اسکات سبز (Green Scat)

اسکات سبز از دسته ماهیان لب شور است که توانایی زندگی در آب های شیرین را دارا می باشد. این ماهی دارای بدنی سبز و زرد به همراه خال هایی سیاه بر روی بدن می باشد. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات سبز به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات سبز به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات سبز با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد.

اسکات قرمز (Red Scat)

اسکات قرمز، اسکات سر قرمز یا اسکات رد هد از جمله ماهیان لب شور است که توانایی سازگاری و زندگی در آب های شیرین را دارد. تفاوت این ماهی با سایر گونه های اسکات، رنگ قرمز بر روی سر این ماهی است. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد

سیلور اسکات (Silver Scat)

ماهی سیلور اسکات از جمله ماهیان آب های نیمه شور است و از نظر دسته بندی در دسته ی ماهیان لب شور قرار می گیرد. سیلور اسکات دارای بدنی تماما” نقره ای با خال هایی سیاه بر روی آن است. دم این ماهی نیز به رنگ سبز – زرد است.
سیلور اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی سیلور اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی سیلور اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی سیلور اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد..

اسکات (Scat)

ماهی اسکات دارای رنگ برنزی تا قهوه ای همراه با نقطه های سبز تیره تا سیاه در سرتاسر بدن می باشد. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد.

زیتگاه ماهی شارک تایلند می باشد.طول این ماهی تا ۱۲ سانتی متر می رسد و دمای مناسب برای آن بین ۲۲ تا ۲۶ درجه ی سانتی گراد می باشد
این ماهی شکل زیبایی دارد.ماهی شارک خلق و خوی تهاجمی دارد و بهتر است از این ماهی در هر آکواریوم دو عدد باشد.زیرا در این صورت این دو ماهی دنبال یکدیگر کرده و به سایر ماهی های آکواریوم کاری ندارند.در غیر این صورت امکان دارد به سایر ماهی ها آسیب برساند

شامل دو رنگ متفاوت هستند:۱-سیاه ۲-سفید

شارک رنگین کمانی (Rainbow Shark)

شارک رنگین کمانی با نام های شارک باله قرمز یا شارک یاقوت سرخ نیز شناخته می شود.دارای رنگ خاکستری تیره تا سیاه بر روی بدن و رنگ قرمز بر روی باله ها است.همچنین نوع دیگری از شارک رنگین کمانی به جای رنگ سیاه بر روی بدن دارای رنگ سفید می باشد.تفاوت میان این نوع شارک و شارک دم قرمز در این است که شارک دم قرمز تنها دارای دم قرمز است، در حالی که شارک باله قرمز دارای باله های قرمز نیز می باشد.
آکواریومی با حداقل حجم ۱۹۰ لیتر،دارای پوشش گیاهی انبوه و تزئین شده با تخته سنگ و تکه های چوب برای این ماهی مناسب است.دمای آب آکواریوم باید در حدود ۲۲ تا ۲۶ درجه و پی هاش نیز در حدود ۶٫۵ تا ۷٫۵ باشد.ممکن است که ماهی شارک برای خود در آکواریوم قلمرو تایین کند و حرکات پرخاشگرانه ای با سایر ماهی ها در محدوده ی خود داشته باشد.این رفتار به خصوص زمانی دیده می شود که این ماهی به سنین بلوغ رسیده باشد.
شارک باله قرمز ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک رنگین کمانی با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد.

شارک آپولو (Apollo Shark)

شارک آپولو دارای رنگ نقره ای شفاف است.این ماهی در طبیعت با شکار حشرات از سطح آب تغذیه می نماید.شارک آپولو ماهی بسیار فعالی است و با هم نوعان خود به خوبی کنار می آید.به همین علت نگهداری آن ها در دسته های چندتایی در یک آکواریوم مناسب است.این ماهی نسبت به سایر گونه های شارک بسیار آرام است و پرخاشگری آن ها را ندارد.آکواریومی دارای پوشش گیاهی و فضای کافی برای شنای ماهی،دمای ۲۰تا ۲۵ درجه و پی هاش ۶ تا ۶٫۵ برای این ماهی مناسب است.همچنین توصیه می شود که آکواریوم این ماهی دارای درپوش باشد.زیرا این ماهی پرشگر بسیار خوبی است و ممکن است که خود را از داخل آکواریوم به بیرون پرتاب کند
شارک آپولو ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک آپولو با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.

پوزه خرگوشی (Chinese Hi Fin Banded Shark)

ماهی پوزه خرگوشی با نام های بسیاری از جمله ماهی شارک باله بلند چینی، ماهی مکنده ی آسیایی و شارک راه راه چینی شناخته می شود. پوزه خرگوشی در اصل زیر گروه ماهیان شارک و یکی از قدیمی ترین ماهیان این گونه  محسوب می شود. ماهی پوزه خرگوشی دارای باله ی پشتی بسیار بلند و رنگ راه راه بر روی بدن است. با گذشت زمان و مسن تر شدن ماهی، رنگ بر روی بدن کم رنگ تر می شود. این ماهی در طبیعت تا حدود ۹۰ سانتی متر رشد میکند. اما در آکواریوم تنها ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر رشد می کند که البته این اندازه نیز عدد قابل توجهی است.
با گذشت زمان و بزرگ تر شدن ماهی، پوزه خرگوشی نسبت به شرایط آب حساس تر می شود. لذا فیلتراسیون قوی و تامین اکسیژن کافی برای این ماهی ضروری است. لازم به ذکر است که این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۱۲۵ گالن نیاز دارد. دمای ۱۵ تا ۲۷٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
پوزه خرگوشی ماهی ای صلح جو است و این ویژگی در محیط طبیعی زندگی اش نمایان تر است. این ماهی تخم گذار به نور زیادی در آکواریوم احتیاج ندارد. پوزه خرگوشی موجودی همه چیز خوار است. اما بهتر است که در رژیم غذایی این ماهی، بیشتر غذاهای گیاهی قرار بگیرند. غذاهایی همچون خزه و جلبک های رشد یافته در ته آکواریوم و کرم خونی منجمد برای این ماهی مناسب است. لازم به ذکر است که غذای این ماهی باید به گونه ای باشد که در کف آکواریوم قرار بگیرد.
بهتر است که این ماهی با ماهی هایی هم اندازه ی خود و نسبتا” صلح جو نگهداری شود. همچنین پوزه خرگوشی با انواع کت فیش ها نیز سازگاری دارد.

شارک دم قرمز (Redtail Black Shark)

شارک سیاه دم قرمز با نام های شارک دم قرمز یا شارک دم قرمز لبئو نیز شناخته می شود.این ماهی انتخاب خوبی برای آکواریوم های پرتکاپو است.زیرا این ماهی دارای حرکات سریع و پرخاشگرانه است.شارک دم قرمز ماهی بسیار زیبایی است که دارای رنگ سیاه براق بر روی بدن و رنگ قرمز روشن بر روی دم می باشد.
آکواریومی با حداقل حجم ۱۹۰ لیتر،دارای پوشش گیاهی انبوه و تزئین شده با تخته سنگ و تکه های چوب برای این ماهی مناسب است.دمای آب آکواریوم باید در حدود ۲۲ تا ۲۶ درجه و پی هاش نیز در حدود ۶٫۵ تا ۷٫۵ باشد.ممکن است که ماهی شارک برای خود در آکواریوم قلمرو تایین کند و حرکات پرخاشگرانه ای با سایر ماهی ها در محدوده ی خود داشته باشد.این رفتار به خصوص زمانی دیده می شود که این ماهی به سنین بلوغ رسیده باشد.
شارک دم قرمز ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک دم قرمز با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد

شارک سیاه (Black Shark)

شارک سیاه با نام شارک سیاه لبئو نیز شناخته می شود.در برخی کشورها این ماهی به عنوان یک غذای مهم برای مردم محسوب می شود.این ماهی بسیار پرجنب و جوش و قدری پرخاشگر است.به همین علت برای نگهداری در آکواریوم هایی با انواع مختلف ماهی ها توصیه نمی شود.
شارک سیاه تنها شارکی است که نباید در آکواریوم آن گیاه قرار داده شود.چرا که وجود گیاه در آکواریوم این ماهی، بسیاری از عادت های غذایی او را تغییر می دهد و این اتفاق خوبی برای این ماهی نیست.توصیه می شود که آکواریوم این ماهی دارای درپوش باشد.زیرا این ماهی پرشگر بسیار خوبی است و ممکن است که خود را از داخل آکواریوم به بیرون پرتاب نماید.این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۲۶۵ لیتر نیاز دارد.چرا که این ماهی تا ۶۰ سانتی متر رشد می کند.دمای مناسب برای شارک سیاه در حدود ۲۳٫۵ تا ۲۷ درجه است.
شارک سیاه ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک سیاه با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد

شارک روباه (Siamese Flying Fox Shark)

شارک روباه سیامی بومی هند، تایلند و اندونزی است. شارک روباه ماهی ای مناسب برای آکواریوم های اجتماعی است. این ماهی در آکواریوم های گروهی، در کنار سایر هم نوعان خود می ماند و نسبت به سایر ماهی های آکواریوم بی تفاوت است.
آکواریومی همراه با گیاه و تخته سنگ برای این ماهی لازم است. همچنین شرایط آکواریوم باید به گونه ای باشد که رشد خزه و جلبک در آکواریوم مقدور باشد. چرا که جلبک ها غذای این ماهی را تشکیل می دهند. لازم به ذکر است است که این ماهی موجودی کف خوار نیست و باید با غذاهای همچون کرم خونی، غذاهای خشک و غذاهای منجمد تغذیه شود
شارک روباه حداکثر تا ۸٫۵ سانتی متر رشد می کند. به همین دلیل می توان آن را در آکواریوم های کوچک نیز نگهداری نمود. این ماهی علاقه ی زیادی به پرش دارد. به همین دلیل آکواریوم این ماهی باید دارای درپوش باشد. دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷ برای این ماهی مناسب است.

سیلور شارک (Silver Shark)

سیلور شارک از دسته ماهیان شارک محسوب می شود که خصوصیات پرخاشگری و جنب و جوش شارک ها را دارا می باشد. ماهی سیلورشارک می تواند تقریباً تا ۳۵ سانتی متر رشد کند. ولی در آکواریوم هایی که جای کافی برای شنا کردن آنها وجوذ نداشته باشد، اندازه ی آن ها کوچکتر از این مقدار خواهد شد.
در حمل و نقل، باید آن ها را به آرامی جابجا کرد و نیز در هفته ی اولی که در تانک قرار داده می شوند مورد مراقبت مخصوص قرار گیرند تا دچار بیماری و یا استرس و در نهایت مرگ نشوند. رشد این ماهی نسبتاً مناسب است و ماهیانی هستند که هر نوع غذایی را می خورند و هر چیزی که به داخل دهانشان برود دیگر خارج نخواهد شد. وجود درپوش برای آکواریوم سیلورشارک ضروری است. چرا که این ماهی پرشگر خوبی است. دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای سیلورشارک مناسب است.
تکثیر سیلور شارک در آکواریوم کار دشواری است و تکثیر آن ها اغلب در محیط های طبیعی مانند دریاچه ها صورت می گیرد. تشخیص جنسیت از روی جثه ی ماهی تا حدودی امکان پذیر است. ماهی ماده در سن مشابه اندازه ی بزرگتری نسبت به ماهی نر دارد.سیلور شارک از اغلب غذا ها از جمله کرم ها، دل گاو و پلت ها تغدیه می کند و نیز علاقه ی خاصی به خوردن نخود فرنگی پخته که پوست آن نیز کنده شده است نشان می دهد.بر خلاف رفتار پرخاشگرانه ی این ماهی، نگهداری آن با اکثر ماهی ها مقدور است. سیلور شارک با ماهی هایی همچون لوچ ها، آنجل، سایر شارک ها و سیچلایدها سازگاری دارد.

نام های دیگر:
کوسه ( شارک ) باله بلند چینی ، خفاش ماهی آب شیرین
Asian Sucker ,Topsail suker, Rough fish , sailfin shark
نام علمی
Myxocyprinus asiaticus
خانواده
سیپرینیده ها ( Cyprinidae )
زیر خانواده
شارک ها
دلیل نامگذاری
. شکل جالب توجه این ماهی و شباهت ان به خرگوش اورا به این نام ملقب و مشهور ساخته است
زیستگاه اصلی
رودخانه یانگ تسه چین
دما
۸۲-۶۵ درجه فارنهایت  ۲۸-۱۸ درجه سانتیگراد
PH
اسیدی  ۵  -  ۶٫۵

رنگ ها

قهوه ای و مشکی

غذا

همه چیز خوار بوده و غذاهایی مثل کرم خونی ، پولکی ، غذاهای دانه ای و بعضی از سبزی و میوه ها را می خورد . هم چنین جوانه های تازه گیاهان و جلبک های روی شن ها از غذاهای مورد علاقه ی آنها به شمار می رود،به علاوه غذاهای زنده و یا منجمدی مانند کرمهای قرمز و میگو هم باید به آنها داده شود.
جایگیری در تانک
میانه و لایه های پایینی آب

طول عمر

بین ۲۰ تا ۲۵ سال
سازگاری
با آنجل ، دیسکاس ، گورامی دارف ، گلدفیش ، کارپها ، کوئیها ، رسبوراها ، دانیوها ، تتراها و…….. سازگار است ولی نباید با لوچ و بارب ها نگهداری شود

رفتار

صلحجو بوده با بیش تر گیاهخواران و برخی گوشتخواران سازگار است . در جوانی مایل به خنک بودن آب تانک و زندگی در تانک دسته جمعی است ولی هرچه بزرگتر می شود علاقه به زندگی در گروه آن کمتر شده و باید در تانک بسیار بزرگی نگهداری شود
شرایط تانک
کف تانک باید برای حرکت این ماهی فضای کافی داشته باشد . هم چنین چون این ماهی علاقه زیادی به گشتن بین سنگ ها دارد کف تانک باید چند لایه شن داشته باشد . در صورت استفاده از گیاهان طبیعی باید ریشه های آنها بسیار محکم در شن ها قرار گیرد تا پوزه خرگوشی نتواند آنها را از شن ها خارج کند . برای مخفی شدن پوزه خرگوشی ها هم می توان از سنگ و چوب استفاده کرد
پوزه خرگوشی ممکن است بسته به شرایط تانک تغییر رنگ دهد و رنگ آن تیره یا روشن شود . حتی ممکن است با وارد شدن به تانک جدید و سرازیر شدن آب به تانک بسیار وحشت زده شود
آنها در طبیعت حدود ۴۰ اینچ ( ۱۰۰ سانتی متر ) رشد می کنند ولی در آکواریوم بر خلاف اینکه در سال حدود ۲ اینچ ( ۵ سانتی متر ) رشد می کنند ، حداکثر اندازه آنها ۷ اینچ ( حدود ۱۸ سانتی متر ) است که تقریباً پس از ۵ سال به این اندازه می رسند
شرایط آب تانک
آب تانک پوزه خرگوشی ها باید تمیز و در گردش باشد و هر چند روز قسمتی از آب تعویض شود
با اینکه این ماهی هرگز در آکواریوم به اندازه طبیعی بلوغ خود نمی رسد ، ولی نگهداری آنها تنها به کسانی که آکواریوم های بزرگ یا حوضچه دارند توصیه می شود . بدلیل خاستگاه معتدل ، رژیم غذایی و اندازه آنها شرایط نگهداری آنها شباهت زیادی به گلدفیش ها دارد

توجه

در صورتی که پوزه خرگوشی غذا نمی خورد ، باید مقدار نیترات آب را چک کرد و مقداری از آب را تعویض کرد . در این زمان هم تنها باید با غذاهای زنده تغذیه شوند تا میل به غذا خوردن پیدا کنند

تشخیص جنسیت

نرها در زمان بلوغ یک برآمدگی شبیه پستان روی سر ، باله ها و لب دارند و ماده ها در زمان بلوغ شکم چاق تری دارند

نحوه تکثیر

اطلاعی در مورد تکثیر پوزه خرگوشی در آکواریوم در دسترس نیست و این شایعه مطرح است که چین که تنها صادر کننده پوزه خرگوشی در جهان است ، فقط پوزه خرگوشی های نر را به کشور ها صادر کرده و پوزه خرگوشی های ماده را در کشور خود نگه می دارد . البته چون در زمان کوچکی پوزه خرگوشی تشخیص جنسیت آن بسیار مشکل است ، این شایعه چندان اساسی ندارد
در طبیعت پوزه خرگوشی ها بعد از مهاجرت به آب های آرام در فصل تابستان به صورت گروهی تخم ریزی کرده و بعضی از گونه های آمریکایی در شرایطی که نر به شدت از تخم ها مراقبت کند تا ۵۰۰۰۰ تخم هم می گذارند
ماهیان پوزه خرگوشی که بومی اسیا هستند و به گروه شارکها تعلق دارند ماهیان گیاه خوار و بسیار ارامی هستند. آنها بطول ۱۰۰ سانتی متر رشد و نمو میکنند
آنها را از جمله ماهیان کفزی بحساب می آورند که شنا و تحرک کمی دارند. آنها لجن خوارهای بسیار مفیدی هستند. جلبک و خزه و گلسنگ را با دهان مکنده خود از روی سنگها پاک کرده و تغذیه می نمایند
شکل جالب توجه این ماهی و شباهت ان به خرگوش اورا به این نام ملقب و مشهور ساخته است. ماهی بسیار زیبا و ارامیکه به گروه گیاهخواران تعلق دارد
آنها را براحتی میشود با گلد فیشها و کارپها و کوئیها در یک مخزن نگهداری نمود. همچنین ماهیان کوریدوراس و بالا شارک( سیلور شارک) شارک سیاه و نئونها و انجل ماهیها و بسیاری از گونه های بی ازار و گیاهخوار را میتوان همزیستانه با این ماهی بسیار زیبا و ارزشمند در یک مخزن نگهداری نمود
گروهی از علاقه مندان به اکواریوم به اشتباه بخاطر جثه بزرگ خرگوش ماهیها آنها را در کنار سیکلیده هائی همچون: پرت و اسکار و گونه های دیگر گوشتخوارها می اندازند. گاهی هم آنها را با نایف ها و اروانا ها در یک مخزن نگهداری میکنند. بغیر از جثه بزرگ آنها باید توجه داشت که اینگونه ماهی ها بسیار بی ازار و بی دفاع هستند و در چنین شرایطی هراندازه که بزرگ باشند مورد تهاجم ان ماهیها قرار گرفته و خیلی زود از پا در میایند
التیام زخمها در اینگونه ماهی بسیار کند انجام می شود و هر زخم کوچکی میتواند عفونی شده و ماهی را از بین ببرد. بر خلاف گروه دیگری از ماهیها همانند سیکلیده ها که در برابر زخمها و جدالهای متداول در میانشان با نقص عضو هنوز قادر به زندگی هستند خرگوش ماهیها بسیار حساس بوده و در برابر کوچکترین زخم و نقص عضو و پرخاشگری ماهیان دیگر از بین خواهند رفت. لذا لازم است آنها را فقط با ماهیهای بی ازار و بی دفاع همزیستانه و در یک مخزن نگهداری کنیم. بطوریکه آنها ارامش کافی برای بی تحرک ماندن در کف اکواریوم را داشته باشند
آنها علاقه وافری به استراحت در کف مخزن و میان گیاهان ابزی دارند. هرگونه تعرضی باعث تشویش و اشفتگی ماهی شده و اورا از بین خواهد برد. برای مخزن نگهداری آنها وجود گیاهان طبیعی امری واجب و لازم است. گیاهان کریپتون بهترین گیاه ابزی از نظر ماندگاری در مخزن ماهیان گیاهخوار می باشند. همینطور گونه های متداولی همچون شویدی و گندمی یا تره ای و سیوی و دیگر گیاهان ابزی مخزن اینگونه ماهیان را بسیار جذاب و از نظر بیولوژیکی شرایط مناسبی همانند زیستگاههای اصلی آنها مهیا میکند
این ماهی همانطور که گفته شد از خزه و جلبک و گلسنگ روی تزئینات و گیاهان تغذیه می نماید. رشد ارامی دارد اما جثه بزرگی پیدا میکند و در برابر ماهیان کوچکتر از خود کاملا بی ازار و بی دفاع می ماند
به مرور زمان و پس از عادت کردن ماهی به شرایط نگهداریش در مخزنتان میتوانید با دل خرد شده بخوبی انرا تقویت نمائید. همینطور غذاهای خشک متداول ماهیهای تروپیکال یا همان اب شیرین تغذیه مناسبی برای این ماهی محسوب میشود
اب مخزن باید بسیار تمیز و شفاف و حداقل در ۲۳ درجه سانتیگراد ثابت بماند. وجود فیلترهای بیولوژیکی برای حفظ سلامت محیط مخزن توصیه می شود. همینطور فیلترهای زیر شنی کار جذب پس مانده ها را در کف مخزن بخوبی انجام میدهند. نور ملایم که توسط مهتابیهای کم مصرف تولید میشود بهترین نور برای اینگونه مخازن می باشد زیرا حرارت بالائی تولید نکرده و به حفظ گیاهان ابزی کمک میکنند. زیرا در حرارت و نور شدید بسیاری از گونه های گیاهان ابزی زرد و پلاسیده خواهند شد. سیفون و گندکشی و تعویض قسمتی از اب مخزن هر یکماه یکبار توصیه میشود
پوزه خرگوشی ها  یکی از زیباترین و بی ازارترین ماهیهای اب شیرین محسوب میشوند که من به شخصه علاقه زیادی به آنها دارم و چگونگی نگهداریشان صرفا تجربیات شخصی خودم برای پرورش آنها بوده است که البته علمی نیز می باشد. ازجمله ماهیان دیگری که میشود آنها را با پوزه خرگوشی نگهداری کرد کارپها یا همان کوئی های چینی و ژاپنی هستند. ماهیان بسیار مشهور و ارامیکه در حوضچه های تزئینی نگهداری میشوند. آنها بطول ۹۰ سانتی متر رشد و نمو می کنند. دمای مورد نیاز آنها ۱۹ درجه سانتی گراد می باشد. آنها متعلق به گروه ماهیان ابهای شیرین وسرد میباشند. پ هاش مناسب برای نگهداری آنها ۷٫۳ می باشد. با تعویض قسمتی از اب مخزن هر پانزده روز یکبار میتوانید پ هاش اب را نزدیک این درجات نگهداری کنید
نام علمی این ماهی Myxocyprinus asiaticus بوده و نامهای چون Asian Sucker,Topsail suker,Rough fish ,sailfin shark  و …. نیز به آن اطلاق می شود.
نام اصلی این ماهی “کوسه ( شارک ) باله بلند چینی” است که البته لقب شارک بخاطر شباهت بسیار اندک آنها به کوسه ها به آنها داده شده است
پوزه خرگوشی یکی از انواع محافظت شده ماهیان می باشد چرا که نسل آن در حال انقراض می باشد. در آبهای معتدل رودخانه یانگ تسه زندگی می کند و بومی رودخانه ها و برکه هایی با آب خنک ( نه گرم ) است و باتوجه به همین امر باید حرکت ملایم آب و اکسیژن کافی در اختیار داشته باشد.این ماهی تغییرات دمای محیط بین ۶۵ تا ۸۲ درجه فارنهایت را بخوبی تحمل میکند و مانند بسیاری از ماهیان به تغییرات ناگهانی بویژه نیتراته شدن آب حساس می باشد. نظافت خوب ، بموقع و با دقت آکواریوم و بهمراه کمی آب تازه برایش بسیار مفید است
از تغییرات رنگ این ماهی نباید زیاد نگران شد. پوزه خرگوشی در حالتهای مختلف گاهی روشن و درخشنده و گاهی تیره و کدر دیده می شود. از این ماهیان صلح جو انتظار تهاجم نمی رود. آنها زندگی ای کاملا اجتماعی دارند. البته میتوان آنها را به تنهایی نگهداری کرد اما بهتر است بصورت گروهی و به تعداد نگهداری شوند
آنها بطور طبیعی بدنبال یافتن غذا در حال جابجائی هستند و گاهی برای استراحت نیز نقل مکان می کنند. عموما در کف آب و در گوشه ها و یا کناره های آکواریوم ، راحت و لوده وار شنا میکنند. گاهی نیز کنار برگهای بلند گیاهان و یا بالای آکواریوم شنا می کنند تا اینکه چیزی موجب رانده شدن آنها به کف آب شود
نکته جالب توجه اینکه آنها در شب فعال نیستند و تقریبا بلافاصله بعد از تاریک شدن محیط به استراحت می پردازند
داشتن این ماهی به آکواریوم داران مبتدی توصیه نمی شود زیرا اندازه آنها در سن بلوغ بسیار بزرگ است. در طبیعت این ماهی تا اندازه ۳ فوت (حدود یک متر) رشد میکند که البته در شرایط آکواریوم بندرت اتفاق می افتد. پوزه خرگوشی نسبت به طولش بدن بزرگی دارد و باله پشتی آن تا ارتفاع ۲ فوت رشد میکند. خوشبختانه رشد آن کند است و به تجربه یکی از دوستان آنها در سال ۲ اینچ رشد میکنند. برخی معتقدند این ماهی تا ۲۵ سال عمر میکند
فرم بدن و رنگبندی آن در هنگام بلوغ بطور اساسی تغییر می کند. به مرور زمان بندهای سفید رنگ روی بدنش را از دست می دهد.فرم کلی بدن آن از حالت گود و ژرف اولیه خود در دوران جوانی به فرم دراز و کشیده و استوانه ای شکل در دوران بلوغ تغییر می یابد و نیز باله ی پشتی آن بعد از بلوغ کوتاهتر از دوران جوانی میشود که یکی از تغییرات ناخوشایند در این ماهی بهنگام بلوغ می باشد
رنگهای حیرت آور و متضاد آن در زمینه ای قهوه ای محو شده است. ماهیان بزرگسال و مسن تر در کل کمی تیره تر بنظر میرسند که البته این به رژیم غذایی آنها نیز بستگی دارد. تغذیه آنها با میگو موجب زیاد شدن دانه های صورتی رنگ در بدن آنها نسبت به دانه های قرمز رنگ می شود. آنها از غذاهای متنوع لذت می برند و میتوانید به آنها جلبکهای فرو رونده و یا غذاهای گیاهی بدهید گرچه این موضوع باید همراه با غذاهای زنده و یا منجمدی مانند کرمهای قرمز و میگو باشد
همواره مراقب باشید در صورت غذا نخوردن بهنگام دادن غذا ، نیترات آب را چک کنید و در صورت نیاز آب تانک را عوض کرده و فقط از غذای زنده برای تغذیه آنها استفاده نمائید
بدلیل خاستگاه معتدل ، رژیم غذایی و اندازه آنها شرایط نگهداری آنها شباهت زیادی به گلدفیش ها دارد و به راحتی میتوانند با گلدفیش ها نگهداری شوند. میتوان از استانداردهایی که برای گلدفیش ها موجود است استفاده کرد؛ یعنی ۴۰ تا ۱۲۰ لیتر فضا برای هر ماهی جوان . بسهولت میتوان در حوضچه های خارج از منزل و در دمای معتدل از آنها نگهداری کرد
تقریبا اطلاعی در مورد تکثیر و پرورش آنها در دست نیست. در حقیقت عدم موفقیت مشخص بوسیله کارشناسان در این زمینه منسوب به یک شایعه در مورد عرضه جنس نر این ماهی به تنهایی ، توسط چینی ها به بازار می باشد.تخم ریزی آنها در طبیعت در دسته جات و بعد از مهاجرت به آبهای آرامتر در تابستان و بسته به اندازه و نوع آنهاست که به روایتی هر ماهی ماده حدودا ۵۰۰۰۰ تخم میگذارد که بوسیله ماهی نر محافظت می شوند

ماهی پوزه خرگوشی با نام های بسیاری از جمله ماهی شارک باله بلند چینی، ماهی مکنده ی آسیایی و شارک راه راه چینی شناخته می شود. پوزه خرگوشی در اصل زیر گروه ماهیان شارک و یکی از قدیمی ترین ماهیان این گونه  محسوب می شود. ماهی پوزه خرگوشی دارای باله ی پشتی بسیار بلند و رنگ راه راه بر روی بدن است. با گذشت زمان و مسن تر شدن ماهی، رنگ بر روی بدن کم رنگ تر می شود. این ماهی در طبیعت تا حدود ۹۰ سانتی متر رشد میکند. اما در آکواریوم تنها ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر رشد می کند که البته این اندازه نیز عدد قابل توجهی است
با گذشت زمان و بزرگ تر شدن ماهی، پوزه خرگوشی نسبت به شرایط آب حساس تر می شود. لذا فیلتراسیون قوی و تامین اکسیژن کافی برای این ماهی ضروری است. لازم به ذکر است که این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۱۲۵ گالن نیاز دارد. دمای ۱۵ تا ۲۷٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است
پوزه خرگوشی ماهی ای صلح جو است و این ویژگی در محیط طبیعی زندگی اش نمایان تر است. این ماهی تخم گذار به نور زیادی در آکواریوم احتیاج ندارد. پوزه خرگوشی موجودی همه چیز خوار است. اما بهتر است که در رژیم غذایی این ماهی، بیشتر غذاهای گیاهی قرار بگیرند. غذاهایی همچون خزه و جلبک های رشد یافته در ته آکواریوم و کرم خونی منجمد برای این ماهی مناسب است. لازم به ذکر است که غذای این ماهی باید به گونه ای باشد که در کف آکواریوم قرار بگیرد
بهتر است که این ماهی با ماهی هایی هم اندازه ی خود و نسبتا” صلح جو نگهداری شود. همچنین پوزه خرگوشی با انواع کت فیش ها نیز سازگاری دارد

بلک گوست، روح ماهی یا روح سیاه ماهی ای است که جز در یک مورد هرگز در آکواریوم تکثیر نشده است و تماماً با صید از طبیعت وارد بازار می شود بطور کلی در رودخانه ی آمازون و شاخه های منتهی به این رودخانه و نیز در رودخانه های پاراگوئه یافت می شود . دلیل نامگذاری این ماهی به نام روح سیاه بدین دلیل است که افراد بومی و محلی بر این باورند که روح خویشاوندان مرده ی آنها در این ماهی ها زندگی می کنند.این ماهی جزء دسته ی ماهیان نایف می باشد.در کل آب کهنه برای این ماهی بهتر است.اگر آب آکواریوم به طور منظم تعویض شود و بیش از حد به آنها غذا داده نشود به خوبی رشد خواهند کرد و سالم خواهند ماند.این ماهی اغلب ترجیه می دهد تا در تاریکی شب کارهای خود را انجام دهد و به تکاپو در آکواریوم بپردازد.ماهیان بسیار جالبی هستند که اکثر افراد را مجذوب خود می سازند و دلیل این جذابیت آنها برخی از رفتارهای خارق العاده ی آنهاست که در زیر به ذکر آنها می پردازیم.یکی از عادت های آنها شنا کردن موج وار ، وارونه شنا کردن و عقب عقب حرکت کردنشان است . این ماهی قادر است به همان خوبی که به جلو حرکت می کند به عقب نیز حرکت کند.همچنین از دیگر رفتارهای جالب آن ها این است که خیلی زود یاد می گیرند که از دست شما غذا بخورند .
روح ماهی ها می توانند تا حدود ۵۰-۴۰ سانتی متر رشد کنند . ولی به طور متوسط تا حدود ۳۰ سانتی متر رشد می کنند البته شاید یکی از دلایل رشد کم تر آنها نگهداری روح ماهی در تانک های کوچک می باشد.این ماهی در سه رنگ مختلف وجود دارد.یکی از نکات مهم در نگهداری آن ها که اغلب نیز مراعات نمی شود این است که نباید دو روح ماهی سیاه را با هم در یک تانک نگهداری نمود در این صورت آن ها به مجادله با یکدیگر خواهند پرداخت و این شرایط وقتی وخیم تر می شود که آکواریوم شما کوچک باشد.از دیگر نکات مهم در رابطه با روح ماهی این است که حتماً باید در آکواریوم مکانی برای مخفی شدن آن ها وجود داشته باشد.برای این منظور می توانیداز صخره ها و دکورهای سرامیکی استفاده کنید.همچنین اگر در آکواریوم گیاه آبزی به اندازه ی کافی وجود داشته باشد، این گیاهان می توانند آشیانه ی مناسبی را بطور طبیعی برای این ماهی به وجود آورند.در صورت عدم وجود چنین مکانی ماهی خود را به گوشه های بخاری ، فیلتر و … نزدیک می کند.البته راهی نیز برای کلک زدن به آنها وجود دارد.برای این منظور تکه ای از سفالی که در بام ساختمان به کار می رود به شیشه ی روبروی آکواریوم تکیه دهید (برای این منظور می توانید از تکه سنگی صاف نیز استفاده کنید) در این صورت ماهی به طور مداوم سعی می کند که خود را در آنجا پنهان کند.بدین ترتیب شما می توانید بیشتر اوقات، ماهی را در جلو یا مرکز آکواریوم مشاهده کنید .
روح ماهی سیاه  یا بلک گوست غذاهای زنده ی کوچک را به خوبی می خورد.الیته اغلب می توان با غذاهای یخ زده و یا حاضری دیگر آن ها را تغذیه کرد.بیماری های شایع این ماهی شامل انگل ها و ایک ( سفیدک )است.این ماهی آکواریومی با نور ملایم را ترجیه می دهد.سعی کنید برای پوشش تانک این ماهی از سنگ های روشن استفاده کنید تا روح ماهی به خوبی جلوه کند و در تانک ناپدید نشود.دمای قابل تحمل ۲۸-۲۲ درجه است .

تایگر بارب :

نام : تایگر بارب ( بارب ببری )

نام علمی : Puntius tetrazona , Capoeta tetrazona, Barbus tetrazona

خانواده : سیپرینیده ها ( Cyprinidae  )

خانواده فرعی : Capoeta

زیستگاه اصلی : رودخانه های جنوب شرقی آسیا (اندونزی ، تایلند و سوماترا )

اندازه : تا 8 سانتی متر رشد می کند .

ph-اسیدیته آب : 6 تا 8

سختی آب   : 3 تا 15  dH

دمای مطلوب   : 20 تا 26 درجه سانتیگراد

تانک مورد نیاز : حداقل 80 لیتر (برای یک گروه 6 تایی)

تغذیه : همه چیز خوار ( به خصوص سبزیجات و لوفاک )

 تایگر بارب ها ماهیان تخمگذاری هستند که برای نگهداری از آنها می توان از یک تانک پر از گیاه ( گیاهان قوی در کناره ها و پشت تانک ) حداقل 60 لیتری استفاده کرد .

تایگر بارب ها 7 تا 8 سانتیمتر رشد می کنند. معمولا 3 تا 5 سال عمر می کنند. حداقل اندازه تانك برای نگهداریش 80 لیتر برای یك گروه كوچك 6 تایی است.

 رفتار اجتماعی :

این ماهی تا اندازه ای متجاوز است و به همین خاطر بهتر است آنها را در گروههای 6 تایی یا بیشتر نگهداری كرد تا از از رفتار آسیب به باله ماهیان دیگر توسط آنان ممانعت شود. بهتر است ماهیانی با باله های بلند و شنای آرام نظیر بتاها و گوپیها و گورامیها با تایگر بارب نگهداری نشود. آنها بسیار فعال بوده و دم های ماهیانی نظیر گوپی ها را گاز گرفته و می خورند که به این دلیل نباید با ماهیان باله بلند نگهداری شوند . در ضمن آنها را نمی توان با آنجل ها و سیچلاید ها در یک تانک نگه داشت . تایگر بارب ها علاقه زیادی به زندگی در گروه دارند و برای این منظور می توان آنها را در گروه های 8 تایی قرار داد تا شادابی خود را حفظ کنند .

تکثیر:

تكثیرشان تا حدی مشكل است .آنها تخمهایشان را می خورند و برای تخمریزی نیاز به مقدار زیادی گیاه با برگهای پهن دارند. و والدین باید از تخمها جدا نگهداشته شوند.

تغذیه:

برای تغذیه غذاهای پولكی ، یخ زده ، خشك و نیز زنده را می پذیرد.ترجیحا با سبزیجات تازه آمیخته شده باشد . در طول هفته می توان 2 تا 3 بار آنها را با سبزیجاتی همانند کاهو تغذیه کرد . ( کاهو را 1 تا 2 دقیقه در آب گرم قرار داده و سپس به تانک منتقل کنید . )

نحوه تشخیص جنسیت :

برای تشخیص جنسیت ، گونه اصلی را كه دارای چهار نوار پهن سیاه در بدن است ، در نظر می گیریم.

1-  نرها لاغرتر و كوچكتر از ماده ها هستند.
2-  رنگ نرها از ماده ها درخشان تر است .
3-  در نرها در قسمت پوزه و بینی رنگ قرمز مشخص تری وجود دارد
4-  ماده شكم گرد و بزرگتری دارد.
5-  در باله پشتی ماده رنگ سیاه بصورت مشخص تری وجود دارد و در ماهی نر در بالای نوار سیاه باله پشتی ، نوار قرمز رنگ مشخصی وجود دارد در حالیكه این قرمزی در ماده بسیار كم تر و نامشخص تر است .

 نحوه تکثیر:

تكثیر ماهی تایگر بارب ( بارب ببری)  Breeding of tiger barb

برای تولید مثل ماهی بارب ببری یا تایگر بارب توجه به نكات زیر می تواند مفید باشد :

1-  فراهم آوردن مولدین

برای فراهم آوردن مولدین می توانیم با توجه به خصوصیاتی كه در انتخاب ماهی خوب در نظر داریم به ایجاد دسته ای از تایگر باربها با حداقل 6 عضو در اكواریوم برای زیستن بهتر و ایجاد گروه بپردازیم .

وقتی ماهیها به طول 20 تا 30 میلیمتر و به سنی در حدود هفت هفته رسیدند میتوان آنها را برای تولید مثل و انتخاب مولد مناسب دانست.

 2-   جدا سازی جنسها

با توجه به مشخصات جنسیتی ماهیان تایگر بارب باید دو جنس را از یكدیگر به صورت مجزا در تانكهای آماده سازی نگهداریم تا شرایط لازم را برای تولید مثل به دست بیاورند. این جدا سازی برای هم زمانی تخمریزی و فراهم شدن شرایط خاص بدنی و روحی برای تكثیر است . تراكم مورد قبول در این مرحله یك ماهی به ازاء هر 4 لیتر آب است . 

3-   آماده سازی مولدین

تولید مثل ماهی تایگر بارب هنگامی رخ می دهد كه دمای آب در حدود 23 تا 28 درجه سانتیگراد ثابت باشد و دمای 25 درجه سانتیگراد مطلوبترین حرارت است . البته تا دمای 32 درجه سانتیگراد برای ماهیان قابل تحمل است .

تعویض 20 درصد آب روزانه ضمن هوادهی تانك لازم است .

جیره آماده سازی ، نگهداری وتولید مثل مولدین شامل توبیفكس ، آرتمیا ، غذای پرك مرغوب و یا غذای مطلوب است كه باید از پروتئین غنی باشد. 

تغذیه روزانه به مدت دو هفته و سه بار در روز صورت می گیرد .

به دلیل تغذیه متراكم ماهی و احتمال تخریب كیفیت آب باید توجه داشت كه كیفیت آب در طول دوره حفظ شود.


4-   كیفیت آب

آب تانك تخمریزی بهتر است كمی سبك بوده و نیز اسیدیته آن در حدود 6 تا 7 (كمی اسیدی ) باشد.


5-  تانك تخمریزی

اكواریوم گرم ، گیاه و بستری انبوه برای تخمریزی از موارد مطلوب در تانك تخمریزی است .

تایگر بارب را میتوان در گروه قرار داد تا خود جفت خود را برگزیند و در این حالت نسبت جنسی در گله یك به یك باید باشد .
یا تانكی مجزا برای یك جفت مولد در نظر گرفت و شرایط را برایشان مهیا ساخت در هر صورت چون آنها تخمهای رها شده خود و دیگر ماهیان را می خورند شاید نگهداری مجزا به موفقیت بیشتری در تولید مثل ماهی منجر شود .

گفته شده بعد از 3 تا 4 روز از جداسازی ، بهتر است نر و ماده یكدیگر را ببینند.

با كاهش شوری آب میتوان تخمریزی ماهی تایگر بارب را تحریك كرد . 

و با خروج مولدین از تانكهای آماده سازی و انتقالشان به آبهای تمیز و شفاف در تانك تخمریزی میتوان تخمریزی را در آنها تحریك كرد.

نور محل تانك تخمریزی ماهی تایگر بارب به طور غیر مستقیم و یا بسیار ملایم باشد و استرس محیطی و رفت و امد در حداقل ممكن باشد

برای هر جفت ماهی نیاز به 40 تا 70 لیتر آب با هوادهی كم یا بدون جریان هوا نیاز است .

زمان معمول برای اجرای فرایند تخمریزی 2 روز است و در صورتی كه ماهی تخمریزی نكرد میتوان آنرا از تانك تخمریزی خارج و جفت دیگری جایگزین نمود.

تانك تخمریزی باید بستری نازك داشته باشد یا بستری نداشته باشد.

معمولا صبح روز بعد از انتقال تخمریزی صورت می گیرد.

تعویض كمی آب نیز به تحریك تخمریزی كمك میكند.


6-  بستر تخمریزی

وجود بستری برای تخمریزی الزامی است .

گیاهان آبزی معلق یا ریشه دار برای ایجاد بستر تخمریزی مناسب هستند . میتوان از دو بوته گیاه كابومبا (Cabomba ) و یا دو خوشه تخمریزی یا بسترهای مناسب دیگر كه دست سازند یا بصورت آماده در اختیار قرار دارند برای تحریك ماهی به تخم افشانی و از آن مهمتر حفاظت تخمها از خورده شدن توسط مولدین استفاده كرد.

7-   عملیات نهایی

تایگر بارب از تخمهایش تغذیه كرده و باید پس از اتمام جفتگیری از تانك تكثیر خارج شود و یا تخمها انتقال یابند.

پس از اتمام تخم ریزی علاقه نر و ماده به یكدیگر كمتر شده واین مرحله زمانی است كه باید آنها را از تخمها و یكدیگر جدا كرد.بهتر است ماده دو هفته ای در تانكی برای بازسازی قوای از دست رفته تحت توجه بوده و سپس به تانك اجتماعی قابل برگرداندن است

تخمگذاری در صبح صورت می گیرد که ابتدا ماهی نر با چرخیدن به دور و زیر شکم ماهی ماده آن را تحریک کرده و سپس ماده را به سرعت تعقیب می کند . ( در این زمان باله ی زیرین شکم نر جمع و تیز می شود . )

 پس از اندکی ماده مغلوب نر شده ولی نر دوباره به تعقیب ماده می پردازد و بارب ماده 1 تا 3 تخم را در حال حرکت رها می کند که بارب نر به سرعت آنها را بارور کرده و دوباره ماده را تعقیب می کند و اینکار را تا زمانی که ماده کاملاً تخم ریزی کرد ادامه می دهد . ( معمولاً تایگر بارب ها بسته به سنشان در هر بار تخم ریزی 200 تا 700 تخم می گذارند . )

پس از تکمیل تخم ریزی والدین بی توجه به هم هر کدام به یک طرف تانک حرکت کرده که در این زمان باید آنها را از تانک تکثیر خارج کرد . بچه ها پس از 48 ساعت از بارور شدن تخم ها ، بارب ها به دنیا می آیند که معمولاً 4 تا 5 روز از کیسه ی زیر شکم و محتویات باقیمانده از تخم ها تغذیه کرده و نباید به انها غذا دهید ، اما پس از اینکه آنها به آزادی شنا کردن می توان آنها را با آرتمیا ( تخم میگوی زنده شده ) تغذیه کرد .

پس از اینکه اندازه ی آنها به 2.5 تا 3 سانتیمتر رسید ، می توان آنها را به تانک اصلی منتقل کرد .  

تولید مثل انواع گورامی ها: تولید مثل در انواع گورامی ها و سایر لابیرانت دارها تا حدودی مشابه است ولی گاهی ممکن است برخی از گونه ها خصوصیات جزیی داشته باشند همه این ماهی ها برای تخم ریزی اقدام بساختن لانه های خاصی از حباب هوا می نمایند. ساختن لانه حبابی در تخصص ماهی نر است و برای ساختن آن ماهی نر مرتبا بسطح آب آمده و مقداری هوا با خود به داخل آب می برد و پس از آن حبابهای کوچک هوا در داخل دهان ماهی نر با لایه ای از بزاق دهان آغشته شده و به سطح آب رها می گردد. حباب های هوا در مجموع شباهت زیادی به کف صابون در روی آب دارد ولی حباب های حاصل از آن بسیار کوچک می باشند. اندازه حبابها از یک ماش بزرگ تجاوز نمی نماید. ماهی از گیاهان سطح آب برای نگهداری و اسکان دادن حبابها استفاده می نماید گاهی نیز ممکن است حباب های هوا زیر گیاهان داخل آکوآریوم و بخصوص زیر برگهای پهن قرار داده شوند

ساختن لانه حبابی توسط ماهی نر نشان از آمادگی تولید مثلی است و اگر در آکوآریوم ماهی ماده از جنس او وجود ندارد ، باید بلافاصله اقدام به تهیه جفت برای او نمود. ماهی نر هنگام انتخاب جفت و یا اظهار تمایل به ماهی ماده موجود در آکوآریوم ، ابتدا باله های خود را تا حداکثر ممکن گسترده کرده و به طرف ماهی ماده می رود. اگر ماهی ماده نیز همین عکس العمل را نشان دهد انتخاب جفت انجام گردیده است

ماهی نر بسیار کم حوصله است و اگر بعد از ساختن لانه حبابی و راندن جفت خود بطرف آن برای تخمریزی ، ماهی ماده آمادگی تخم ریزی را نداشته باشد ، جنگ و منازعه را با آن شروع کرده و با ضرباتی که با سر به طرفین بدن او وارد می کند و نیز با پاره کردن باله هایش ممکن است او را بکشد

در اوایل شروع نزاع بهتر است ضمن مواظبت دقیق به آنها فرصت بیشتری داده شود چون ممکن است تغییر عقیده داده و سر عقل بیایند. در غیر این صورت و ادامه نزاع باید ماهی نر را از آکوآریوم خارج نمود. چند ساعت بعد باید مجددا ماهی نر را داخل آکوآریوم ماده قرار داد. اگر منازعه باز هم شروع شود باید به همان منوال دو سه بار دیگر اینکار را ادامه داد تا سرانجام تخم ریزی انجام شود. در غیر اینصورت باید نسبت به تعویض ماهی نر یا ماده اقدام نمود. اگر انتخاب انجام گیرد، ماهی نر پس از ساختن لانه حبابی جفت خود را بزیر آن برده و بدن خود را خم کرده و هلال وار به دور ماهی ماده می چسبد. در اینموقع هر دو ماهی به آرامی و بدون شنا کردن بکف آکوآریوم افتاده و ماهی ماده تعدادی تخم از خود خارج می کند که بلافاصله توسط ماهی نر بارور می گردند. پس از آن ماهی نر جفت خود را رها کرده و تخمها را در دهان با حباب هوا و بزاق آغشته کرده و به زیر لانه حبابی می فرستد. این عمل چندین بار و برای مدت یکساعت یا بیشتر ادامه می یابد تا وقتی که تمام تخمها که معمولا ۳۰۰ تا ۵۰۰ عدد هستند ریخته شوند. پس از تمام شدن کار تخم ریزی ، ماهی نر بلافاصله ماهی ماده را به دورترین نقطه آکوآریوم از لانه حبابی تبعید کرده و حفاظت و مراقبت از تخمها را خود بعهده می گیرد. در این موقع بخصوص در آکوآریومهای کوچکتر از ۶۰ لیتر، بهتر است بلافاصله ماهی ماده از آکوآریوم خارج شود ، در غیر اینصورت دخالت وی در امر مراقبت از تخمها ممکن است باعث واکنش نر و مرگ ماهی ماده شود.

نکته: تبخیر آب تا حدودی باعث شکسته شدن برخی از حبابهاِی هوا می گردد. اگر چه ماهی نر به سرعت با ساختن حبابهای تازه کمبود آنها را جبران می کند، با وجود این حتما در آکوآریوم باید کاملا بسته باشد تا از خراب شدن حبابها جلوگیری شود. برای این منظور کافی است که روی آکوآریوم با شیشه پوشیده شود.

لانه حبابی بطور میانگین ۸×۸ سانتیمتر است و ضخامت آن یک سانتیمتر یا کمی بیشتر می باشد. پس از قرار گرفتن تخمها در زیر لانه حبابی، ماهی نر تعداد دیگری حباب هوا تولید کرده و زیر تخمها قرار می دهد. تخمها را با دقت زیاد می توان بین حبابهای هوا مشاهده نمود. حرارت لازم برای تخم ریزی و نگهداری از آنها بین ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتِیگراد است. در این حرارت لاروها معمولا دو روز پس از لقاح از تخم خارج می شوند. لاروها ابتدا شکل بچه قورباغه را (قبل از دگردیسی) دارند و داخل حبابهای هوا می مانند . اگر نوزادی از داخل حبابها بداخل آب بیفتد ، ماهی نر بلافاصله آن را تعقیب کرده و با حباب هوایی که به دور او درست می کند وی را بداخل لانه حبابی متصاعد می سازد. سه روز بعد کم کم حبابهای هوا شروع به خراب شدن کرده و نوزادها که در این زمان قسمت عمده کیسه زرده آنها جذب گردیده است به طور دسته جمعی شروع به شنا می نماِیند. اگر یکی از بچه ها از گروه خارج شود بلافاصله توسط ماهی نر به گله بچه ها بازگشت داده می شود. سه هفته بعد از تولد که بچه ها می توانند از خود مراقبت نماِیند ، ماهی نر دیگر کار خود را خاتمه یافته می داند و بچه ها را بحال خود رها میکند و همچنین ممکن است گاهی شروع به خوردن آنها کند. بنابراین اگر ماهی نر تاکنون از آکوآریوم خارج نشده است باید بلافاصله اقدام به خارج کردن وی نمود

نکته: در تکثیر و پرورش این ماهی ها چند نکته مهم وجود دارد که باید مورد توجه و دقت قرار گیرند .اکثرا تازه واردها ممکن است در آکوآریوم خود حتی اقدام به تکثیر ماهی بنمایند ولی پس از اینکه سن بچه ماهی ها به ۱۵ تا ۳۰ روز برسد تمام و یا عده زیادی از آنها خواهند مرد. دلیل اصلی آن را فقط می توان در دو کلمه مختصر نمود: تغذیه بد. بچه این ماهی ها در شروع شنای ازاد احتیاج زیادی به غذای زنده میکروسکوپی دارند و اگر آکوآریوم بسیار کوچک و تمیز باشد ، غذای کافی برای آنها تولید نمی شود. برای پرورش بچه ماهی ها حجم آکوآریوم باید حداقل ۶۰ لیتر باشد. عمق آب داخل آن باید بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و به اندازه کافی گیاه در آن کاشته شود. آب آکوآریوم حتما باید کهنه باشد تا غذای کافی تولید نماید. اگر مقداری گیاه مرده و در حال پلاسیدن در آکوآریوم باشد نه تنها مضر نیست بلکه از نظر تولید غذا بسیار مناسب نیز می باشد. اگر نمی توان در آکوآریوم و یا مخزن دیگری اقدام به پرورش انفوزوئرها نمود که ریزترین مواد غذایی زنده می باشند می توان پس از تخم ریزی مقدار کمی کاهوی له شده و مقدار خیلی کمی غذای ماهی که به صورت پودر در آمده است در داخل آب ریخت تا در داخل آکوآریوم انفوزوئرها که غذای اصلی بچه ماهی ها است تولید شوند. در صورتی که در اکواریومی مجزا پرورش انفوزوئرها صورت میگیرد در مراحل اولیه رشد و نمو بهتر است روزی دو سه بار و هر بار دو سه لیوان آب سبز محتوی فیتوپلانکتن و انفوزوئر به آکوآریوم لاروها اضافه نمود. با رشد ماهی میتوان از غذاهای دیگری نیز استفاده نمود. به طور مثال دافنی ریز یا غذاهای دیگر باید موقعی به آنها داد که قدرت گرفتن و خوردن آنها را داشته باشند. در هفته سوم عمرشان لابیرانت ها تشکیل می شوند واز این پس قدرت مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و حتی میتوانند به سطح اب امده و نفس بگیرند. اگر در این مدت سطح آب کثیف شده یا لایه ای از چربی و مواد دیگر روی آن را بپوشاند، باید با تماس دادن یک ورق کاغذ با سطح آب ، مواد اضافی روی آنرا برداشت نمود(میتوان از روش های دیگری نیز کمک گرفت).

برای تولید و پرورش تجاری و زیاد آن می توان در استخرهای کوچک اقدام به تکثیر آنها نمود. اگر تغییرات درجه حرارت بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد بیشتر نباشد ماهی ها بخوبی تولید مثل خواهند نمود. در یک حوضچه کوچک با ابعاد ۲×۲ متر حتی اگر دو جفت نر و ماده گذاشته شوند ، معمولا رقابتی با یکدیگر انجام نخواهند داد. در چنین شرایطی مواد غذایی میکروسکوپی به اندازه کافی تولید خواهد شد و مصرف گاهگاهی دافنی ریز مفید خواهد بود. هرگز نباید ماهی جنگجو یا بتا را در استخرهای کوچک تکثیر نمود. طبیعتا این ماهی ها شکارچی و گوشتخوارند و در شرایط طبیعی غذای اصلی آنها را سخت پوستان کوچک تامین می نمایند. اگر چه این ماهی ها سریعا به خوردن غذاهای مصنوعی عادت می نماِیند ، اما با وجود این باید گاهگاهی غذای زنده مانند کرم خاکی خرد شده ، دافنی ها، تکه های کوچک گوشت بدون چربی(دل) ، ماهی و یا میگو به آنها داد.

نکته مهم : برای تکثیر این ماهی ها بهتر است مقداری گیاه شناور در سطح آب قرار گیرد تا لانه حبابی بین آنها ساخته شود. اگر گیاه شناوری روی آب وجود نداشته باشد ماهی نر تقریبا تمام گیاهان ریشه دار داخل آکوآریوم را خراب کرده و بر روی آب می برد.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها: ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن ۱۵ سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای مناسب ۲۷ درجه سانتیگراد باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود (مثلا سه طرف اکواریوم) که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمیشود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید. از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آورد و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، انچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد. وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند لابلای آنها پنهان و مخفی شود و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای ۲۷ درجه سلسیوس یا سانتیگراد باشد. ارتفاع آب حداکثر ۱۵ سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود. اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید(مگر تانک گیاه کاری شده باشد و تانک تخصصی تکثیر نباشد). هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه(مصنوع یا طبیعی) داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن در مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید. ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

بعد از گذشت ۲۴ ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد که در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع به همین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید. چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن بلو به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید ۱۵ روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از ۳۶ ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ای که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند را با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

تغذیه لارو ها: از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یک هفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید. حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آنفوزوئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است را بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است. بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در ۲۴ ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت ۲۴ ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی انها را روی هوا می زنند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها غذا بدهید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

توجه: دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا ۱۵ روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد. بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق یک برنامه مرتب و منظم هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها سایزبندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید بهترین راندمان و درصد موفقیت به صورت تجاری زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط ۳% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر ۱۰۰ عدد لارو فقط ۳ عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از ۳% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید

ماهیهای پیرانا به خاطر قدرت تایید شده شان در بلعیدن حیوانات بزرگ –و حتی انسانها- در زمانی کم شناخته شده هستند. اگرچه تا کنون رویدادی از مرگ انسان به وسیله ی این ماهی ثبت نشده است. بر خـلاف انسانـها پیرانا را برای مصرف غذایـی صیـد می کنند زیرا گوشت پیرانا خوش طعم و مطبوع است.
پیرانا معمولا از ماهیهای کوچکتر تغذیه می کند و این کار اغلب به سادگی با گازگرفتن از فلس یا باله ی آنها صورت می پذیرد. ولی این ماهیها تحت شرایط معین به خصوص اگر در یک دریاچه ی خشک به دام بیافتند به هر نوع حیوان دیگری که اشتباهاً در آب بیافتد حمله خواهند کرد.
البته فقط چهار یا پنج گونه از مجموع ۲۰ گونه ی پیرانا از این لحاظ خطرناک هستند
ماهی های پیرانا منطقه هایی از آبهای آمریکای جنوبی را که دارای آبهای تازه است به عنوان محل زندگی انتخاب می کنند، و گونه های گوشتخوار درقالب دسته های بزرگ ماهی به سوی خون و همچنین حرکت در آب جذب می شوند
بعضی از قبایل هندی ساکن آمریکای جنوبی به طور سنتی از دندانهای پیرانا به عنوان ابزارهای بریدن استفاده می کنند
محل زندگی پیرانای شکم سرخ یک منطقه ی کاملا وسیع در آمریکای جنوبی است و تقریباً در هر شاخه از رودخانه ی آمازون لانه می گزیند.
با این که پیرانا به درنده خویی مشهور است، کودکان هندی بدون هیچ درنگی به درون رودخانه هایی می پرند که پر از پیراناست. زیرا افراد محلی می دانند که پیرانا هیچگاه در رودخانه ای که پر از انواع ماهی های ریز است، به انسان حمله نمی کند. زیرا در آنـجا غذای کافـی برای او وجـود دارد.

پیرانـاها فقط در صورتـی خطرناک می شوند که بدون غذای کافی در مردابهای در حال خشک شدن اسیر شوند و شدیدا به حال گرسنگی بیافتند.
با این همه پیرانا ماهی مهاجم و درنده ای است که باید با احترام قابل ملاحظه ای در آکواریومها نگه داشته شود زیرا ممکن است با دندانهای غیرعادی خود صاحبان آکواریوم را گاز بگیرد.
با این همه بسیاری از افراد ممکن است علاقه داشته باشند پیرانا را در آکواریومهای شخصی نگه داری کنند. در واقع باید گفت پیرانا – مخصوصا ماهی بالغ- برای یک آکواریم خانگی مناسب نیست. البته یک گروه از ماهیهای جوان پیرانا را می توان چندین مـاه در یک آکواریـوم ۱۵۰ لیتری نگهداری کـرد ولی وقتی ماهیـها بالـغ می شوند به طور معنی داری به افزایش فضای زیست احتیاج پیدا می کنند
با این که ماهیهای پیرانا به طور دسته جمعی زندگی می کنند ولی هر فرد بالغ از اجتماع این ماهیها به فضای امن کافی برای زندگی نیاز داردو در صورت محدود شدن فضای زیست آنها یک جریان دور زننده به وجود می آید به این صورت که ماهیهای بالغ نسبت به هم عصبانی و متشنج و بسیار پرخاشگر می شوند. و به زودی حملات جدی و شدیدی را آغاز می کنند که در پایان فقط ماهیهای قویتر از این برخوردها جان به در می برند و این حالت برای ماهی پیرانا به هیچ وجه مناسب نیست زیرا همان طور که گفته شد پیرانا یک ماهی اجتماعی با زندگی دسته جمعی می باشد.

به طور متوسط برای هر پیرانای بالغ به اندازه ی ۱۰۰ لیتر حجم باید در نظر گرفته شود که این به معنی ۶۰۰ لیتر برای شش پیرانای بالغ می باشد.
جنسیت پیرانا قبل از بلوغ از نظر ظاهری قابل تشخیص نیست (هر دو ۱۲ سانتیمتر طول دارند)، ولی در هنگام بلوغ پیرانای نر دارای پوستی تیره تر و پیرانای بالغ دارای شکمی بزرگتر می شود.
ماهیهای پیرانا برخلاف دیگر اعضای خانواده ی خود یعنی کاراسینها، تخمهای خود را نمی خورند بلکه از آنها مراقبت می کنند.