آن ماهی نر مرتبا بسطح آب آمده و مقداری هوا با خود به داخل آب می برد و پس از آن حبابهای کوچک هوا در داخل دهان ماهی نر با لایه ای از بزاق دهان آغشته شده و به سطح آب رها می گردد. حباب های هوا در مجموع شباهت زیادی به کف صابون در روی آب دارد ولی حباب های حاصل از آن بسیار کوچک می باشند. اندازه حبابها از یک ماش بزرگ تجاوز نمی نماید. ماهی از گیاهان سطح آب برای نگهداری و اسکان دادن حبابها استفاده می نماید گاهی نیز ممکن است حباب های هوا زیر گیاهان داخل آکوآریوم و بخصوص زیر برگهای پهن قرار داده شوند

ساختن لانه حبابی توسط ماهی نر نشان از آمادگی تولید مثلی است و اگر در آکوآریوم ماهی ماده از جنس او وجود ندارد ، باید بلافاصله اقدام به تهیه جفت برای او نمود. ماهی نر هنگام انتخاب جفت و یا اظهار تمایل به ماهی ماده موجود در آکوآریوم ، ابتدا باله های خود را تا حداکثر ممکن گسترده کرده و به طرف ماهی ماده می رود. اگر ماهی ماده نیز همین عکس العمل را نشان دهد انتخاب جفت انجام گردیده است

ماهی نر بسیار کم حوصله است و اگر بعد از ساختن لانه حبابی و راندن جفت خود بطرف آن برای تخمریزی ، ماهی ماده آمادگی تخم ریزی را نداشته باشد ، جنگ و منازعه را با آن شروع کرده و با ضرباتی که با سر به طرفین بدن او وارد می کند و نیز با پاره کردن باله هایش ممکن است او را بکشد

در اوایل شروع نزاع بهتر است ضمن مواظبت دقیق به آنها فرصت بیشتری داده شود چون ممکن است تغییر عقیده داده و سر عقل بیایند. در غیر این صورت و ادامه نزاع باید ماهی نر را از آکوآریوم خارج نمود. چند ساعت بعد باید مجددا ماهی نر را داخل آکوآریوم ماده قرار داد. اگر منازعه باز هم شروع شود باید به همان منوال دو سه بار دیگر اینکار را ادامه داد تا سرانجام تخم ریزی انجام شود. در غیر اینصورت باید نسبت به تعویض ماهی نر یا ماده اقدام نمود. اگر انتخاب انجام گیرد، ماهی نر پس از ساختن لانه حبابی جفت خود را بزیر آن برده و بدن خود را خم کرده و هلال وار به دور ماهی ماده می چسبد. در اینموقع هر دو ماهی به آرامی و بدون شنا کردن بکف آکوآریوم افتاده و ماهی ماده تعدادی تخم از خود خارج می کند که بلافاصله توسط ماهی نر بارور می گردند. پس از آن ماهی نر جفت خود را رها کرده و تخمها را در دهان با حباب هوا و بزاق آغشته کرده و به زیر لانه حبابی می فرستد. این عمل چندین بار و برای مدت یکساعت یا بیشتر ادامه می یابد تا وقتی که تمام تخمها که معمولا ۳۰۰ تا ۵۰۰ عدد هستند ریخته شوند. پس از تمام شدن کار تخم ریزی ، ماهی نر بلافاصله ماهی ماده را به دورترین نقطه آکوآریوم از لانه حبابی تبعید کرده و حفاظت و مراقبت از تخمها را خود بعهده می گیرد. در این موقع بخصوص در آکوآریومهای کوچکتر از ۶۰ لیتر، بهتر است بلافاصله ماهی ماده از آکوآریوم خارج شود ، در غیر اینصورت دخالت وی در امر مراقبت از تخمها ممکن است باعث واکنش نر و مرگ ماهی ماده شود.

نکته: تبخیر آب تا حدودی باعث شکسته شدن برخی از حبابهاِی هوا می گردد. اگر چه ماهی نر به سرعت با ساختن حبابهای تازه کمبود آنها را جبران می کند، با وجود این حتما در آکوآریوم باید کاملا بسته باشد تا از خراب شدن حبابها جلوگیری شود. برای این منظور کافی است که روی آکوآریوم با شیشه پوشیده شود.

لانه حبابی بطور میانگین ۸×۸ سانتیمتر است و ضخامت آن یک سانتیمتر یا کمی بیشتر می باشد. پس از قرار گرفتن تخمها در زیر لانه حبابی، ماهی نر تعداد دیگری حباب هوا تولید کرده و زیر تخمها قرار می دهد. تخمها را با دقت زیاد می توان بین حبابهای هوا مشاهده نمود. حرارت لازم برای تخم ریزی و نگهداری از آنها بین ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتِیگراد است. در این حرارت لاروها معمولا دو روز پس از لقاح از تخم خارج می شوند. لاروها ابتدا شکل بچه قورباغه را (قبل از دگردیسی) دارند و داخل حبابهای هوا می مانند . اگر نوزادی از داخل حبابها بداخل آب بیفتد ، ماهی نر بلافاصله آن را تعقیب کرده و با حباب هوایی که به دور او درست می کند وی را بداخل لانه حبابی متصاعد می سازد. سه روز بعد کم کم حبابهای هوا شروع به خراب شدن کرده و نوزادها که در این زمان قسمت عمده کیسه زرده آنها جذب گردیده است به طور دسته جمعی شروع به شنا می نماِیند. اگر یکی از بچه ها از گروه خارج شود بلافاصله توسط ماهی نر به گله بچه ها بازگشت داده می شود. سه هفته بعد از تولد که بچه ها می توانند از خود مراقبت نماِیند ، ماهی نر دیگر کار خود را خاتمه یافته می داند و بچه ها را بحال خود رها میکند و همچنین ممکن است گاهی شروع به خوردن آنها کند. بنابراین اگر ماهی نر تاکنون از آکوآریوم خارج نشده است باید بلافاصله اقدام به خارج کردن وی نمود

نکته: در تکثیر و پرورش این ماهی ها چند نکته مهم وجود دارد که باید مورد توجه و دقت قرار گیرند .اکثرا تازه واردها ممکن است در آکوآریوم خود حتی اقدام به تکثیر ماهی بنمایند ولی پس از اینکه سن بچه ماهی ها به ۱۵ تا ۳۰ روز برسد تمام و یا عده زیادی از آنها خواهند مرد. دلیل اصلی آن را فقط می توان در دو کلمه مختصر نمود: تغذیه بد. بچه این ماهی ها در شروع شنای ازاد احتیاج زیادی به غذای زنده میکروسکوپی دارند و اگر آکوآریوم بسیار کوچک و تمیز باشد ، غذای کافی برای آنها تولید نمی شود. برای پرورش بچه ماهی ها حجم آکوآریوم باید حداقل ۶۰ لیتر باشد. عمق آب داخل آن باید بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و به اندازه کافی گیاه در آن کاشته شود. آب آکوآریوم حتما باید کهنه باشد تا غذای کافی تولید نماید. اگر مقداری گیاه مرده و در حال پلاسیدن در آکوآریوم باشد نه تنها مضر نیست بلکه از نظر تولید غذا بسیار مناسب نیز می باشد. اگر نمی توان در آکوآریوم و یا مخزن دیگری اقدام به پرورش انفوزوئرها نمود که ریزترین مواد غذایی زنده می باشند می توان پس از تخم ریزی مقدار کمی کاهوی له شده و مقدار خیلی کمی غذای ماهی که به صورت پودر در آمده است در داخل آب ریخت تا در داخل آکوآریوم انفوزوئرها که غذای اصلی بچه ماهی ها است تولید شوند. در صورتی که در اکواریومی مجزا پرورش انفوزوئرها صورت میگیرد در مراحل اولیه رشد و نمو بهتر است روزی دو سه بار و هر بار دو سه لیوان آب سبز محتوی فیتوپلانکتن و انفوزوئر به آکوآریوم لاروها اضافه نمود. با رشد ماهی میتوان از غذاهای دیگری نیز استفاده نمود. به طور مثال دافنی ریز یا غذاهای دیگر باید موقعی به آنها داد که قدرت گرفتن و خوردن آنها را داشته باشند. در هفته سوم عمرشان لابیرانت ها تشکیل می شوند واز این پس قدرت مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و حتی میتوانند به سطح اب امده و نفس بگیرند. اگر در این مدت سطح آب کثیف شده یا لایه ای از چربی و مواد دیگر روی آن را بپوشاند، باید با تماس دادن یک ورق کاغذ با سطح آب ، مواد اضافی روی آنرا برداشت نمود(میتوان از روش های دیگری نیز کمک گرفت).

برای تولید و پرورش تجاری و زیاد آن می توان در استخرهای کوچک اقدام به تکثیر آنها نمود. اگر تغییرات درجه حرارت بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد بیشتر نباشد ماهی ها بخوبی تولید مثل خواهند نمود. در یک حوضچه کوچک با ابعاد ۲×۲ متر حتی اگر دو جفت نر و ماده گذاشته شوند ، معمولا رقابتی با یکدیگر انجام نخواهند داد. در چنین شرایطی مواد غذایی میکروسکوپی به اندازه کافی تولید خواهد شد و مصرف گاهگاهی دافنی ریز مفید خواهد بود. هرگز نباید ماهی جنگجو یا بتا را در استخرهای کوچک تکثیر نمود. طبیعتا این ماهی ها شکارچی و گوشتخوارند و در شرایط طبیعی غذای اصلی آنها را سخت پوستان کوچک تامین می نمایند. اگر چه این ماهی ها سریعا به خوردن غذاهای مصنوعی عادت می نماِیند ، اما با وجود این باید گاهگاهی غذای زنده مانند کرم خاکی خرد شده ، دافنی ها، تکه های کوچک گوشت بدون چربی(دل) ، ماهی و یا میگو به آنها داد.

نکته مهم : برای تکثیر این ماهی ها بهتر است مقداری گیاه شناور در سطح آب قرار گیرد تا لانه حبابی بین آنها ساخته شود. اگر گیاه شناوری روی آب وجود نداشته باشد ماهی نر تقریبا تمام گیاهان ریشه دار داخل آکوآریوم را خراب کرده و بر روی آب می برد.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها: ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن ۱۵ سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای مناسب ۲۷ درجه سانتیگراد باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود (مثلا سه طرف اکواریوم) که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمیشود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید. از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آورد و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، انچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد. وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند لابلای آنها پنهان و مخفی شود و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای ۲۷ درجه سلسیوس یا سانتیگراد باشد. ارتفاع آب حداکثر ۱۵ سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود. اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید(مگر تانک گیاه کاری شده باشد و تانک تخصصی تکثیر نباشد). هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه(مصنوع یا طبیعی) داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن در مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید. ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

بعد از گذشت ۲۴ ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد که در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع به همین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید. چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن بلو به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید ۱۵ روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از ۳۶ ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ای که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند را با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

تغذیه لارو ها: از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یک هفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید. حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آنفوزوئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است را بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است. بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در ۲۴ ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت ۲۴ ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی انها را روی هوا می زنند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها غذا بدهید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

توجه: دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا ۱۵ روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد. بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق یک برنامه مرتب و منظم هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها سایزبندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید بهترین راندمان و درصد موفقیت به صورت تجاری زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط ۳% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر ۱۰۰ عدد لارو فقط ۳ عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از ۳% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید

گورامی بالن دارای فرم بدنی متفاوت با سایر نژاد های گورامی است. این ماهی دارای بدنی گرد می باشد که از این نظر شباهت زیادی به ماهی پرت پیدا کرده است. این ماهی دارای بدنی سفید رنگ متمایل به صورتی می باشد. گورامی بالن با نام های گورامی بوسنده ی بالن و گورامی صورتی نیز شناخته می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است. این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.
گورامی بالن ماهی ای صلح جو است. حداقل حجم آکواریوم برای این ماهی ۱۰۰ لیتر، دمای مناسب برای آن ۲۲ تا ۲۷ درجه و پی هاش مناسب بین ۶ تا ۸/۸ می باشد.بهترین آکواریوم برای این ماهی، آکواریومی همراه با گیاهان طبیعی و تخته سنگ می باشد تا مکان هایی برای پنهان شدن ماهی فراهم آورد.
بهترین راه برای تشخیص گورامی نر از گورامی ماده توجه به باله ی پشتی ماهی است.در ماهی نر این باله بلند و نوک تیز است، در صورتی که در ماهی ماده کوتاه تر و دارای نوک گرد می باشد. در زمان جفتگیری ماهی نر لانه ای حبابی در زیر برگ ها می سازد و سپس شروع به جلب کردن ماهی ماده می کند. بدین صورت که در پشت آن حرکت می کند و آن را به مسیر تخمریزی هدایت می کند. در این زمان ماهی نر با باز کردن باله ها و تغییر رنگ خودنمایی می کند. هنگامی که این رفتار از ماهی نر مشاهده شد باید ارتفاع آب را کاهش داد و به حداکثر ۱۵ سانتی متر رساند. پس از تخمریزی باید ماهی ماده از آکواریوم خارج شود. زیرا ماهی نر وظیفه ی نگهداری از فرزندان را به عهده دارد و ممکن است که به ماهی ماده آسیب برساند. ماهی نر تا زمان خروج نوزادان از تخم، از آن ها مراقبت می کند. پس از خروج نوزادان از تخم، آب آکواریوم باید به طور مداوم سیفون شود. به خصوص در هفته ی سوم. نوزادان تازه متولد شده باید با آنفوزوئر یا نوزاد میگو تغذیه شوند.
گورامی  جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.
این ماهی با ماهی هایی همچون مولی، دم شمشیری، بارب و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی دارف عسلی با نام های گورامی دارف یا گوارمی عسلی نیز شناخته می شود و مشابهت های بسیاری با گورامی دارف دارد.این ماهی دارای رنگ زرد و قهوه ای است که این رنگ در زمان جفتگیری بیشتر خودنمایی می کند. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت است.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.گورامی دارف عسلی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۸ لیتر همراه با پوشش گیاهی انبوه و هوادهی مناسب نیاز دارد.مناسب ترین محیط برای زندگی این ماهی آکوریومی کوچک همراه با ماهیان صلح جو است.لازم به ذکر است که این ماهی در زمان جفتگیری قلمروطلب می شود.گورامی عسلی در زمان جفتگیری شروع به ساخت لانه های حبابی می کند.البته تخمریزی قبل از ساخت این لانه ها انجام می شود و پس از ساخت لانه، ماهی ماده تخم ها را جابه جا کرده و به لانه انتقال می دهد.پس از انجام این مرحله لازم است که ماهی ماده از آکواریوم خارج شود.نوزادان پس از یک روز از تخم خارج می شوند و قادر به شنا کردن خواهند بود.ماهی نر تا ۲ یا ۳ روز از نوزادان مراقبت می کند و پس از آن باید ماهی نر را از آکواریوم خارج نمود.نوزادان در اوایل باید با آنفوزوئر و بعد با نوزاد میگوی آب شور تغذیه شوند.گورامی عسلی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.گورامی عسلی با ماهی هایی همچون مولی، دم شمشیری، گوپی، پلاتی، انواع تتراها، دانیو، رازبورا، انواع بارب ها و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی شکلاتی ماهی ای صلح جو است که دارای رنگ متمایل به سبز و قهوه ای است و دارای خط های عمودی زرد در امتداد بدن می باشد.اغلب آن ها دارای نقطه ای سیاه بر روی نوار زرد در بین دم و بدن می باشند.زیستگاه گورامی شکلاتی شبه جزیره ی مالاگا و سوماترا می باشد.این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.گورامی شکلاتی ماهی حساسی است که حداقل حجم آکواریوم آن باید حدود ۱۱۴ لیتر باشد.این ماهی به آسانی دچار بیماری های پوستی می شود.لذا کیفیت خوب آب از ارکان مهم در نگهداری این ماهی می باشد.گورامی شکلاتی آکواریومی با گیاهان انبوه و دمای ۲۴ تا ۲۹ درجه ی سلسیوس را ترجیح می دهد.بهترین راه برای تشخیص جنسیت این ماهی این است که لوله ی ماهی نر برجسته تر است و به دم ماهی نزدیک تر می باشد.همچنین ماهی نر دارای باله های تیز تری می باشد.گورامی شکلاتی تخم ها را در دهان خود نگهداری می کند.در هنگام جفتگیری، ماهی نر و ماده به ته آکواریوم رفته و ماهی ماده تخم ها را در دهان خود جمع آوری می کند.ماهی ماده ۱۴ روز تخم ها را در دهان خود حمل می کند و در این مدت غذا نمی خورد.بنابراین باید قبل از جفتگیری،ماهی ماده در شرایط خوبی قرار گرفته باشد.گورامی شکلاتی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.این ماهی با ماهی هایی همچون گوپی، پلاتی، رازبورا، انواع تترا و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی مرواریدی ماهی صلح جویی است.این ماهی یکی از جذاب ترین و مقاوم ترین نوع از دسته ی ماهیان گورامی است که نگهداری آن در آکواریوم آسان است. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.آکواریومی با حداقل حجم ۱۱۴ لیتر و ارتفاع آب حدود ۳۰ سانتی متر برای این ماهی مناسب است.قرار دادن گیاهان شناور بر روی آب و فراهم کردن مکان هایی برای پنهان شدن ماهی امری موثر در سلامت این ماهی است.سنگ های کف آکواریوم باید تیره باشند و باید نور به طور ملایم به آکواریوم بتابد.گورامی مرواریدی باید با ماهیان صلح جو و هم اندازه ی خود نگهداری شود.در غیر این صورت ماهی گوشه گیر شده، زیبایی خود را از دست می دهد و از غذا خوردن امتناع می کند.دمای ۲۳٫۵ تا ۳۰درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۸٫۵ برای این ماهی مناسب است.تشخیص دادن جنس نر و ماده در این ماهی آسان است.چرا که این ماهی دارای عضو جفتگیری است.این عضو در ماهی نر نوک تیز تر و قرمزتر از ماهی ماده است.همچنین باله ی پشتی در ماهی نر نوک تیز تر از این باله در ماهی ماده است.قبل از جفتگیری باید جفت ماهی را با میگو و کرم زنده یا منجمد تغذیه نمود تا برای جفتگیری آماده شوند.دمای آب باید بر روی ۲۶٫۵ درجه تنظیم شود و ارتفاع آب نیز باید در حدود ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر باشد.ماهی نر برای هر تخم یک لانه ی حبابی ایجاد می کند.پس از تخمریزی لازم است که ماهی ماده از آکواریوم خارج شود.پس از خروج اولین نوزاد از تخم ماهی نر نیز باید از آکواریوم خارج شود.نوزادان باید با غذاهای مایع یا آنفوزوئر تغذیه شوند.هنگامی دو هفته از تولد نوزادان گذشت می توان نوزاد میگوی آب شور را به رژیم غذایی نوزادان اضافه کرد.زمانی که نوزادان به سن یک ماهگی رسیدند به راحتی می توانند غذای خشک را دریافت و تغذیه نمایند.آب آکواریوم نوزادان باید هر دو یا سه روز سیفون شود و زمانی که نوزادان بزرگتر می شوند باید آن ها را بین چند آکواریوم تقسیم کرد تا از مرگ آن ها جلوگیری شود.گورامی مرواریدی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.این ماهی با ماهی هایی همچون گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا، دانیو و انواع تترا ها سازگاری دارد.

گورامی طلائی تغییریافته ای از گورامی آبی است که دارای رنگ مایل به نارنجی است.تفاوت دیگر این ماهی با گورامی آبی در این است که این ماهی فاقد نشان هایی است که بر روی بدن گورامی آبی وجود دارد.این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی بوسنده با نام هایی همچون ماهی بوسنده، بوسنده ی صورتی یا بوسنده ی سبز نیز شناخته می شود.رنگ اصلی این ماهی در طبیعت سبز رنگ است و رنگ صورتی مختص ماهی های پرورش یافته در آکواریوم می باشد.این ماهی دارای لبی ضخیم است  که به صورت لبی غنچه شده است که نام ماهی نیز از این ویژگی گرفته شده است.به طور کلی این ماهی، ماهی آرامی است.اما ممکن است که ماهی های نر با فشردن لب ها به یکدیگر با هم درگیر شوند.در بیشتر اوقات ماهی ضعیف تر عقب نشینی می کند و این درگیری به مرگ منجر نمی شود.ماهی بوسنده مانند سایر گورامی ها به طور مستقیم از سطح آب تنفس می کند.به همین دلیل باید در آکواریوم این ماهی دسترسی به سطح آب آسان باشد.

گورامی آبی اغلب با نام گورامی سه خال شناخته می شود.این ماهی تنها دارای دو خال است.یک خال در قسمت مرکزی بدن و دیگری در قسمت میانی دم و بدن.در واقع چشم ماهی، خال سوم محسوب می شود.رنگ ماهی در شرایط مختلف می تواند تغییر کند.برای مثال در زمان جفتگیری رنگ ماهی به آبی تیره متمایل می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی دارف شامل تنوع رنگ بسیاری است و دارای رنگ های آبی، قرمز و آبی براق می باشد.این ماهی دارای درخشندگی رنگین کمانی بر روی بدن است که این درخشندگی در جنس نر برجسته تر است. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت است.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی پوست ماری بومی مالزی، سنگاپور، تایلند و ویتنام  است. این ماهی در مقایسه با سایر گونه های گورامی رشد بسیار زیادی دارد و تا ۲۰ سانتی متر رشد می کند. در برخی کشور ها از این ماهی به عنوان یک غذای دریایی لذیذ استفاده می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است. این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.