ماهی سرماری قرمز بومی مناطق جنوبی آسیا است. این ماهی با نام سرماری غول پیکر نیز شناخته می شود. چرا که این گونه از ماهیان سرماری تا ۹۵ سانتی متر رشد می کند. این ماهی موجودی بسیار پرخاشگر و پرخور است. سرماری می تواند در یک روز تا نصف وزن خود غذا مصرف کند. همین رفتار باعث شده است که این جانور لقب ماهی هیولا را در بین سایر ماهیان داشته باشد.

سرماری علاقه ی زیادی به خوردن غذاهای زنده نشان می دهد. اما با توجه به پر اشتها بودن این ماهی و به صرفه نبودن استفاده از غذای زنده، می توان این ماهی را به مصرف سایر غذاهای ماهیان آکواریومی عادت داد. آکواریوم این ماهی نیاز به سیستم تصفیه ی آب قوی دارد. همچنین تعویض ۵۰ درصدی آب آکواریوم به طور هفتگی توصیه می شود.

ماهی سرماری دارای لابیرنت است که این ویژگی به آن امکان تنفس مستقیم و جذب اکسیژن از هوا را می دهد. سرماری توانایی زنده ماندن در شرایط سخت تنفسی را دارد. برای مثال در شرایطی که یک آبگیر رو به خشک شدن باشد این جانور می تواند مدتی در خشکی حرکت کرده و مکانی جدید را برای زندگی پیدا کند. دسترسی این ماهی به سطح آب در آکواریوم و همچنین وجود درپوش برای آکواریوم دو امر ضروری برای نگهداری سرماری در آکواریوم است.

فراهم کردن آکواریومی همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن ماهی فضایی طبیعی را برای این ماهی به وجود می آورد. دمای ۲۲ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶.۰ تا ۸.۰ برای این ماهی مناسب است.

سنگ ماهی آب شیرین با نام  شیرماهی آب شیرین نیز شناخته می شود. سنگ ماهی در شرایط ایده آل تا سی سانتی متر رشد می کند. اولین نکته برای رسیدن به این اندازه، نگهداری سنگ ماهی در آب نیمه شور است. چرا که این ماهی جزئ ماهیان لب شور است.شاید تا به حال این ماهی عجیب رو دیده باشید و از رخساره سنگ مانندش به شگفتی در بیادماهی به شکل سنگ ساکن با سری و دهان بزرگ که گونه های مختلف آب شیرین و آب شورداره که قسمت اب شور انها بسیار از نظر تنوع رنگی گوناگون ولی اب شیرن انا معمولا به رنگ قهوهای با خالهای سیاه و ÷وشش سر وسر÷وش ابشوشی دارای شاخکها کوچک و خارهای نرم کوچک بطوریکه من ۱ دفعه که لمسش کردم تعجب کردم که چرا این زره پوش سخت مانند بسان ۱ تیکه گوشت لخم بسیار نرم هستش و باله ÷شتی خطرناک میباشه پس مواظب باشید وبالهایه سینه ÷هن رو به ÷این داره
دارای مبدا Australia, Thailand, Indonesia, New Guinea میباشه
به ۲۶ سانت میرسه معمولا زنده خوار هستشسنگ ماهی به آکواریومی با حجم ۲۲۰ لیتر، دمای ۲۲ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷.۸ تا ۸.۵ نیاز دارد.

تعیین جنسیت این ماهی کار بسیار دشواری است و تکثیر آن در آکواریوم نیز به ندرت دیده شده است.
سنگ ماهی از دسته ماهیان گوشتخوار است. این ماهی اغلب در طبیعت جایی کمین می کند و سخت پوستان و ماهی های کوچک را شکار می کند. در آکواریوم نیز اگر بتوانید این ماهی را به همین نحو تغذیه کنید بهتر است. در غیر این صورت می توانید این ماهی را با گوشت میگو، صدف دو کفه ای و گوشت ماهی تغذیه کنید. اما یا باید غذا را به وسیله پنس در دهان او قرار دهید یا غذا را طوری رها کرده که  درست مقابل دهانش قرار گیرد.

نکته بسیار مهم:
PH بالای ۷ تا کمی قلیایی برای رشدش حیاتی هست به PH اسیدی بسیار حساس هستش به شرایط اب بد مثل امونیاک بالا حساس بطوریکه زود ضعیف و به بیماری خورده گی باله ها مبتلا میشه.آب brackish یا نیمه شور رو مد نظر داشته باشین(حیاتی هست).
من به ان که در حدوده ۱۰ سانت بود غذای زنده میدادم ولی نکته بسیار مهم دیگه این که نباید با ماهیای حریص و فرض یکجا نگه داری بشه چون جزو شکارچیای کفزی ساکن هستش بسیار در غذا خوردن سختگیره بطوریکه غذای زنده حتما باید نزدیک سرش بشه تا شکارش کنه و بعد با ۱ خیز سریع مثل فرشته کوسه ماهی اب شور میبلعش اگر حوصله داشتید وقتی خوراک زنده تو تانکش میریزید به شکار کردن جالبش توجه کنید.در ایران و بعضی از کشورها به اسم شیر ماهی نیز معروفه و بهش وزغ ماهی نیز مگن.ماهی که دارای باله زهر دار بسیار خطرناکی پس از لمس کردنش امتناع کنید.

بیشتر توی ماسه های سفید زیباتره و ماسه های ریزو به روی بدنش مثل شن میریزه که خیلی زیبا میشه.
معملا پشت اشیاء بزرگ یا یک گوشه تانک میشینه و در روز به ندرت حرکت میکنه ÷س جزو ماهیان شبگرد یا( Nocturnal) هستشگاهی بصورت بسیار زیبا روی بالهای سینش میایستد که مثل ۱ شیر کوچوله بامزه میشه.
یک مطلب جالب دیگه اینه که این ماهی ها در طبیعت به هنگام جزر و مد به اب شیرین و اب رودخانه لب شور میرن برای همین به اب نیمه شور نیازمندند.

نام های رایج: نوع  گوشتخوار” پنکوسی باله بلند ، پنگوسی شکارچی ، پنگوسی گوشتخوار و ….  نوع غیر گوشتخوار”پنگوسی معمولی ،پنگوسی گیاه خوار، پنگوسی باله کوتاه و ….
انواع دیگری از پنگوسی ها با نام های مختلف هستند اما بحث ما در مورد انواع رایج یعنی نوع گوشتخوار و معمولیست
 خانواده: Pangasiidae
زیستگاه اصلی : تایلند
دمای مناسب نگهداری:۲۲ الی ۲۶ درجه سانتیگراد
پ-هاش: ۶/۵ الی ۷/۵
طول عمر:حدودا ۱۰ سال
سازگاری : پنکوسی باله بلند ( گوشتخوار ) ماهی های کوچکی که در دهانش جای بگیرد را می خورد ، ولی پنکوسی باله کوتاه (معمولی ) با بیش تر گیاهخواران و بعضی گوشتخواران سازگار است .
توجه : پنکوسی گوشتخوار یا شکارچی دارای باله ی پشتی نوک تیز است و رنگ تیره ای دارد در صورتی که باله ی پشتی در پنکوسی های معمولی کوتاه و قوس دار است و رنگ آن ها روش تر است. پنگوسی های دیگری نیز در بازار وجود دارند مانند کالر پنگوسی ، پنگوسی خال دار و …..

پنگوسی شکارچی

پنگوسی معمولی

شناخت:این گونه از ماهیان بزرگ (پنگوسی ها) در کشورهای جنوب شرقی آسیا همچون تایلند ، مالزی و ویتنام یافت می شوند .کوسه ی ملون یا پنگوسی نامی است که به این ماهی اطلاق می شود و علتش هم به خاطر نحوه ی شنا کردن آن در میانه ی آب و یا شباهت ظاهری اش با هم نام خود (کوسه) می باشد . این ماهیان به خانواده ی پنگاسیده ها (PANGASSIDAE) تعلق دارند . این خانواده شامل تعدادی ماهی است که همگی بومی جنوب شرقی آسیا بوده و حداقل تا ۴۵ سانتیمتر رشد می کنند . به جهت اندازه ی بزرگ و زندگی جمعی آنها اغلب شکار شده و به عنوان غذا مورد استفاده قرار می گیرند . پنگوسی می تواند به وزنی بالغ بر ۱۵ کیلوگرم برسد و بزرگی در حدود ۱۲۰-۱۰۰ سانتیمتر در طبیعت داشته باشد اگرچه در اکواریوم به ندرت به ۵۰ سانتیمتر میرسند. در عرض ۴ سال به بلوغ جنسی می رسند و میتوانند تولیذ مثل کنند.
نگهداری: برای نگهداری ماهی پنگوسی (شکارچی یا معمولی) به دلیل جثه بزرگ نیاز به اکواریوم بسیار بزرگی دارید.شاید در ابتدا ماهی کوچک و دوست داشتنی به نظر برسند که در هر اکواریومی بتوانید انها را نگهداری کنید ولی با گذشت زمان و رشد چشم گیر انها در اخر به اکواریوم بزرگی نیازمندید.بنده شخصا نمیتوانم اندازه ی خاصی را پیشنهاد دهم زیرا هر اکواریومی میتواند برای انها کوچک باشد شما فکر کنید میخواهید از یک جفت پنگوسی که هر کدام طولی معادل ۳۰ الی ۴۰ سانتیمترکه  قطرنسبتا بزرگی نیز دارند نگهداری کنید حال اکواریوم مناسب پنگوسی ها چقدر باشد مناسب است؟؟؟ شاید بگویید یک اکواریوم یک متری برای انها کافیست و شاید این نظر را داشته باشید که یک اکواریوم دو یا سه متری هم برای انها کوچک است به هر حال تصمیم با خود شماست که نسبت به مکان یا مدت زمان نگهداری از پنگوسی های خود تصمیم بگیرید. شما بجز سایز اکواریوم باید به مسائل دیگری مانند اکسیژن مناسب و فیلتراسیون خوب اکواریوم نیز دقت کنید. شخصا توصیه میکنم در اکواریوم پنگوسی های خود از دکرهای سنگی یا سفالی و ….. استفاده نکنید شاید استفاده از تزئینات گیاهی به نحوی که مانع حرکت انها نشود مناسب باشد زیرا تانک خالی و بدون تزئنات هم برای ماهی ناخوشایند است و هم زیبایی زیادی ندارد به هر حال در این قسمت هم تصمیم با خود شماست البته همانطور که در بالا نیز اشاره شد بهتر است از دکرهای سنگی استفاده نکنید زیرا حرکت سریع انها بین سنگ ها ممکن است باعث زخمی شدن و خراش های روی پوست شود.در مورد خصوصیات فیزیکوشمیایی اب مانند دما و پ-هاش هم در بالا صحبت شد و تنها نکته باقیمانده برای نگهداری پیدا کردن هم تانکی مناسب برای انها میباشد البته ممکن است شما بخواهید انها را به صورت جفت یا بیشتر به صورت تک گونه در کنار یکدیگر نگهداری کنید که در اینصورت نیاز به پیدا کردن هم تانکی مناسب نخواهید داشت ولی در صورتی که بخواهید هم تانکی برای انها در نظر بگیرید باید اختلافی را بین پنگوسی های معمولی و گوشتخوار قائل شوید زیرا پنگوسی های معمولی را میتوانید با اکثر ماهیان گیاه خوار چه کوچک و چه بزرگ نگهداری کنید ولی در مورد پنگوسی گوشتخوار یا شکارچی نمیتوان به این راحتی صحبت کرد زیرا همانطور که از اسمشان پیداست پنگوسی های شکارچی هر جنبنده ابزی که در دهانشان جای بگیرد را خواهند خورد به هیکل انها توجه نکنید و بیهوده تخمین نزنید و واقع بینانه قضاوت کنید زیرا  پنگوسی های شکارچی ماهیان بزرگتر از جثه خود را هم شکار میکنند و بهتر است انها را با ماهیان پهن و قوی جثه گوشتخوار نگهداری کنید. نکات دیگری که میتوانم در انتهای بخش نگهداری انها مورد بحث قرار دهم ترسو بودن ماهی در اکواریوم های کوچک و ترسیدن انها در صورتی که به انها کوچکترین شوکی وارد کنید است. سعی کنید هیچگاه به اکواریوم انها ضربه نزنید یا هنگام غذا دادن به انها باعث ترسیدنشان نشوید، چراغ های اکواریوم را یکدفعه روشن نکنید و از انجام مسائلی که باعث ترس انها شود خوداری کنید.

تغذیه: برای پنگوسی های گوشتخوار یا شکارچی برای رشد سریع میتوانید از غذاهای زنده مانند ماهیان طعمه (ماهیان رودخانه ای) یا غذاهای گوشتی مانند دل گاو و جگر استفاده کنید ماهی کیلکا نیز مورد توجه انها است. برای پنگوسی های معمولی میتوانید از غذاهای خشک که در کف فرود می ایند استفاده کنید البته انها هم مانند پنگوسی های گوشتخوار از دل و جگر نیز تغذیه میکنند ولی هیچ گاه غذای زنده را نمیخورند حتی ماهیان خیلی کوچک ، بنابراین برای پنگوسی های معمولی خود شما میتواند فقط از غذاهای خشک و گوشتی استفاده کنید ولی برای پنگوسی شکارچی هم از غذاهای زنده و هم گوشتی و هم خشک میتوانید استفاده کنید.

پنکوسی سفید

پنکوسی گیاه خوار

نکته: در صورتی که پنگوسی شما بترسد یا ان را تازه به اکواریوم جدیدی منتفل کردید تا چند روزی غذا نخواهد خورد و حتی ممکن است در گوشه ای بیحرکت باقی بماند. نسبت به شوک وارد شده ممکن است در بعضی موارد  تا یک ماه هم غذا نخورند و بیحرکت بماند یا حرکات شدید و تندی از خود بروز دهد.
تکثیر: تکثیر انها در فضای کم آکواریوم عملاً غیر ممکن است و تنها برای استفاده ی تجاری آنها را در استخر های بزرگ تکثیر می کنند.
تشخیص جنسیت: راه راه های روی بدن پنکوسی های نر بلند تر و تیز تر از ماده هاست ضمن اینکه پنکوسی های ماده بزرگتر از نرها هستند.

شامل مولی دم عقربی- مولی بالن- مولی بادبان باله – مولی ساده و رنگارنگ ، تمام مولی ها با رنگهای سفید وسیاه، پرتقالی ، قرمز، زرد ، نارنجی و رنگارنگ هستند .

طول بدن ماهی ماده تا ۱۰ سانتیمتر و نرها به ۸ سانتی متر میرسند  و بایکدیگر آمیزش دارند . مولیها علاقه شدیدی بخوردن غذاهای گیاهی دارند. آنها ماهیانی صلح جو و کم توقعی هستند ولی در کنار کم توقعی پر خور نیز می باشند ، به اینصورت که گویی تمام طول روز گرسنه اند ، ولی اینطور نیست! بهتر است برای ارضای این میل آنها مقدار جیره غذای روزانه شان را در نوبت های بیشتر به آنها بدهیم که دچار بیماری گوارشی نگردند ، گرچه بیماری و فشار به دستگاه گوارشی قابل مشاهده نیست ولی ثابت شده در طول این فشار (به دستگاه گوارشی) ، ماهی به بیماری های دیگر راحت تر دچار می گردد .

به علت فعالیت زیاد و پرخوری ، مولی ها دارای سوخت و ساز بدنی زیادی اند و فضولات آنها نیز از ماهیهای هم جثه خود بیشتر است ، بنابراین به اکسیژن فراوان و آکواریومی با نور کافی و گیاهان زیاد جهت تجزیه فضولاتشان نیازمندند.

تکثیر این ماهی ها خیلی راحت و بسهولت انجام می شودو به خوردن بچه های خودشان زیاد علاقه نشان نمی دهند. طریقه تشخیص آماده بودن ماهی ماده در موقع زایمان از روی حجم شکم ماهی ماده می توان پی برد. بطوریکه شکم کاملاً بزرگ می شود. در ماهی های زنده زا از روی خال سیاه که در زیر شکم ماهی ماده است می توان زمان نزدیک شدن زایمان را حدس زد، چون خال سیاه هر چه بزرگتر شود زایمان نزدیکتر است.

مولیها معمولاً هر ماه یک نوبت از ۳ عدد الی۳۵۰ عدد بچه زایمان می کنند. اگر شرایط نامناسب باشد، بطوریکه مولی ماده قادر به زایمان نباشد، بعد از گذشت چند ماه اگر شرایط ایجاد شود ماهی ماده می تواند تعداد زیادی بچه ماهی ها را بطور یکجا و با همدیگر در عرض ۲ ساعت زایمان کند. مولی ها همانند بقیه زنده زاهای دیگر قابل تشخیص جنسیت هستند ( باله تناسلی که در زیر شکم ماهیان نر وجود دارد) .

نام علمی : ندارد.
نام معمولی ( عمومی ) : پاروت خونی پاروت قرمز،پاروت قرمز خونی (معروف به پوزه میمونی)
Red Parrot , Blood Red Parrot , Red Blood Parrot و Blood Parrot
نامهای دیگر : Parrot Cichlid
خانواده : سیچلاید Cichlidae
پاروت خونی آمیخته ای( hybrid ) است در بین دو گونه از ماهیان خانواده سیچلیده
منشاء ( زادگاه ) : دورگه ، بطور طبیعی در دسترس نیست. (آمیخته ای از دست بشر است و در تمام دنیا پراکنده است)
اندازه بالغین : ۲۰ سانتیمتر
تغذیه : همه چیز خوار است. بطور عمده از غذای پولکی و حبه ای (پلت pellet ) با ترکیبی از سبزیجات استفاده میکنند اما از غذاهای دیگر نظیر میگوی آب شور و کرم خونی منجمد یا خشک نیز استفاده میکنند.

خلق و خو ( سازگاری ): صلح جو ، ولی قلمرو طلب است خصوصا به هنگام تخمریزی .
محل جاگیری در تانک ( آکواریوم ) : تمام مناطق (بیشتر د رکف و میانه)
اندازه تانک ( آکواریوم ) : برای پاروتهای جوان ۸۰ لیتر و برای بالغین ۲۰۰ لیتر
تولید مثل : تخمگذار
سطح مراقبت ( نگهداری ) : آسان تا متوسط
حرارت مطلوب : ۲۲ تا ۲۸ درجه سانتیگراد
ساختار تانک ( آکواریوم ) : بهتر است تعدادی صخره یا مکانهایی برای پنهان شدن ماهی وجود داشته باشد
تعیین جنسیت : در شرایط معمول امکان پذیر نیست
شیمی آب : شرایط مطلوب سیکلیدهای آمریکایی برای این ماهی مناسب است.
ph ( اسیدیته آب ) : ۶٫۵ تا ۷ (دامنه ۶ تا ۸ )
سختی آب : ۱۰ dGH
طول عمر : ۱۰ سال
ماهی پوزه میمونی از زیباترین ماهیان اکواریومی است که البته نظرات زیادی در مورد محل زندگی وتکاملات آن وجود دارد.

داتنوید

ماهی داتنوید بومی مناطق جنوبی آسیا است. زادگاه این ماهی بیشتر به تایلند نسبت داده می شود. داتنوید با نام های دیگری مانند ماهی تایگر سیامی، داتنوید تایگر و همچنین داتنوید طلائی نیز شناخته می شود. دلیل محبوبیت این ماهی خط های روی بدن اوست که ظاهر پلنگ مانندی به او می دهد. همچنین فرم بدن غیر معمول او نیز از جمله دلایل محبوبیت این ماهی است.
برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.د (Widebar Datnoid)
ماهی داتنوید بومی مناطق جنوبی آسیا است. زادگاه این ماهی بیشتر به تایلند نسبت داده می شود. داتنوید با نام های دیگری مانند ماهی تایگر سیامی، داتنوید تایگر و همچنین داتنوید طلائی نیز شناخته می شود. دلیل محبوبیت این ماهی خط های روی بدن اوست که ظاهر پلنگ مانندی به او می دهد. همچنین فرم بدن غیر معمول او نیز از جمله دلایل محبوبیت این ماهی است.

برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.

  پرل دانیو آسمانی

دانیو آسمانی ماهی صلحجو میباشد و زیستگاه آن در برمه و میانمار و حداکثر اندازه ی آن ۳ سانتی متر می باشد و دمای ۲۶ تا ۲۲ درجه سانتی گراد برای این ماهی مناسب میباشد

دانیو ابر سفید کوهستانی (White Cloud Mountain Minnow)

ماهی دانیو ابر سفید کوهستانی بومی کشور چین است. نگهداری این ماهی آسان است و بهتر است که آن را با سایر ماهیان آرام و هم اندازه نگهداری نمود. در صورتی که این ماهی در آکواریومی با ۸ یا تعداد بیشتر از هم نوعان خود نگهداری شود، فعال تر خواهد بود و رنگ براق تری خواهد داشت. دمای ۱۷٫۵ تا ۲۲ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
این ماهی در آب نسبتا” سرد و در میان گیاهان تخمریزی می نماید. لاروها پس از ۳۶ ساعت از تخم خارج می شوند. پس از جذب کیسه ی غذایی لازم است که لاروها را با غذاهای ریز زنده تغذیه نمود.
ماهی دانیو انواع غذاهای خشک را قبول می کند. لذا می توان این ماهی را با غذاهایی همچون کرم خونی خشک و غذاهای خشک گیاهی تغذیه نمود.
دانیو با ماهی هایی همچون بارب، گورامی، تترا، آنجل، دیسکس، گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا و انواع لوچ سازگاری دارد.

دانیو آبی (Blue Danio)

ماهی دانیو آبی ماهی ای ظریف، فعال و صلح جو است. این ماهی گزینه ی بسیار مناسبی برای آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید.
زیستگاه طبیعی این ماهی رودخانه ها و آبگیرهای هند است. دانیو به آکواریومی با گیاهان فراوان و فضاهای بسیار برای شنا نیاز دارد. بهتر است که این ماهی را با سایر هم نوعان و سایر ماهی های آرام هم اندازه نگهداری نمود. دمای ۲۲٫۵ تا ۲۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷ برای ماهی دانیو مناسب است.
ماهی دانیو در آب های کم عمق و در انتهای آکواریوم تخمریزی می نماید. لاروها پس از تقریبا” ۳۶ ساعت از تخم خارج می شوند. در این زمان باید آن ها را با تکه های کوچک غذاهای زنده تغذیه نمود. نور خورشید تحریک کننده ی ماهی برای تخمریزی است.
ماهی دانیو انواع غذاهای خشک را قبول می کند. لذا می توان این ماهی را با غذاهایی همچون کرم خونی خشک و غذاهای خشک گیاهی تغذیه نمود.
دانیو با ماهی هایی همچون بارب، گورامی، تترا، آنجل، دیسکس، گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا و انواع لوچ سازگاری دارد.

دانیو خالدار (Brachydanio nigrofasciatus)

اندازه ی این ماهی که بومی برمه است تا ۴ سانتی متر می رسد.این ماهی دارای یک جفت سبیلک حسی است.شکم آن نارنجی تا زرد متمایل به سفید است و خال های آبی رنگ کوچکی بر روی باله ی مخرجی آن وجود دارد.قدرت تولید مثلی این ماهی زیاد نیست و تا ۷۰بچه در هر بار تخمریزی تولید می کند.حرارت لازم برای تخمریزی آن ۲۶ درجه ی سانتی گراد است.
پس از این که بچه ماهی ها به حدی رسیدند که بتوانند با غذای مصنوعی تغذیه شوند،باید از نظر قد و سلامت بدن،آن ها را رقم بندی نمود.
این ماهی ها در سن یک سالگی بالغ می شوند و ماهی های دو ساله پیر به حساب می آیند.

آرچر(ماهی تیرانداز)
خانواده: Toxotidae

زیستگاه: آسیا
رژیم غذایی: همه چیز خوار
فرم رنگ: سیاه و سفید، زرد
حرارت مطلوب: ۲۰-۲۷
PH آب: ۷٫۰-۸٫۰
اخلاق: صلح آمیز
سطح مراقبط: متوسط
حداقل حجم تانک: ۱۲۵ گالن

ماهی آرچر یا آرچر فیش، ماهی است که برای اولین بار در آسیا کشف و پرورش یافت. این ماهی دارای چشم های بزرگ و شفاف است و در در رنگ های مشکی و زرد دیده میشود. آرچر فیش دارای خطوط موازی مشکی زیبایی است و بدن مثلثی شکل زیبایی که دارد نظر هر بیننده ای را به خود جلب میکند.

این ماهی در نهر ها و رودخانه های مختلف آسیا دیده شده است. این ماهی شگفت انگیز توجه بسیاری از مردم جهان را به خود جلب کرده است، زیرا غذای این ماهی همانند آروانا بیرون از آب تهیه میشود و برای بدست آوردن غذای خود که شامل حشراتی مثل سوسک و پروانه میباشد به بیرون از آب میپرد. در برخی از نقاط جهان گزارش شده است که این ماهی میتواند حتی تا ۱٫۵ متر از سطح آب بپرد، پس توصیه میشود که از آکواریم هایی استفاده کنید که ارتفاع آنها زیاد باشد و یا از سر پوش مناسب برای آکواریم استفاده کنید که به بیرون از آب نپرد و ماهی صدمه نبیند.

این ماهی به وسیله ی دهان خود به حشرات بیرون از آب، آب میپاشد تا به درون آب بیفتاد و خورده شود، اما اگر به درون آب نیفتاد ماهی به بیرون از آب میپرد و با دهان خود طعمه را میگیرد. آرچر فیش از خانواده ماهیان Toxotidae میباشد که شباهت بسیاری به ماهیان بلند قد همانند آروانا دارد.

زمانی که این ماهی چندین سال پیش برای اولین بار عرضه شد به رنگ نارنجی بود ولی امروزه در رنگ های مختلف همچون نارنجی و زرد و قرمز و گلبهی و صورتی و همینطور رنگهای نا پایدار هورمونی که با غذاهای رنگی پایدار میمانند ، همانند آبی و سبز و سبز یشمی و زرشکی عرضه می شوند. رنگهای  قرمز پر رنگ و سرخابی رنگ و صورتی رنگ و زرد رنگ و پرتغالی در حقیقت اصلیترین رنگهای ماهیان پرت هستند. به غیر از این رنگها رنگهای دیگری همچون آبی و سبز یشمی و سبز روشن و زرشکی در ماهیان پرت دیده میشود. این رنگها پایداری نداشته و هرچه ماهی بزرگتر بشود این رنگها جای خود را به همان رنگهای اصلی که ذکر شد میدهند. مثلا یک پرت نا بالغ سبز روشن وقتی بالغ میشود به رنگ زرد در میاید. و یا یک پرت زرشکی رنگ وقتی بزرگتر میشود رنگش کمرنگ و به صورتی میکشد. رنگهای اصلی ماهیان پرت پایدار میباشد. ولی رنگهای دیگر ماهیان پرت پایداری نخواهند داشت. آنها را با غذاهای خاصی تغذیه میکنند تا نهایتا مدت بیشتری رنگ غیر طبیعی انها پایدار بماند. ولی با گذشت زمان آنها تغییر رنگ داده و مثلا یک پرت آبی رنگ و یا یشمی رنگ هرگز در آن رنگش پایدار نبوده و بی رنگ خواهد شد. بهتر است شما هنگام خریداری پرت آندسته از پرتها را خریداری نمائید که رنگ اصلی ماهیان پرت را دارا هستند. برای تقویت رنگ ماهیان پرت خود میتوانید از غذای مخصوص پرت استفاده نمائید.

این غذاهای خشک و آماده در بسته بندیهای کوچک و بزرگ  در بازار و آکواریوم فروشیها یافت میشوند.این خوراکهای مخصوص معمولا چینی و یا ژاپنی و یا ساخت آلمان هستند.در روی بسته بندی کشور سازنده ثبت شده است. بهترین غذاهای خشک ماهیان سیچلاید را کشور آلمان تولید میکند. و البته به خاطر مرغوبیت قیمت آن هم بیشتر از انواع دیگر آنست.این غذاهای آماده رنگ ماهیان شمارا تقویت کرده و شفاف و پررنگ میکند. این غذاهای هورمنی باعث شادابی ماهیان شما میشود. آب را کدر و تار نمیکند و رشد ماهیان شما را تسریع میکند.

نحوه تکثیر سورم ها:
شرایط تانک : علاوه بر قرار دادن چند گیاه پهن برگ در تانک ، یک یا دو سنگ صاف و بزرگ در تانک قرار داده و به ازای هر ۱۵ لیتر یک قاشق چایخوری نمک در آب بریزید
نحوه ی تشخیص جنسیت : خط ها و اشکال صورت نر بسیار بیش تر از ماده بوده ، ضمن اینکه چشمان ماده قرمز تر از نر می باشد
نحوه تکثیر : بدست آوردن یک جفت سورم ، بسیار سخت تر از تکثیر آنهاست ، چرا که سورم ها خیلی سخت جفت می خورند ولی برای داشتن یک جفت سورم آماده تعدادی از آنها را به نسبت ۴ به ۳ ( نر به ماده ) در یک تانک قرار دهید ، تا خودشان جفت مورد نظر را تعیین کنند . اما هنگامی که با هم جفت می خورند باله ی زیرین نر کشیده می شود و لب ها را در هم قفل می کنند ؛ در بعضی موارد هم باله ها را به هم می کوبند و گوشه ای از شن ها را حفر می کنند
اما پس از دیدن چنین علائمی جفت مورد نظر را به تانک دیگر ( با شرایط گفته شده ) منتقل کنید تا در آن تخم ریزی کنند
پس از تخم ریزی آنها ؛ دو حالت برای شما وجود دارد:
۱- به آنها کاری نداشته و بگذارید خودشان از تخم ها و سپس از بچه ها مراقبت کرده که در چنین صورتی امکان خورده شدن تخم ها توسط والدین به دلیل اضطراب و یا بیماری تخم ها وجود دارد
۲- پس از جدا کردن جفت برای تخم ریزی یک تانک یا یک سطل بزرگ را پر از آب کرده تا کلر آن از بین برود . پس از تخم ریزی کامل سورم و کسب اطمینان از بارور شدن تخم ها سنگ حاوی تخم ها را به سطل یا تانک از قبل آماده کرده منتقل کنید و به ازای هر ۴ لیتر یک قطره ضد عفونی در آب بریزید
ضمن اینکه بهتر است یک سنگ هوا با فشار متوسط در آب باشد . ( می توانید به جای جدا کردن سنگ از تانک ؛ والدین را از تانک خارج کنید تا تخم ها در همان تانک باشند . ) پس از ۷۲ ساعت تخم ها به نوزاد تبدیل می شوند که تا چند روز نیاز به تغذیه ندارند ، اما پس از اینکه آنها توانستند به تنهایی شنا کنند ، تغذیه ی آنها توسط شما آغاز می شود که بهترین غذا برای آنها تخم میگو و کاهوی جوشانده است . ( کاهو را ۵ دقیقه در آب بجوشانید و سپس مقداری از آنرا برای بچه ها بریزید)

نام علمی :
Cichlasoma Severum – Heros severus
خانواده  :   سیکلیده   Cichlidae

سورم خال قرمز (Red Spotted Severum)

سورم خال قرمز ازدسته سیچلایدهای آمریکایی است که بر خلاف سایر سیچلایدها رفتار پرخاشگرایانه ای از خود نشان نمی دهد. این ماهی بومی رودخانه ی آمازون در آمریکای جنوبی است. دارای رنگ زرد بر روی بدن است که نقطه های قرمز فراوانی بر روی آن قرار گرفته اند.آکواریومی با حداقل حجم ۵۵ گالن برای نگهداری یک جفت از این ماهی مورد نیاز است. استفاده از شن نرم در کف آکواریوم و قرار دادن فضاهای محدودی برای پنهان شدن، محیطی طبیعی را برای این ماهی مهیا می سازد. گیاه در آکواریوم این ماهی خیلی دوامی ندارد. چرا که این ماهی علاقه ی زیادی به خوردن برگ گیاهان نشان می دهد و آن ها را از بین می برد. دمای ۲۲ تا ۲۹ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۰ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.تکثیر این ماهی کار چندان دشواری نیست. پس از این که ماهی نر جفت خود را پیدا کند هر دو ماهی به دنبال محلی صاف مانند یک تخته سنگ برای تخمریزی می گردند. ماهی ماده در هر مرتبه تخمریزی در حدود ۲۰۰ تا ۸۰۰ عدد تخم تولید می کند. لاروها پس از ۳ تا ۵ روز از تخم خارج می شوند و در این زمان توسط والدین به درون حفره ای درون سنگ های کف آکواریوم انتقال می یابند. لاروها پس از یک هفته قادر به شنا کردن و پذیرش غذاهای ریز مانند نوزاد میگوی آب شور هستند. والدین ممکن است در اولین تجربه ی تخمریزی خود لاروها را از بین ببرند. اما در مراحل بعدی با موفقیت از نوزادان مراقبت خواهند نمود.سورم خال قرمز در کل از دسته سیچلایدهای صلح جو است و تنها در زمان جفتگیری و تولید مثل مقداری پرخاشگر می شود. نگهداری این ماهی با ماهی مختلف امکان پذیر است. اما توصیه می شود که از این ماهی در کنار سایر سیچلایدهای آمریکایی که از نظر اندازه یکسان هستند نگهداری شود.سورم خال قرمز در طبیعت از انواع غذاهای گیاهی و پروتئینی تغذیه می کند. غذاهای گیاهی مانند کاهو، کدو سبز و خیار و غذاهای پروتئینی مانند میگوی آب شور، کرم خونی منجمد و کرم خاکی مورد قبول این ماهی هستند و می توان آن را با چنین غذاهای تغذیه نمود.

سورم شانه قرمز (Red Shoulder Severum)

سورم شانه قرمز از دسته سیچلایدهای آمریکایی است که بر خلاف سایر سیچلایدها رفتار پرخاشگرایانه ای از خود نشان نمی دهد. این ماهی بومی رودخانه ی آمازون در آمریکای جنوبی است. سورم شانه قرمز نسبت به سایر گونه های سورم رشد بیشتری دارد و تا ۲۰ سانتی متر رشد می کند. این ماهی دارای رنگ قرمز در پشت آبشش ها و همچنین بر روی باله های شکمی است. همچنین دارای چشمانی به رنگ قرمز روشن و خطوطی عمودی بر روی بدن است.آکواریومی با حداقل حجم ۵۵ گالن برای نگهداری یک جفت از این ماهی مورد نیاز است. استفاده از شن نرم در کف آکواریوم و قرار دادن فضاهای محدودی برای پنهان شدن، محیطی طبیعی را برای این ماهی مهیا می سازد. گیاه در آکواریوم این ماهی خیلی دوامی ندارد. چرا که این ماهی علاقه ی زیادی به خوردن برگ گیاهان نشان می دهد و آن ها را از بین می برد. دمای ۲۲ تا ۲۹ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۰ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.تکثیر این ماهی کار چندان دشواری نیست. پس از این که ماهی نر جفت خود را پیدا کند هر دو ماهی به دنبال محلی صاف مانند یک تخته سنگ برای تخمریزی می گردند. ماهی ماده در هر مرتبه تخمریزی در حدود ۲۰۰ تا ۸۰۰ عدد تخم تولید می کند. لاروها پس از ۳ تا ۵ روز از تخم خارج می شوند و در این زمان توسط والدین به درون حفره ای درون سنگ های کف آکواریوم انتقال می یابند. لاروها پس از یک هفته قادر به شنا کردن و پذیرش غذاهای ریز مانند نوزاد میگوی آب شور هستند. والدین ممکن است در اولین تجربه ی تخمریزی خود لاروها را از بین ببرند. اما در مراحل بعدی با موفقیت از نوزادان مراقبت خواهند نمود.سورم شانه قرمز در کل از دسته سیچلایدهای صلح جو است و تنها در زمان جفتگیری و تولید مثل مقداری پرخاشگر می شود. نگهداری این ماهی با ماهی مختلف امکان پذیر است. اما توصیه می شود که از این ماهی در کنار سایر سیچلایدهای آمریکایی که از نظر اندازه یکسان هستند نگهداری شود.سورم شانه قرمز در طبیعت از انواع غذاهای گیاهی و پروتئینی تغذیه می کند. غذاهای گیاهی مانند کاهو، کدو سبز و خیار و غذاهای پروتئینی مانند میگوی آب شور، کرم خونی منجمد و کرم خاکی مورد قبول این ماهی هستند و می توان آن را با چنین غذاهای تغذیه نمود.

سورم سبز (Green Severum)

سورم سبز از دسته سیچلایدهای آمریکایی است که بر خلاف سایر سیچلایدها رفتار پرخاشگرایانه ای از خود نشان نمی دهد. این ماهی بومی رودخانه ی آمازون در آمریکای جنوبی است.آکواریومی با حداقل حجم ۵۵ گالن برای نگهداری یک جفت از این ماهی مورد نیاز است. استفاده از شن نرم در کف آکواریوم و قرار دادن فضاهای محدودی برای پنهان شدن، محیطی طبیعی را برای این ماهی مهیا می سازد. گیاه در آکواریوم این ماهی خیلی دوامی ندارد. چرا که این ماهی علاقه ی زیادی به خوردن برگ گیاهان نشان می دهد و آن ها را از بین می برد. دمای ۲۲ تا ۲۹ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۰ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.تکثیر این ماهی کار چندان دشواری نیست. پس از این که ماهی نر جفت خود را پیدا کند هر دو ماهی به دنبال محلی صاف مانند یک تخته سنگ برای تخمریزی می گردند. ماهی ماده در هر مرتبه تخمریزی در حدود ۲۰۰ تا ۸۰۰ عدد تخم تولید می کند. لاروها پس از ۳ تا ۵ روز از تخم خارج می شوند و در این زمان توسط والدین به درون حفره ای درون سنگ های کف آکواریوم انتقال می یابند. لاروها پس از یک هفته قادر به شنا کردن و پذیرش غذاهای ریز مانند نوزاد میگوی آب شور هستند. والدین ممکن است در اولین تجربه ی تخمریزی خود لاروها را از بین ببرند. اما در مراحل بعدی با موفقیت از نوزادان مراقبت خواهند نمود.سورم سبز در کل از دسته سیچلایدهای صلح جو است و تنها در زمان جفتگیری و تولید مثل مقداری پرخاشگر می شود. نگهداری این ماهی با ماهی مختلف امکان پذیر است. اما توصیه می شود که از این ماهی در کنار سایر سیچلایدهای آمریکایی که از نظر اندازه یکسان هستند نگهداری شود.سورم سبز در طبیعت از انواع غذاهای گیاهی و پروتئینی تغذیه می کند. غذاهای گیاهی مانند کاهو، کدو سبز و خیار و غذاهای پروتئینی مانند میگوی آب شور، کرم خونی منجمد و کرم خاکی مورد قبول این ماهی هستند و می توان آن را با چنین غذاهای تغذیه نمود.

ماهی سورم (Severum)

سورم ماهی نسبتا صلح جو و بومی آمریکای جنوبی و رودخانه آمازون است و تا ۲۰ سانتیمتر رشد می کند . هر چند نباید زیاد به صلح جویی این ماهی دل بست چون بسیار حساس و قدرتمنداست و حتی پیراناها هم جرات نزدیک شدن و درگیری با این ماهی را ندارند. بخاطر وجود آرواره های قوی و دندانها تیز در جلوی آرواره ها .
سورم ها مثل سایر سیکلیدها گیاهان آکواریومی را از بین میبرند. به همین دلیل بهتراست از گیاهان مصنوعی در مخزن این ماهی ها استفاده بشود . همینطور این ماهی ها عادت به حفر ماسه دارند که باعث گل آلود شدن آب مخزن میشود و به همین دلیل باید فیلترهای قوی ای را در آکواریوم این ماهی ها نصب کرد . شرایط مناسب برای نگهداری آنها دمای بین ۲۴ تا ۲۸ درجه و سختی آب dH 4 – ۶ و pH آب ۶ – ۶٫۵ درجه است . سورم ها انواع غذاهای بسته بندی شده تترا بصورت پلت رو دوست دارند . همینطور از سبزیجات تازه ای مثل کاهو و اسفناج و کدو و نخود فرنگی آب پز پوست کنده هم میخورند . سورم ها خجالتی هستند و عادت به مخفی شدن دارند و مثل سایر سیکلید ها علاقه به پنهان شدن در کوزه های سفالی بزرگ دارند . عاملی که باعث می شود تا این ماهی نزد ماهی های دیگر خطرناک جلوه کند دندان های جلویی این ماهی هست . سوروم ها در سه رنگ طلایی ، سبز و فیروزه ای در بازار یافت میشنوند . باله های شکمی به رنگ مسی و ۹ – ۸ خط عمودی تیره رنگ در طول بدن به چشم می خورد . این خطوط بیشتر در دوران جوانی ظاهر می شنوند و با بزرگ شدن و بالغ شدن سوروم ها تنها نیمی از آنها که به باله ی دمی ماهی نزدیک تر هستند باقی می مانند و باقی محو میشوند . با این حال این ماهی قادراست تا این خطوط و رنگ های بدنش رو روشن و خاموش کند . چشمان این ماهی رنگ شاخصی از قرمز و نارنجی دارند .باله ی پشتی و مخرجی ماهی نر در مقایسه با ماده نوک تیز تر و اندازه اش هم بلندتر از باله ی ماده است که این باله ها در ماهی نر تا نزدیکی باله ی دمی کشیده شده است. رنگ نر و ماده در حالت کلی یکی است ولی ماده ها کمی رنگ پریده تر بوده و خطوط آبی رنگ در سر ماده ها خیلی کم است یا اصلن وجود ندارد . نر بالغ باله های بلندتر و نوک تیز تری دارد.ماهی ماده ( بالغ ) نقطه ی تیره رنگی روی باله ی پشتی درست در بالای دومین راه خود ( بین دومین و آخرین راه ) دارد . در طول دوران تکثیر پرخاشگر می شوند و به تعقیب ماهی های دیگر می پردازند . برای تکثیر باید اجازه داد ماهی جفت خودش را خودش انتخاب کند و بخاطر مشکل پسند بودن این کار ممکن است زمان زیادی طول بکشد . اولین نشانه ی انتخاب جفت , قفل کردن لبها و مجادله ی بین جفت غالب با نرهای دیگر است . تکثیر آنها باید در تانکی مجزا انجام بشود.کف مخزن باید از سنگ های تیره رنگ پوشیده شده باشد . این ماهی از داشتن مکان هایی برای مخفی شدن خوشش می آید که میشود از گلدان های سفالی استفاده کرد که علاوه بر ایجاد مکانی برای مخفی شدن سوروم ها , بستر مناسبی هم برای تخم ریزی آنها فراهم می شود . همچنین سوروم ها نسبت به شرایط بد آب حساس هستند چون بسیاری از بیماری ها به خاطر شرایط نا مطلوب آب در مخزن بوجود می آید . بعد از تخم ریزی بطور کامل از تخم ها نگهداری می کنند . ماهی ماده بالای سر تخم هایی که گاه تا ۱۰۰۰ عدد میرسد ایستاده و از آنها مراقبت می کند . بچه در دهان والدین مراقبت می شود و فقط برای شکار کردن و غذا خوردن بیرون می آید . غذای مناسب برای بچه ها، آرتمیای تازه از تخم در آمده و یا ذرات ریز غذای خشک است .

یک نوع ماهی از آب‌های شیرین نواحی استوایی است که اصلیت آن از سوماترا و بورنئو اندونزی است و در تمام نقاط جهان به عنوان یک ماهی آکواریومی به فروش می‌رسد.
این ماهی در طبیعت به ۴۰ سانتی متر و در آکواریوم به ۲۶ سانتی متر می‌رسد که اصلیت آن سوماترا و بورنئوی اندونزی است.این ماهی به آب تمیز عادت دارد اما طوفان هایی که هر سال دو بار در اندونزی اتفاق می افتد، ماهی ها را برای ۷ یا ۸ ماه به دشت های گلی یا رودخانه ها و چشمه های با آب تیره می کشاند.پیدا کردن این ماهی در آب های نا هموار طوفانی بسیار آسان است.ماهی های بالغ برای تخم ریزی سالانه به آب راه های کوچک تری می روند.این ماهی را می توان در آب هایی با دمای ۲۵ تا ۳۰ درجه با پی اچ ۵ تا ۸ و سختی آب ۵ تا ۱۲ پیدا کرد.این ماهی ها دو شاخک در زیر چشم های خود دارند که از آن برای شکار و محافظت از خودشان استفاده می کنند.

این ماهی،ماهی بسیار آرام و صلحجو است که به صورت گروهی،معمولا ۵ تا ۶ نفری،نگه داری می شوند.این ماهی را می توان در تانک های ۵۰-۲۰۰ لیتری نیز نگه داشت اما پس از رشد کامل ماهی لازم است که آن را به یک تانک ۲۸۳-۴۵۴ لیتری منتقل کرد.این ماهی وقتی توسط تور گرفته می شود،ممکن است با شاخک های خود به تور بچسبد تلاش برای جدا کردن آن از تور باعث صدمه به ماهی و همچنین به نگه دارنده ماهی می شود.توصیه می شود زمان جا به جایی ماهی،آن را در ۲ یا ۳ کیسه درون هم رفته و یا ظرفی محکم قرار داد. اگر این ماهی در گروه هایی کمتر از ۵ نفر نگه داری شوند،زمان بیشتری را صرف قایم شدن می کنند.لوچ های دلقک با بارب های ببری و کریدوراس پاندا بسیار سازگار هستند و می توان آن ها را با یکدیگر به صورت گروه نگه داشت. لوچ های دلقک هنگام خوشحالی یا هنگامی که از یک غذا خوششان می آید، با استفاده از دندان های حلقی خود یک صدای تیک تیک مانند در می آورند.این ماهی ها گاهی اوقات به صورت وارونه یا روی پهلوی خود شنا می کنند که به نظر مریض می آیند و یا روی پهلو بر سطح آب دراز می کشند که به نظر مرده می آیند.صاحب ماهی باید توجه داشته باشد که از بیرون آوردن ماهی سالم از آکواریوم پرهیز کند. اگر این ماهی ها بیش از حد قایم شدند،با بهبود بخشی چند چیز ساده در آکواریوم می توان آن ها را از این کار کنار کشید،همچون اضافه کردن گیاه طبیعی ، ،اضافه کردن ماهی های صلح جوی دیگر و یا کم و زیاد کردن نور که لوچ ها به نور کم بیشتر عادت دارند. لوچ های دلقک ماهی های نوع دیگر را به دقت مشاهده می کنند و از رفتار های آنان تقلید می کنند،پس بهتر است آن ها را با ماهی هایی نگه داشت که عادت به قایم شدن ندارند.آن ها هنگام خواب،همه با یکدیگر زیر یک شئ در آکواریوم دراز می کشند و می خوابند.این ماهی ها را می توان با عنواع غذا های خشک،گیاهی و کرم تغزیه نمود.

لوچ خالدار ( Mottled Loach )

خانواده : Balitoridae
دسته بندی : کت فیش ها | کف زیان | کف خوار
بومی :     آسیا، چین، هند، میانمار، نپال، پاکستان، سریلانکا، تایلند
اکوسیستم اصلی : رودخانه
خلق خو : صلح جو
رژیم غذایی : همه چیزخوار
مراقبت : از ماهیان کفزی است که ترجیح میدهد غذای خود را از کف تغذیه کند. میتوانید آنها را با قرص های غرق شونده زیرآبی , میگو و کرم خونی و … تغذیه نمائید.
آنها به مخزنی با حجم ۷۵ لیتر و یا کمتر نیاز دارند و همچنین فراهم نمودن آکواریوم گیاهی با مخفیگاها بسیار مناسب می باشد.
PH :  ۶٫۸ – ۷٫۴
دما : ۲۸ – ۲۲ درجه سانتی گراد
سختی : ۲۴ dH – ۲۶ dH
میزان رشد و اندازه : نرها » ۱۱ سانتی متر | ماده : ۱۱ سانتی متر
سطح شنا : پایین
فعالیت : روزانه
تولیدمثل : تکثیر آنها توسط آکواریوم داران با تجربه امکان پذیر می باشد. آنها محلی تاریک و مخفی را برای تخمریزی انتخاب میکنند. بعد از تخمریزی والدین به مراقبت از تخمها نخواهند پرداخت , بنابراین برای جلوگیری از خورده شدن تخمها توس والدین آنها را بعد از تخمریزی از مخزن حذف نمائید.
الگوی رنگی : مشکی و نقره ای

اسکات سبز (Green Scat)

اسکات سبز از دسته ماهیان لب شور است که توانایی زندگی در آب های شیرین را دارا می باشد. این ماهی دارای بدنی سبز و زرد به همراه خال هایی سیاه بر روی بدن می باشد. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات سبز به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات سبز به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات سبز با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد.

اسکات قرمز (Red Scat)

اسکات قرمز، اسکات سر قرمز یا اسکات رد هد از جمله ماهیان لب شور است که توانایی سازگاری و زندگی در آب های شیرین را دارد. تفاوت این ماهی با سایر گونه های اسکات، رنگ قرمز بر روی سر این ماهی است. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد

سیلور اسکات (Silver Scat)

ماهی سیلور اسکات از جمله ماهیان آب های نیمه شور است و از نظر دسته بندی در دسته ی ماهیان لب شور قرار می گیرد. سیلور اسکات دارای بدنی تماما” نقره ای با خال هایی سیاه بر روی آن است. دم این ماهی نیز به رنگ سبز – زرد است.
سیلور اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی سیلور اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی سیلور اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی سیلور اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد..

اسکات (Scat)

ماهی اسکات دارای رنگ برنزی تا قهوه ای همراه با نقطه های سبز تیره تا سیاه در سرتاسر بدن می باشد. هرچه سن ماهی بیشتر شود نقاط بر روی بدن تیره تر شده و پشت ماهی، کوهان مانند می شود. زیستگاه این ماهی هند و اقیانوس آرام است و در اصل این ماهی بومی آب های نیمه شور است.
اسکات به آکواریومی با حداقل حجم ۵۰ گالن همراه با گیاه و فضاهایی برای پنهان شدن نیاز دارد. بهتر است که آب آکواریوم این ماهی آبی نیمه شور باشد. برای این منظور به ازای هر دو گالن آب، ۳ تا ۴ قاشق چای خوری نمک به آب اضافه کنید. به دلیل نیمه شور بودن آب آکواریوم این ماهی، باید توجه داشت که گیاهان مورد استفاده در این آکواریوم سازگار با شرایط ذکر شده باشند. دمای ۲۰ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۷٫۶ تا ۷٫۸ برای ماهی اسکات مناسب است.
ماهی اسکات به سادگی در آب های شور اقیانوس تخمریزی می نماید. اما شرایط تخمریزی این ماهی در آب نیمه شور تا حدودی ناشناخته است. انتقال این ماهی از آب نیمه شور به آب شور موجب شادابی و طراوت پوست این ماهی در طول زمان می گردد.
رژیم غذایی ماهی اسکات باید بر پایه ی غذاهای گیاهی باشد و غذاهای پروتئینی نیز در کنار آن قرار گیرد. غذاهایی همچون جلبک دریایی تازه یا خشک شده، کاهو، میگوی آب شور و غذاهای خشک باکیفیت برای این ماهی مناسبند.
ماهی اسکات با ماهی هایی همچون پوفر، آنجل مونو، ماهی آب پاش و سایر ماهیان آب های نیمه شور سازگاری دارد.

زیتگاه ماهی شارک تایلند می باشد.طول این ماهی تا ۱۲ سانتی متر می رسد و دمای مناسب برای آن بین ۲۲ تا ۲۶ درجه ی سانتی گراد می باشد
این ماهی شکل زیبایی دارد.ماهی شارک خلق و خوی تهاجمی دارد و بهتر است از این ماهی در هر آکواریوم دو عدد باشد.زیرا در این صورت این دو ماهی دنبال یکدیگر کرده و به سایر ماهی های آکواریوم کاری ندارند.در غیر این صورت امکان دارد به سایر ماهی ها آسیب برساند

شامل دو رنگ متفاوت هستند:۱-سیاه ۲-سفید

شارک رنگین کمانی (Rainbow Shark)

شارک رنگین کمانی با نام های شارک باله قرمز یا شارک یاقوت سرخ نیز شناخته می شود.دارای رنگ خاکستری تیره تا سیاه بر روی بدن و رنگ قرمز بر روی باله ها است.همچنین نوع دیگری از شارک رنگین کمانی به جای رنگ سیاه بر روی بدن دارای رنگ سفید می باشد.تفاوت میان این نوع شارک و شارک دم قرمز در این است که شارک دم قرمز تنها دارای دم قرمز است، در حالی که شارک باله قرمز دارای باله های قرمز نیز می باشد.
آکواریومی با حداقل حجم ۱۹۰ لیتر،دارای پوشش گیاهی انبوه و تزئین شده با تخته سنگ و تکه های چوب برای این ماهی مناسب است.دمای آب آکواریوم باید در حدود ۲۲ تا ۲۶ درجه و پی هاش نیز در حدود ۶٫۵ تا ۷٫۵ باشد.ممکن است که ماهی شارک برای خود در آکواریوم قلمرو تایین کند و حرکات پرخاشگرانه ای با سایر ماهی ها در محدوده ی خود داشته باشد.این رفتار به خصوص زمانی دیده می شود که این ماهی به سنین بلوغ رسیده باشد.
شارک باله قرمز ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک رنگین کمانی با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد.

شارک آپولو (Apollo Shark)

شارک آپولو دارای رنگ نقره ای شفاف است.این ماهی در طبیعت با شکار حشرات از سطح آب تغذیه می نماید.شارک آپولو ماهی بسیار فعالی است و با هم نوعان خود به خوبی کنار می آید.به همین علت نگهداری آن ها در دسته های چندتایی در یک آکواریوم مناسب است.این ماهی نسبت به سایر گونه های شارک بسیار آرام است و پرخاشگری آن ها را ندارد.آکواریومی دارای پوشش گیاهی و فضای کافی برای شنای ماهی،دمای ۲۰تا ۲۵ درجه و پی هاش ۶ تا ۶٫۵ برای این ماهی مناسب است.همچنین توصیه می شود که آکواریوم این ماهی دارای درپوش باشد.زیرا این ماهی پرشگر بسیار خوبی است و ممکن است که خود را از داخل آکواریوم به بیرون پرتاب کند
شارک آپولو ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک آپولو با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.

پوزه خرگوشی (Chinese Hi Fin Banded Shark)

ماهی پوزه خرگوشی با نام های بسیاری از جمله ماهی شارک باله بلند چینی، ماهی مکنده ی آسیایی و شارک راه راه چینی شناخته می شود. پوزه خرگوشی در اصل زیر گروه ماهیان شارک و یکی از قدیمی ترین ماهیان این گونه  محسوب می شود. ماهی پوزه خرگوشی دارای باله ی پشتی بسیار بلند و رنگ راه راه بر روی بدن است. با گذشت زمان و مسن تر شدن ماهی، رنگ بر روی بدن کم رنگ تر می شود. این ماهی در طبیعت تا حدود ۹۰ سانتی متر رشد میکند. اما در آکواریوم تنها ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر رشد می کند که البته این اندازه نیز عدد قابل توجهی است.
با گذشت زمان و بزرگ تر شدن ماهی، پوزه خرگوشی نسبت به شرایط آب حساس تر می شود. لذا فیلتراسیون قوی و تامین اکسیژن کافی برای این ماهی ضروری است. لازم به ذکر است که این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۱۲۵ گالن نیاز دارد. دمای ۱۵ تا ۲۷٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
پوزه خرگوشی ماهی ای صلح جو است و این ویژگی در محیط طبیعی زندگی اش نمایان تر است. این ماهی تخم گذار به نور زیادی در آکواریوم احتیاج ندارد. پوزه خرگوشی موجودی همه چیز خوار است. اما بهتر است که در رژیم غذایی این ماهی، بیشتر غذاهای گیاهی قرار بگیرند. غذاهایی همچون خزه و جلبک های رشد یافته در ته آکواریوم و کرم خونی منجمد برای این ماهی مناسب است. لازم به ذکر است که غذای این ماهی باید به گونه ای باشد که در کف آکواریوم قرار بگیرد.
بهتر است که این ماهی با ماهی هایی هم اندازه ی خود و نسبتا” صلح جو نگهداری شود. همچنین پوزه خرگوشی با انواع کت فیش ها نیز سازگاری دارد.

شارک دم قرمز (Redtail Black Shark)

شارک سیاه دم قرمز با نام های شارک دم قرمز یا شارک دم قرمز لبئو نیز شناخته می شود.این ماهی انتخاب خوبی برای آکواریوم های پرتکاپو است.زیرا این ماهی دارای حرکات سریع و پرخاشگرانه است.شارک دم قرمز ماهی بسیار زیبایی است که دارای رنگ سیاه براق بر روی بدن و رنگ قرمز روشن بر روی دم می باشد.
آکواریومی با حداقل حجم ۱۹۰ لیتر،دارای پوشش گیاهی انبوه و تزئین شده با تخته سنگ و تکه های چوب برای این ماهی مناسب است.دمای آب آکواریوم باید در حدود ۲۲ تا ۲۶ درجه و پی هاش نیز در حدود ۶٫۵ تا ۷٫۵ باشد.ممکن است که ماهی شارک برای خود در آکواریوم قلمرو تایین کند و حرکات پرخاشگرانه ای با سایر ماهی ها در محدوده ی خود داشته باشد.این رفتار به خصوص زمانی دیده می شود که این ماهی به سنین بلوغ رسیده باشد.
شارک دم قرمز ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک دم قرمز با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد

شارک سیاه (Black Shark)

شارک سیاه با نام شارک سیاه لبئو نیز شناخته می شود.در برخی کشورها این ماهی به عنوان یک غذای مهم برای مردم محسوب می شود.این ماهی بسیار پرجنب و جوش و قدری پرخاشگر است.به همین علت برای نگهداری در آکواریوم هایی با انواع مختلف ماهی ها توصیه نمی شود.
شارک سیاه تنها شارکی است که نباید در آکواریوم آن گیاه قرار داده شود.چرا که وجود گیاه در آکواریوم این ماهی، بسیاری از عادت های غذایی او را تغییر می دهد و این اتفاق خوبی برای این ماهی نیست.توصیه می شود که آکواریوم این ماهی دارای درپوش باشد.زیرا این ماهی پرشگر بسیار خوبی است و ممکن است که خود را از داخل آکواریوم به بیرون پرتاب نماید.این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۲۶۵ لیتر نیاز دارد.چرا که این ماهی تا ۶۰ سانتی متر رشد می کند.دمای مناسب برای شارک سیاه در حدود ۲۳٫۵ تا ۲۷ درجه است.
شارک سیاه ماهی سختگیری در غذا خوردن نیست و می توان آن را با انواع غذاها از جمله غذاهای خشک، غذاهای منجمد، کرم خونی و همچنین غذاهای گیاهی تغذیه نمود
شارک سیاه با ماهی های بارب، دانیو، گورامی، لوچ و سیچلایدهای آمریکای جنوبی سازگاری دارد.البته این سازگاری نسبی بوده و درگیری در آکواریوم مشاهده خواهد شد

شارک روباه (Siamese Flying Fox Shark)

شارک روباه سیامی بومی هند، تایلند و اندونزی است. شارک روباه ماهی ای مناسب برای آکواریوم های اجتماعی است. این ماهی در آکواریوم های گروهی، در کنار سایر هم نوعان خود می ماند و نسبت به سایر ماهی های آکواریوم بی تفاوت است.
آکواریومی همراه با گیاه و تخته سنگ برای این ماهی لازم است. همچنین شرایط آکواریوم باید به گونه ای باشد که رشد خزه و جلبک در آکواریوم مقدور باشد. چرا که جلبک ها غذای این ماهی را تشکیل می دهند. لازم به ذکر است است که این ماهی موجودی کف خوار نیست و باید با غذاهای همچون کرم خونی، غذاهای خشک و غذاهای منجمد تغذیه شود
شارک روباه حداکثر تا ۸٫۵ سانتی متر رشد می کند. به همین دلیل می توان آن را در آکواریوم های کوچک نیز نگهداری نمود. این ماهی علاقه ی زیادی به پرش دارد. به همین دلیل آکواریوم این ماهی باید دارای درپوش باشد. دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷ برای این ماهی مناسب است.

سیلور شارک (Silver Shark)

سیلور شارک از دسته ماهیان شارک محسوب می شود که خصوصیات پرخاشگری و جنب و جوش شارک ها را دارا می باشد. ماهی سیلورشارک می تواند تقریباً تا ۳۵ سانتی متر رشد کند. ولی در آکواریوم هایی که جای کافی برای شنا کردن آنها وجوذ نداشته باشد، اندازه ی آن ها کوچکتر از این مقدار خواهد شد.
در حمل و نقل، باید آن ها را به آرامی جابجا کرد و نیز در هفته ی اولی که در تانک قرار داده می شوند مورد مراقبت مخصوص قرار گیرند تا دچار بیماری و یا استرس و در نهایت مرگ نشوند. رشد این ماهی نسبتاً مناسب است و ماهیانی هستند که هر نوع غذایی را می خورند و هر چیزی که به داخل دهانشان برود دیگر خارج نخواهد شد. وجود درپوش برای آکواریوم سیلورشارک ضروری است. چرا که این ماهی پرشگر خوبی است. دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای سیلورشارک مناسب است.
تکثیر سیلور شارک در آکواریوم کار دشواری است و تکثیر آن ها اغلب در محیط های طبیعی مانند دریاچه ها صورت می گیرد. تشخیص جنسیت از روی جثه ی ماهی تا حدودی امکان پذیر است. ماهی ماده در سن مشابه اندازه ی بزرگتری نسبت به ماهی نر دارد.سیلور شارک از اغلب غذا ها از جمله کرم ها، دل گاو و پلت ها تغدیه می کند و نیز علاقه ی خاصی به خوردن نخود فرنگی پخته که پوست آن نیز کنده شده است نشان می دهد.بر خلاف رفتار پرخاشگرانه ی این ماهی، نگهداری آن با اکثر ماهی ها مقدور است. سیلور شارک با ماهی هایی همچون لوچ ها، آنجل، سایر شارک ها و سیچلایدها سازگاری دارد.

نام های دیگر:
کوسه ( شارک ) باله بلند چینی ، خفاش ماهی آب شیرین
Asian Sucker ,Topsail suker, Rough fish , sailfin shark
نام علمی
Myxocyprinus asiaticus
خانواده
سیپرینیده ها ( Cyprinidae )
زیر خانواده
شارک ها
دلیل نامگذاری
. شکل جالب توجه این ماهی و شباهت ان به خرگوش اورا به این نام ملقب و مشهور ساخته است
زیستگاه اصلی
رودخانه یانگ تسه چین
دما
۸۲-۶۵ درجه فارنهایت  ۲۸-۱۸ درجه سانتیگراد
PH
اسیدی  ۵  -  ۶٫۵

رنگ ها

قهوه ای و مشکی

غذا

همه چیز خوار بوده و غذاهایی مثل کرم خونی ، پولکی ، غذاهای دانه ای و بعضی از سبزی و میوه ها را می خورد . هم چنین جوانه های تازه گیاهان و جلبک های روی شن ها از غذاهای مورد علاقه ی آنها به شمار می رود،به علاوه غذاهای زنده و یا منجمدی مانند کرمهای قرمز و میگو هم باید به آنها داده شود.
جایگیری در تانک
میانه و لایه های پایینی آب

طول عمر

بین ۲۰ تا ۲۵ سال
سازگاری
با آنجل ، دیسکاس ، گورامی دارف ، گلدفیش ، کارپها ، کوئیها ، رسبوراها ، دانیوها ، تتراها و…….. سازگار است ولی نباید با لوچ و بارب ها نگهداری شود

رفتار

صلحجو بوده با بیش تر گیاهخواران و برخی گوشتخواران سازگار است . در جوانی مایل به خنک بودن آب تانک و زندگی در تانک دسته جمعی است ولی هرچه بزرگتر می شود علاقه به زندگی در گروه آن کمتر شده و باید در تانک بسیار بزرگی نگهداری شود
شرایط تانک
کف تانک باید برای حرکت این ماهی فضای کافی داشته باشد . هم چنین چون این ماهی علاقه زیادی به گشتن بین سنگ ها دارد کف تانک باید چند لایه شن داشته باشد . در صورت استفاده از گیاهان طبیعی باید ریشه های آنها بسیار محکم در شن ها قرار گیرد تا پوزه خرگوشی نتواند آنها را از شن ها خارج کند . برای مخفی شدن پوزه خرگوشی ها هم می توان از سنگ و چوب استفاده کرد
پوزه خرگوشی ممکن است بسته به شرایط تانک تغییر رنگ دهد و رنگ آن تیره یا روشن شود . حتی ممکن است با وارد شدن به تانک جدید و سرازیر شدن آب به تانک بسیار وحشت زده شود
آنها در طبیعت حدود ۴۰ اینچ ( ۱۰۰ سانتی متر ) رشد می کنند ولی در آکواریوم بر خلاف اینکه در سال حدود ۲ اینچ ( ۵ سانتی متر ) رشد می کنند ، حداکثر اندازه آنها ۷ اینچ ( حدود ۱۸ سانتی متر ) است که تقریباً پس از ۵ سال به این اندازه می رسند
شرایط آب تانک
آب تانک پوزه خرگوشی ها باید تمیز و در گردش باشد و هر چند روز قسمتی از آب تعویض شود
با اینکه این ماهی هرگز در آکواریوم به اندازه طبیعی بلوغ خود نمی رسد ، ولی نگهداری آنها تنها به کسانی که آکواریوم های بزرگ یا حوضچه دارند توصیه می شود . بدلیل خاستگاه معتدل ، رژیم غذایی و اندازه آنها شرایط نگهداری آنها شباهت زیادی به گلدفیش ها دارد

توجه

در صورتی که پوزه خرگوشی غذا نمی خورد ، باید مقدار نیترات آب را چک کرد و مقداری از آب را تعویض کرد . در این زمان هم تنها باید با غذاهای زنده تغذیه شوند تا میل به غذا خوردن پیدا کنند

تشخیص جنسیت

نرها در زمان بلوغ یک برآمدگی شبیه پستان روی سر ، باله ها و لب دارند و ماده ها در زمان بلوغ شکم چاق تری دارند

نحوه تکثیر

اطلاعی در مورد تکثیر پوزه خرگوشی در آکواریوم در دسترس نیست و این شایعه مطرح است که چین که تنها صادر کننده پوزه خرگوشی در جهان است ، فقط پوزه خرگوشی های نر را به کشور ها صادر کرده و پوزه خرگوشی های ماده را در کشور خود نگه می دارد . البته چون در زمان کوچکی پوزه خرگوشی تشخیص جنسیت آن بسیار مشکل است ، این شایعه چندان اساسی ندارد
در طبیعت پوزه خرگوشی ها بعد از مهاجرت به آب های آرام در فصل تابستان به صورت گروهی تخم ریزی کرده و بعضی از گونه های آمریکایی در شرایطی که نر به شدت از تخم ها مراقبت کند تا ۵۰۰۰۰ تخم هم می گذارند
ماهیان پوزه خرگوشی که بومی اسیا هستند و به گروه شارکها تعلق دارند ماهیان گیاه خوار و بسیار ارامی هستند. آنها بطول ۱۰۰ سانتی متر رشد و نمو میکنند
آنها را از جمله ماهیان کفزی بحساب می آورند که شنا و تحرک کمی دارند. آنها لجن خوارهای بسیار مفیدی هستند. جلبک و خزه و گلسنگ را با دهان مکنده خود از روی سنگها پاک کرده و تغذیه می نمایند
شکل جالب توجه این ماهی و شباهت ان به خرگوش اورا به این نام ملقب و مشهور ساخته است. ماهی بسیار زیبا و ارامیکه به گروه گیاهخواران تعلق دارد
آنها را براحتی میشود با گلد فیشها و کارپها و کوئیها در یک مخزن نگهداری نمود. همچنین ماهیان کوریدوراس و بالا شارک( سیلور شارک) شارک سیاه و نئونها و انجل ماهیها و بسیاری از گونه های بی ازار و گیاهخوار را میتوان همزیستانه با این ماهی بسیار زیبا و ارزشمند در یک مخزن نگهداری نمود
گروهی از علاقه مندان به اکواریوم به اشتباه بخاطر جثه بزرگ خرگوش ماهیها آنها را در کنار سیکلیده هائی همچون: پرت و اسکار و گونه های دیگر گوشتخوارها می اندازند. گاهی هم آنها را با نایف ها و اروانا ها در یک مخزن نگهداری میکنند. بغیر از جثه بزرگ آنها باید توجه داشت که اینگونه ماهی ها بسیار بی ازار و بی دفاع هستند و در چنین شرایطی هراندازه که بزرگ باشند مورد تهاجم ان ماهیها قرار گرفته و خیلی زود از پا در میایند
التیام زخمها در اینگونه ماهی بسیار کند انجام می شود و هر زخم کوچکی میتواند عفونی شده و ماهی را از بین ببرد. بر خلاف گروه دیگری از ماهیها همانند سیکلیده ها که در برابر زخمها و جدالهای متداول در میانشان با نقص عضو هنوز قادر به زندگی هستند خرگوش ماهیها بسیار حساس بوده و در برابر کوچکترین زخم و نقص عضو و پرخاشگری ماهیان دیگر از بین خواهند رفت. لذا لازم است آنها را فقط با ماهیهای بی ازار و بی دفاع همزیستانه و در یک مخزن نگهداری کنیم. بطوریکه آنها ارامش کافی برای بی تحرک ماندن در کف اکواریوم را داشته باشند
آنها علاقه وافری به استراحت در کف مخزن و میان گیاهان ابزی دارند. هرگونه تعرضی باعث تشویش و اشفتگی ماهی شده و اورا از بین خواهد برد. برای مخزن نگهداری آنها وجود گیاهان طبیعی امری واجب و لازم است. گیاهان کریپتون بهترین گیاه ابزی از نظر ماندگاری در مخزن ماهیان گیاهخوار می باشند. همینطور گونه های متداولی همچون شویدی و گندمی یا تره ای و سیوی و دیگر گیاهان ابزی مخزن اینگونه ماهیان را بسیار جذاب و از نظر بیولوژیکی شرایط مناسبی همانند زیستگاههای اصلی آنها مهیا میکند
این ماهی همانطور که گفته شد از خزه و جلبک و گلسنگ روی تزئینات و گیاهان تغذیه می نماید. رشد ارامی دارد اما جثه بزرگی پیدا میکند و در برابر ماهیان کوچکتر از خود کاملا بی ازار و بی دفاع می ماند
به مرور زمان و پس از عادت کردن ماهی به شرایط نگهداریش در مخزنتان میتوانید با دل خرد شده بخوبی انرا تقویت نمائید. همینطور غذاهای خشک متداول ماهیهای تروپیکال یا همان اب شیرین تغذیه مناسبی برای این ماهی محسوب میشود
اب مخزن باید بسیار تمیز و شفاف و حداقل در ۲۳ درجه سانتیگراد ثابت بماند. وجود فیلترهای بیولوژیکی برای حفظ سلامت محیط مخزن توصیه می شود. همینطور فیلترهای زیر شنی کار جذب پس مانده ها را در کف مخزن بخوبی انجام میدهند. نور ملایم که توسط مهتابیهای کم مصرف تولید میشود بهترین نور برای اینگونه مخازن می باشد زیرا حرارت بالائی تولید نکرده و به حفظ گیاهان ابزی کمک میکنند. زیرا در حرارت و نور شدید بسیاری از گونه های گیاهان ابزی زرد و پلاسیده خواهند شد. سیفون و گندکشی و تعویض قسمتی از اب مخزن هر یکماه یکبار توصیه میشود
پوزه خرگوشی ها  یکی از زیباترین و بی ازارترین ماهیهای اب شیرین محسوب میشوند که من به شخصه علاقه زیادی به آنها دارم و چگونگی نگهداریشان صرفا تجربیات شخصی خودم برای پرورش آنها بوده است که البته علمی نیز می باشد. ازجمله ماهیان دیگری که میشود آنها را با پوزه خرگوشی نگهداری کرد کارپها یا همان کوئی های چینی و ژاپنی هستند. ماهیان بسیار مشهور و ارامیکه در حوضچه های تزئینی نگهداری میشوند. آنها بطول ۹۰ سانتی متر رشد و نمو می کنند. دمای مورد نیاز آنها ۱۹ درجه سانتی گراد می باشد. آنها متعلق به گروه ماهیان ابهای شیرین وسرد میباشند. پ هاش مناسب برای نگهداری آنها ۷٫۳ می باشد. با تعویض قسمتی از اب مخزن هر پانزده روز یکبار میتوانید پ هاش اب را نزدیک این درجات نگهداری کنید
نام علمی این ماهی Myxocyprinus asiaticus بوده و نامهای چون Asian Sucker,Topsail suker,Rough fish ,sailfin shark  و …. نیز به آن اطلاق می شود.
نام اصلی این ماهی “کوسه ( شارک ) باله بلند چینی” است که البته لقب شارک بخاطر شباهت بسیار اندک آنها به کوسه ها به آنها داده شده است
پوزه خرگوشی یکی از انواع محافظت شده ماهیان می باشد چرا که نسل آن در حال انقراض می باشد. در آبهای معتدل رودخانه یانگ تسه زندگی می کند و بومی رودخانه ها و برکه هایی با آب خنک ( نه گرم ) است و باتوجه به همین امر باید حرکت ملایم آب و اکسیژن کافی در اختیار داشته باشد.این ماهی تغییرات دمای محیط بین ۶۵ تا ۸۲ درجه فارنهایت را بخوبی تحمل میکند و مانند بسیاری از ماهیان به تغییرات ناگهانی بویژه نیتراته شدن آب حساس می باشد. نظافت خوب ، بموقع و با دقت آکواریوم و بهمراه کمی آب تازه برایش بسیار مفید است
از تغییرات رنگ این ماهی نباید زیاد نگران شد. پوزه خرگوشی در حالتهای مختلف گاهی روشن و درخشنده و گاهی تیره و کدر دیده می شود. از این ماهیان صلح جو انتظار تهاجم نمی رود. آنها زندگی ای کاملا اجتماعی دارند. البته میتوان آنها را به تنهایی نگهداری کرد اما بهتر است بصورت گروهی و به تعداد نگهداری شوند
آنها بطور طبیعی بدنبال یافتن غذا در حال جابجائی هستند و گاهی برای استراحت نیز نقل مکان می کنند. عموما در کف آب و در گوشه ها و یا کناره های آکواریوم ، راحت و لوده وار شنا میکنند. گاهی نیز کنار برگهای بلند گیاهان و یا بالای آکواریوم شنا می کنند تا اینکه چیزی موجب رانده شدن آنها به کف آب شود
نکته جالب توجه اینکه آنها در شب فعال نیستند و تقریبا بلافاصله بعد از تاریک شدن محیط به استراحت می پردازند
داشتن این ماهی به آکواریوم داران مبتدی توصیه نمی شود زیرا اندازه آنها در سن بلوغ بسیار بزرگ است. در طبیعت این ماهی تا اندازه ۳ فوت (حدود یک متر) رشد میکند که البته در شرایط آکواریوم بندرت اتفاق می افتد. پوزه خرگوشی نسبت به طولش بدن بزرگی دارد و باله پشتی آن تا ارتفاع ۲ فوت رشد میکند. خوشبختانه رشد آن کند است و به تجربه یکی از دوستان آنها در سال ۲ اینچ رشد میکنند. برخی معتقدند این ماهی تا ۲۵ سال عمر میکند
فرم بدن و رنگبندی آن در هنگام بلوغ بطور اساسی تغییر می کند. به مرور زمان بندهای سفید رنگ روی بدنش را از دست می دهد.فرم کلی بدن آن از حالت گود و ژرف اولیه خود در دوران جوانی به فرم دراز و کشیده و استوانه ای شکل در دوران بلوغ تغییر می یابد و نیز باله ی پشتی آن بعد از بلوغ کوتاهتر از دوران جوانی میشود که یکی از تغییرات ناخوشایند در این ماهی بهنگام بلوغ می باشد
رنگهای حیرت آور و متضاد آن در زمینه ای قهوه ای محو شده است. ماهیان بزرگسال و مسن تر در کل کمی تیره تر بنظر میرسند که البته این به رژیم غذایی آنها نیز بستگی دارد. تغذیه آنها با میگو موجب زیاد شدن دانه های صورتی رنگ در بدن آنها نسبت به دانه های قرمز رنگ می شود. آنها از غذاهای متنوع لذت می برند و میتوانید به آنها جلبکهای فرو رونده و یا غذاهای گیاهی بدهید گرچه این موضوع باید همراه با غذاهای زنده و یا منجمدی مانند کرمهای قرمز و میگو باشد
همواره مراقب باشید در صورت غذا نخوردن بهنگام دادن غذا ، نیترات آب را چک کنید و در صورت نیاز آب تانک را عوض کرده و فقط از غذای زنده برای تغذیه آنها استفاده نمائید
بدلیل خاستگاه معتدل ، رژیم غذایی و اندازه آنها شرایط نگهداری آنها شباهت زیادی به گلدفیش ها دارد و به راحتی میتوانند با گلدفیش ها نگهداری شوند. میتوان از استانداردهایی که برای گلدفیش ها موجود است استفاده کرد؛ یعنی ۴۰ تا ۱۲۰ لیتر فضا برای هر ماهی جوان . بسهولت میتوان در حوضچه های خارج از منزل و در دمای معتدل از آنها نگهداری کرد
تقریبا اطلاعی در مورد تکثیر و پرورش آنها در دست نیست. در حقیقت عدم موفقیت مشخص بوسیله کارشناسان در این زمینه منسوب به یک شایعه در مورد عرضه جنس نر این ماهی به تنهایی ، توسط چینی ها به بازار می باشد.تخم ریزی آنها در طبیعت در دسته جات و بعد از مهاجرت به آبهای آرامتر در تابستان و بسته به اندازه و نوع آنهاست که به روایتی هر ماهی ماده حدودا ۵۰۰۰۰ تخم میگذارد که بوسیله ماهی نر محافظت می شوند

ماهی پوزه خرگوشی با نام های بسیاری از جمله ماهی شارک باله بلند چینی، ماهی مکنده ی آسیایی و شارک راه راه چینی شناخته می شود. پوزه خرگوشی در اصل زیر گروه ماهیان شارک و یکی از قدیمی ترین ماهیان این گونه  محسوب می شود. ماهی پوزه خرگوشی دارای باله ی پشتی بسیار بلند و رنگ راه راه بر روی بدن است. با گذشت زمان و مسن تر شدن ماهی، رنگ بر روی بدن کم رنگ تر می شود. این ماهی در طبیعت تا حدود ۹۰ سانتی متر رشد میکند. اما در آکواریوم تنها ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر رشد می کند که البته این اندازه نیز عدد قابل توجهی است
با گذشت زمان و بزرگ تر شدن ماهی، پوزه خرگوشی نسبت به شرایط آب حساس تر می شود. لذا فیلتراسیون قوی و تامین اکسیژن کافی برای این ماهی ضروری است. لازم به ذکر است که این ماهی به آکواریومی بزرگ با حداقل حجم ۱۲۵ گالن نیاز دارد. دمای ۱۵ تا ۲۷٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است
پوزه خرگوشی ماهی ای صلح جو است و این ویژگی در محیط طبیعی زندگی اش نمایان تر است. این ماهی تخم گذار به نور زیادی در آکواریوم احتیاج ندارد. پوزه خرگوشی موجودی همه چیز خوار است. اما بهتر است که در رژیم غذایی این ماهی، بیشتر غذاهای گیاهی قرار بگیرند. غذاهایی همچون خزه و جلبک های رشد یافته در ته آکواریوم و کرم خونی منجمد برای این ماهی مناسب است. لازم به ذکر است که غذای این ماهی باید به گونه ای باشد که در کف آکواریوم قرار بگیرد
بهتر است که این ماهی با ماهی هایی هم اندازه ی خود و نسبتا” صلح جو نگهداری شود. همچنین پوزه خرگوشی با انواع کت فیش ها نیز سازگاری دارد

بلک گوست، روح ماهی یا روح سیاه ماهی ای است که جز در یک مورد هرگز در آکواریوم تکثیر نشده است و تماماً با صید از طبیعت وارد بازار می شود بطور کلی در رودخانه ی آمازون و شاخه های منتهی به این رودخانه و نیز در رودخانه های پاراگوئه یافت می شود . دلیل نامگذاری این ماهی به نام روح سیاه بدین دلیل است که افراد بومی و محلی بر این باورند که روح خویشاوندان مرده ی آنها در این ماهی ها زندگی می کنند.این ماهی جزء دسته ی ماهیان نایف می باشد.در کل آب کهنه برای این ماهی بهتر است.اگر آب آکواریوم به طور منظم تعویض شود و بیش از حد به آنها غذا داده نشود به خوبی رشد خواهند کرد و سالم خواهند ماند.این ماهی اغلب ترجیه می دهد تا در تاریکی شب کارهای خود را انجام دهد و به تکاپو در آکواریوم بپردازد.ماهیان بسیار جالبی هستند که اکثر افراد را مجذوب خود می سازند و دلیل این جذابیت آنها برخی از رفتارهای خارق العاده ی آنهاست که در زیر به ذکر آنها می پردازیم.یکی از عادت های آنها شنا کردن موج وار ، وارونه شنا کردن و عقب عقب حرکت کردنشان است . این ماهی قادر است به همان خوبی که به جلو حرکت می کند به عقب نیز حرکت کند.همچنین از دیگر رفتارهای جالب آن ها این است که خیلی زود یاد می گیرند که از دست شما غذا بخورند .
روح ماهی ها می توانند تا حدود ۵۰-۴۰ سانتی متر رشد کنند . ولی به طور متوسط تا حدود ۳۰ سانتی متر رشد می کنند البته شاید یکی از دلایل رشد کم تر آنها نگهداری روح ماهی در تانک های کوچک می باشد.این ماهی در سه رنگ مختلف وجود دارد.یکی از نکات مهم در نگهداری آن ها که اغلب نیز مراعات نمی شود این است که نباید دو روح ماهی سیاه را با هم در یک تانک نگهداری نمود در این صورت آن ها به مجادله با یکدیگر خواهند پرداخت و این شرایط وقتی وخیم تر می شود که آکواریوم شما کوچک باشد.از دیگر نکات مهم در رابطه با روح ماهی این است که حتماً باید در آکواریوم مکانی برای مخفی شدن آن ها وجود داشته باشد.برای این منظور می توانیداز صخره ها و دکورهای سرامیکی استفاده کنید.همچنین اگر در آکواریوم گیاه آبزی به اندازه ی کافی وجود داشته باشد، این گیاهان می توانند آشیانه ی مناسبی را بطور طبیعی برای این ماهی به وجود آورند.در صورت عدم وجود چنین مکانی ماهی خود را به گوشه های بخاری ، فیلتر و … نزدیک می کند.البته راهی نیز برای کلک زدن به آنها وجود دارد.برای این منظور تکه ای از سفالی که در بام ساختمان به کار می رود به شیشه ی روبروی آکواریوم تکیه دهید (برای این منظور می توانید از تکه سنگی صاف نیز استفاده کنید) در این صورت ماهی به طور مداوم سعی می کند که خود را در آنجا پنهان کند.بدین ترتیب شما می توانید بیشتر اوقات، ماهی را در جلو یا مرکز آکواریوم مشاهده کنید .
روح ماهی سیاه  یا بلک گوست غذاهای زنده ی کوچک را به خوبی می خورد.الیته اغلب می توان با غذاهای یخ زده و یا حاضری دیگر آن ها را تغذیه کرد.بیماری های شایع این ماهی شامل انگل ها و ایک ( سفیدک )است.این ماهی آکواریومی با نور ملایم را ترجیه می دهد.سعی کنید برای پوشش تانک این ماهی از سنگ های روشن استفاده کنید تا روح ماهی به خوبی جلوه کند و در تانک ناپدید نشود.دمای قابل تحمل ۲۸-۲۲ درجه است .

تایگر بارب :

نام : تایگر بارب ( بارب ببری )

نام علمی : Puntius tetrazona , Capoeta tetrazona, Barbus tetrazona

خانواده : سیپرینیده ها ( Cyprinidae  )

خانواده فرعی : Capoeta

زیستگاه اصلی : رودخانه های جنوب شرقی آسیا (اندونزی ، تایلند و سوماترا )

اندازه : تا 8 سانتی متر رشد می کند .

ph-اسیدیته آب : 6 تا 8

سختی آب   : 3 تا 15  dH

دمای مطلوب   : 20 تا 26 درجه سانتیگراد

تانک مورد نیاز : حداقل 80 لیتر (برای یک گروه 6 تایی)

تغذیه : همه چیز خوار ( به خصوص سبزیجات و لوفاک )

 تایگر بارب ها ماهیان تخمگذاری هستند که برای نگهداری از آنها می توان از یک تانک پر از گیاه ( گیاهان قوی در کناره ها و پشت تانک ) حداقل 60 لیتری استفاده کرد .

تایگر بارب ها 7 تا 8 سانتیمتر رشد می کنند. معمولا 3 تا 5 سال عمر می کنند. حداقل اندازه تانك برای نگهداریش 80 لیتر برای یك گروه كوچك 6 تایی است.

 رفتار اجتماعی :

این ماهی تا اندازه ای متجاوز است و به همین خاطر بهتر است آنها را در گروههای 6 تایی یا بیشتر نگهداری كرد تا از از رفتار آسیب به باله ماهیان دیگر توسط آنان ممانعت شود. بهتر است ماهیانی با باله های بلند و شنای آرام نظیر بتاها و گوپیها و گورامیها با تایگر بارب نگهداری نشود. آنها بسیار فعال بوده و دم های ماهیانی نظیر گوپی ها را گاز گرفته و می خورند که به این دلیل نباید با ماهیان باله بلند نگهداری شوند . در ضمن آنها را نمی توان با آنجل ها و سیچلاید ها در یک تانک نگه داشت . تایگر بارب ها علاقه زیادی به زندگی در گروه دارند و برای این منظور می توان آنها را در گروه های 8 تایی قرار داد تا شادابی خود را حفظ کنند .

تکثیر:

تكثیرشان تا حدی مشكل است .آنها تخمهایشان را می خورند و برای تخمریزی نیاز به مقدار زیادی گیاه با برگهای پهن دارند. و والدین باید از تخمها جدا نگهداشته شوند.

تغذیه:

برای تغذیه غذاهای پولكی ، یخ زده ، خشك و نیز زنده را می پذیرد.ترجیحا با سبزیجات تازه آمیخته شده باشد . در طول هفته می توان 2 تا 3 بار آنها را با سبزیجاتی همانند کاهو تغذیه کرد . ( کاهو را 1 تا 2 دقیقه در آب گرم قرار داده و سپس به تانک منتقل کنید . )

نحوه تشخیص جنسیت :

برای تشخیص جنسیت ، گونه اصلی را كه دارای چهار نوار پهن سیاه در بدن است ، در نظر می گیریم.

1-  نرها لاغرتر و كوچكتر از ماده ها هستند.
2-  رنگ نرها از ماده ها درخشان تر است .
3-  در نرها در قسمت پوزه و بینی رنگ قرمز مشخص تری وجود دارد
4-  ماده شكم گرد و بزرگتری دارد.
5-  در باله پشتی ماده رنگ سیاه بصورت مشخص تری وجود دارد و در ماهی نر در بالای نوار سیاه باله پشتی ، نوار قرمز رنگ مشخصی وجود دارد در حالیكه این قرمزی در ماده بسیار كم تر و نامشخص تر است .

 نحوه تکثیر:

تكثیر ماهی تایگر بارب ( بارب ببری)  Breeding of tiger barb

برای تولید مثل ماهی بارب ببری یا تایگر بارب توجه به نكات زیر می تواند مفید باشد :

1-  فراهم آوردن مولدین

برای فراهم آوردن مولدین می توانیم با توجه به خصوصیاتی كه در انتخاب ماهی خوب در نظر داریم به ایجاد دسته ای از تایگر باربها با حداقل 6 عضو در اكواریوم برای زیستن بهتر و ایجاد گروه بپردازیم .

وقتی ماهیها به طول 20 تا 30 میلیمتر و به سنی در حدود هفت هفته رسیدند میتوان آنها را برای تولید مثل و انتخاب مولد مناسب دانست.

 2-   جدا سازی جنسها

با توجه به مشخصات جنسیتی ماهیان تایگر بارب باید دو جنس را از یكدیگر به صورت مجزا در تانكهای آماده سازی نگهداریم تا شرایط لازم را برای تولید مثل به دست بیاورند. این جدا سازی برای هم زمانی تخمریزی و فراهم شدن شرایط خاص بدنی و روحی برای تكثیر است . تراكم مورد قبول در این مرحله یك ماهی به ازاء هر 4 لیتر آب است . 

3-   آماده سازی مولدین

تولید مثل ماهی تایگر بارب هنگامی رخ می دهد كه دمای آب در حدود 23 تا 28 درجه سانتیگراد ثابت باشد و دمای 25 درجه سانتیگراد مطلوبترین حرارت است . البته تا دمای 32 درجه سانتیگراد برای ماهیان قابل تحمل است .

تعویض 20 درصد آب روزانه ضمن هوادهی تانك لازم است .

جیره آماده سازی ، نگهداری وتولید مثل مولدین شامل توبیفكس ، آرتمیا ، غذای پرك مرغوب و یا غذای مطلوب است كه باید از پروتئین غنی باشد. 

تغذیه روزانه به مدت دو هفته و سه بار در روز صورت می گیرد .

به دلیل تغذیه متراكم ماهی و احتمال تخریب كیفیت آب باید توجه داشت كه كیفیت آب در طول دوره حفظ شود.


4-   كیفیت آب

آب تانك تخمریزی بهتر است كمی سبك بوده و نیز اسیدیته آن در حدود 6 تا 7 (كمی اسیدی ) باشد.


5-  تانك تخمریزی

اكواریوم گرم ، گیاه و بستری انبوه برای تخمریزی از موارد مطلوب در تانك تخمریزی است .

تایگر بارب را میتوان در گروه قرار داد تا خود جفت خود را برگزیند و در این حالت نسبت جنسی در گله یك به یك باید باشد .
یا تانكی مجزا برای یك جفت مولد در نظر گرفت و شرایط را برایشان مهیا ساخت در هر صورت چون آنها تخمهای رها شده خود و دیگر ماهیان را می خورند شاید نگهداری مجزا به موفقیت بیشتری در تولید مثل ماهی منجر شود .

گفته شده بعد از 3 تا 4 روز از جداسازی ، بهتر است نر و ماده یكدیگر را ببینند.

با كاهش شوری آب میتوان تخمریزی ماهی تایگر بارب را تحریك كرد . 

و با خروج مولدین از تانكهای آماده سازی و انتقالشان به آبهای تمیز و شفاف در تانك تخمریزی میتوان تخمریزی را در آنها تحریك كرد.

نور محل تانك تخمریزی ماهی تایگر بارب به طور غیر مستقیم و یا بسیار ملایم باشد و استرس محیطی و رفت و امد در حداقل ممكن باشد

برای هر جفت ماهی نیاز به 40 تا 70 لیتر آب با هوادهی كم یا بدون جریان هوا نیاز است .

زمان معمول برای اجرای فرایند تخمریزی 2 روز است و در صورتی كه ماهی تخمریزی نكرد میتوان آنرا از تانك تخمریزی خارج و جفت دیگری جایگزین نمود.

تانك تخمریزی باید بستری نازك داشته باشد یا بستری نداشته باشد.

معمولا صبح روز بعد از انتقال تخمریزی صورت می گیرد.

تعویض كمی آب نیز به تحریك تخمریزی كمك میكند.


6-  بستر تخمریزی

وجود بستری برای تخمریزی الزامی است .

گیاهان آبزی معلق یا ریشه دار برای ایجاد بستر تخمریزی مناسب هستند . میتوان از دو بوته گیاه كابومبا (Cabomba ) و یا دو خوشه تخمریزی یا بسترهای مناسب دیگر كه دست سازند یا بصورت آماده در اختیار قرار دارند برای تحریك ماهی به تخم افشانی و از آن مهمتر حفاظت تخمها از خورده شدن توسط مولدین استفاده كرد.

7-   عملیات نهایی

تایگر بارب از تخمهایش تغذیه كرده و باید پس از اتمام جفتگیری از تانك تكثیر خارج شود و یا تخمها انتقال یابند.

پس از اتمام تخم ریزی علاقه نر و ماده به یكدیگر كمتر شده واین مرحله زمانی است كه باید آنها را از تخمها و یكدیگر جدا كرد.بهتر است ماده دو هفته ای در تانكی برای بازسازی قوای از دست رفته تحت توجه بوده و سپس به تانك اجتماعی قابل برگرداندن است

تخمگذاری در صبح صورت می گیرد که ابتدا ماهی نر با چرخیدن به دور و زیر شکم ماهی ماده آن را تحریک کرده و سپس ماده را به سرعت تعقیب می کند . ( در این زمان باله ی زیرین شکم نر جمع و تیز می شود . )

 پس از اندکی ماده مغلوب نر شده ولی نر دوباره به تعقیب ماده می پردازد و بارب ماده 1 تا 3 تخم را در حال حرکت رها می کند که بارب نر به سرعت آنها را بارور کرده و دوباره ماده را تعقیب می کند و اینکار را تا زمانی که ماده کاملاً تخم ریزی کرد ادامه می دهد . ( معمولاً تایگر بارب ها بسته به سنشان در هر بار تخم ریزی 200 تا 700 تخم می گذارند . )

پس از تکمیل تخم ریزی والدین بی توجه به هم هر کدام به یک طرف تانک حرکت کرده که در این زمان باید آنها را از تانک تکثیر خارج کرد . بچه ها پس از 48 ساعت از بارور شدن تخم ها ، بارب ها به دنیا می آیند که معمولاً 4 تا 5 روز از کیسه ی زیر شکم و محتویات باقیمانده از تخم ها تغذیه کرده و نباید به انها غذا دهید ، اما پس از اینکه آنها به آزادی شنا کردن می توان آنها را با آرتمیا ( تخم میگوی زنده شده ) تغذیه کرد .

پس از اینکه اندازه ی آنها به 2.5 تا 3 سانتیمتر رسید ، می توان آنها را به تانک اصلی منتقل کرد .  

تولید مثل انواع گورامی ها: تولید مثل در انواع گورامی ها و سایر لابیرانت دارها تا حدودی مشابه است ولی گاهی ممکن است برخی از گونه ها خصوصیات جزیی داشته باشند همه این ماهی ها برای تخم ریزی اقدام بساختن لانه های خاصی از حباب هوا می نمایند. ساختن لانه حبابی در تخصص ماهی نر است و برای ساختن آن ماهی نر مرتبا بسطح آب آمده و مقداری هوا با خود به داخل آب می برد و پس از آن حبابهای کوچک هوا در داخل دهان ماهی نر با لایه ای از بزاق دهان آغشته شده و به سطح آب رها می گردد. حباب های هوا در مجموع شباهت زیادی به کف صابون در روی آب دارد ولی حباب های حاصل از آن بسیار کوچک می باشند. اندازه حبابها از یک ماش بزرگ تجاوز نمی نماید. ماهی از گیاهان سطح آب برای نگهداری و اسکان دادن حبابها استفاده می نماید گاهی نیز ممکن است حباب های هوا زیر گیاهان داخل آکوآریوم و بخصوص زیر برگهای پهن قرار داده شوند

ساختن لانه حبابی توسط ماهی نر نشان از آمادگی تولید مثلی است و اگر در آکوآریوم ماهی ماده از جنس او وجود ندارد ، باید بلافاصله اقدام به تهیه جفت برای او نمود. ماهی نر هنگام انتخاب جفت و یا اظهار تمایل به ماهی ماده موجود در آکوآریوم ، ابتدا باله های خود را تا حداکثر ممکن گسترده کرده و به طرف ماهی ماده می رود. اگر ماهی ماده نیز همین عکس العمل را نشان دهد انتخاب جفت انجام گردیده است

ماهی نر بسیار کم حوصله است و اگر بعد از ساختن لانه حبابی و راندن جفت خود بطرف آن برای تخمریزی ، ماهی ماده آمادگی تخم ریزی را نداشته باشد ، جنگ و منازعه را با آن شروع کرده و با ضرباتی که با سر به طرفین بدن او وارد می کند و نیز با پاره کردن باله هایش ممکن است او را بکشد

در اوایل شروع نزاع بهتر است ضمن مواظبت دقیق به آنها فرصت بیشتری داده شود چون ممکن است تغییر عقیده داده و سر عقل بیایند. در غیر این صورت و ادامه نزاع باید ماهی نر را از آکوآریوم خارج نمود. چند ساعت بعد باید مجددا ماهی نر را داخل آکوآریوم ماده قرار داد. اگر منازعه باز هم شروع شود باید به همان منوال دو سه بار دیگر اینکار را ادامه داد تا سرانجام تخم ریزی انجام شود. در غیر اینصورت باید نسبت به تعویض ماهی نر یا ماده اقدام نمود. اگر انتخاب انجام گیرد، ماهی نر پس از ساختن لانه حبابی جفت خود را بزیر آن برده و بدن خود را خم کرده و هلال وار به دور ماهی ماده می چسبد. در اینموقع هر دو ماهی به آرامی و بدون شنا کردن بکف آکوآریوم افتاده و ماهی ماده تعدادی تخم از خود خارج می کند که بلافاصله توسط ماهی نر بارور می گردند. پس از آن ماهی نر جفت خود را رها کرده و تخمها را در دهان با حباب هوا و بزاق آغشته کرده و به زیر لانه حبابی می فرستد. این عمل چندین بار و برای مدت یکساعت یا بیشتر ادامه می یابد تا وقتی که تمام تخمها که معمولا ۳۰۰ تا ۵۰۰ عدد هستند ریخته شوند. پس از تمام شدن کار تخم ریزی ، ماهی نر بلافاصله ماهی ماده را به دورترین نقطه آکوآریوم از لانه حبابی تبعید کرده و حفاظت و مراقبت از تخمها را خود بعهده می گیرد. در این موقع بخصوص در آکوآریومهای کوچکتر از ۶۰ لیتر، بهتر است بلافاصله ماهی ماده از آکوآریوم خارج شود ، در غیر اینصورت دخالت وی در امر مراقبت از تخمها ممکن است باعث واکنش نر و مرگ ماهی ماده شود.

نکته: تبخیر آب تا حدودی باعث شکسته شدن برخی از حبابهاِی هوا می گردد. اگر چه ماهی نر به سرعت با ساختن حبابهای تازه کمبود آنها را جبران می کند، با وجود این حتما در آکوآریوم باید کاملا بسته باشد تا از خراب شدن حبابها جلوگیری شود. برای این منظور کافی است که روی آکوآریوم با شیشه پوشیده شود.

لانه حبابی بطور میانگین ۸×۸ سانتیمتر است و ضخامت آن یک سانتیمتر یا کمی بیشتر می باشد. پس از قرار گرفتن تخمها در زیر لانه حبابی، ماهی نر تعداد دیگری حباب هوا تولید کرده و زیر تخمها قرار می دهد. تخمها را با دقت زیاد می توان بین حبابهای هوا مشاهده نمود. حرارت لازم برای تخم ریزی و نگهداری از آنها بین ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتِیگراد است. در این حرارت لاروها معمولا دو روز پس از لقاح از تخم خارج می شوند. لاروها ابتدا شکل بچه قورباغه را (قبل از دگردیسی) دارند و داخل حبابهای هوا می مانند . اگر نوزادی از داخل حبابها بداخل آب بیفتد ، ماهی نر بلافاصله آن را تعقیب کرده و با حباب هوایی که به دور او درست می کند وی را بداخل لانه حبابی متصاعد می سازد. سه روز بعد کم کم حبابهای هوا شروع به خراب شدن کرده و نوزادها که در این زمان قسمت عمده کیسه زرده آنها جذب گردیده است به طور دسته جمعی شروع به شنا می نماِیند. اگر یکی از بچه ها از گروه خارج شود بلافاصله توسط ماهی نر به گله بچه ها بازگشت داده می شود. سه هفته بعد از تولد که بچه ها می توانند از خود مراقبت نماِیند ، ماهی نر دیگر کار خود را خاتمه یافته می داند و بچه ها را بحال خود رها میکند و همچنین ممکن است گاهی شروع به خوردن آنها کند. بنابراین اگر ماهی نر تاکنون از آکوآریوم خارج نشده است باید بلافاصله اقدام به خارج کردن وی نمود

نکته: در تکثیر و پرورش این ماهی ها چند نکته مهم وجود دارد که باید مورد توجه و دقت قرار گیرند .اکثرا تازه واردها ممکن است در آکوآریوم خود حتی اقدام به تکثیر ماهی بنمایند ولی پس از اینکه سن بچه ماهی ها به ۱۵ تا ۳۰ روز برسد تمام و یا عده زیادی از آنها خواهند مرد. دلیل اصلی آن را فقط می توان در دو کلمه مختصر نمود: تغذیه بد. بچه این ماهی ها در شروع شنای ازاد احتیاج زیادی به غذای زنده میکروسکوپی دارند و اگر آکوآریوم بسیار کوچک و تمیز باشد ، غذای کافی برای آنها تولید نمی شود. برای پرورش بچه ماهی ها حجم آکوآریوم باید حداقل ۶۰ لیتر باشد. عمق آب داخل آن باید بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و به اندازه کافی گیاه در آن کاشته شود. آب آکوآریوم حتما باید کهنه باشد تا غذای کافی تولید نماید. اگر مقداری گیاه مرده و در حال پلاسیدن در آکوآریوم باشد نه تنها مضر نیست بلکه از نظر تولید غذا بسیار مناسب نیز می باشد. اگر نمی توان در آکوآریوم و یا مخزن دیگری اقدام به پرورش انفوزوئرها نمود که ریزترین مواد غذایی زنده می باشند می توان پس از تخم ریزی مقدار کمی کاهوی له شده و مقدار خیلی کمی غذای ماهی که به صورت پودر در آمده است در داخل آب ریخت تا در داخل آکوآریوم انفوزوئرها که غذای اصلی بچه ماهی ها است تولید شوند. در صورتی که در اکواریومی مجزا پرورش انفوزوئرها صورت میگیرد در مراحل اولیه رشد و نمو بهتر است روزی دو سه بار و هر بار دو سه لیوان آب سبز محتوی فیتوپلانکتن و انفوزوئر به آکوآریوم لاروها اضافه نمود. با رشد ماهی میتوان از غذاهای دیگری نیز استفاده نمود. به طور مثال دافنی ریز یا غذاهای دیگر باید موقعی به آنها داد که قدرت گرفتن و خوردن آنها را داشته باشند. در هفته سوم عمرشان لابیرانت ها تشکیل می شوند واز این پس قدرت مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و حتی میتوانند به سطح اب امده و نفس بگیرند. اگر در این مدت سطح آب کثیف شده یا لایه ای از چربی و مواد دیگر روی آن را بپوشاند، باید با تماس دادن یک ورق کاغذ با سطح آب ، مواد اضافی روی آنرا برداشت نمود(میتوان از روش های دیگری نیز کمک گرفت).

برای تولید و پرورش تجاری و زیاد آن می توان در استخرهای کوچک اقدام به تکثیر آنها نمود. اگر تغییرات درجه حرارت بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد بیشتر نباشد ماهی ها بخوبی تولید مثل خواهند نمود. در یک حوضچه کوچک با ابعاد ۲×۲ متر حتی اگر دو جفت نر و ماده گذاشته شوند ، معمولا رقابتی با یکدیگر انجام نخواهند داد. در چنین شرایطی مواد غذایی میکروسکوپی به اندازه کافی تولید خواهد شد و مصرف گاهگاهی دافنی ریز مفید خواهد بود. هرگز نباید ماهی جنگجو یا بتا را در استخرهای کوچک تکثیر نمود. طبیعتا این ماهی ها شکارچی و گوشتخوارند و در شرایط طبیعی غذای اصلی آنها را سخت پوستان کوچک تامین می نمایند. اگر چه این ماهی ها سریعا به خوردن غذاهای مصنوعی عادت می نماِیند ، اما با وجود این باید گاهگاهی غذای زنده مانند کرم خاکی خرد شده ، دافنی ها، تکه های کوچک گوشت بدون چربی(دل) ، ماهی و یا میگو به آنها داد.

نکته مهم : برای تکثیر این ماهی ها بهتر است مقداری گیاه شناور در سطح آب قرار گیرد تا لانه حبابی بین آنها ساخته شود. اگر گیاه شناوری روی آب وجود نداشته باشد ماهی نر تقریبا تمام گیاهان ریشه دار داخل آکوآریوم را خراب کرده و بر روی آب می برد.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها: ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن ۱۵ سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای مناسب ۲۷ درجه سانتیگراد باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود (مثلا سه طرف اکواریوم) که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمیشود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید. از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آورد و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، انچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد. وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند لابلای آنها پنهان و مخفی شود و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای ۲۷ درجه سلسیوس یا سانتیگراد باشد. ارتفاع آب حداکثر ۱۵ سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود. اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید(مگر تانک گیاه کاری شده باشد و تانک تخصصی تکثیر نباشد). هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه(مصنوع یا طبیعی) داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن در مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید. ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

بعد از گذشت ۲۴ ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد که در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع به همین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید. چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن بلو به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید ۱۵ روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از ۳۶ ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ای که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند را با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

تغذیه لارو ها: از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یک هفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید. حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آنفوزوئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است را بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است. بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در ۲۴ ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت ۲۴ ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی انها را روی هوا می زنند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها غذا بدهید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

توجه: دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا ۱۵ روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد. بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق یک برنامه مرتب و منظم هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها سایزبندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید بهترین راندمان و درصد موفقیت به صورت تجاری زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط ۳% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر ۱۰۰ عدد لارو فقط ۳ عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از ۳% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید

ماهیهای پیرانا به خاطر قدرت تایید شده شان در بلعیدن حیوانات بزرگ –و حتی انسانها- در زمانی کم شناخته شده هستند. اگرچه تا کنون رویدادی از مرگ انسان به وسیله ی این ماهی ثبت نشده است. بر خـلاف انسانـها پیرانا را برای مصرف غذایـی صیـد می کنند زیرا گوشت پیرانا خوش طعم و مطبوع است.
پیرانا معمولا از ماهیهای کوچکتر تغذیه می کند و این کار اغلب به سادگی با گازگرفتن از فلس یا باله ی آنها صورت می پذیرد. ولی این ماهیها تحت شرایط معین به خصوص اگر در یک دریاچه ی خشک به دام بیافتند به هر نوع حیوان دیگری که اشتباهاً در آب بیافتد حمله خواهند کرد.
البته فقط چهار یا پنج گونه از مجموع ۲۰ گونه ی پیرانا از این لحاظ خطرناک هستند
ماهی های پیرانا منطقه هایی از آبهای آمریکای جنوبی را که دارای آبهای تازه است به عنوان محل زندگی انتخاب می کنند، و گونه های گوشتخوار درقالب دسته های بزرگ ماهی به سوی خون و همچنین حرکت در آب جذب می شوند
بعضی از قبایل هندی ساکن آمریکای جنوبی به طور سنتی از دندانهای پیرانا به عنوان ابزارهای بریدن استفاده می کنند
محل زندگی پیرانای شکم سرخ یک منطقه ی کاملا وسیع در آمریکای جنوبی است و تقریباً در هر شاخه از رودخانه ی آمازون لانه می گزیند.
با این که پیرانا به درنده خویی مشهور است، کودکان هندی بدون هیچ درنگی به درون رودخانه هایی می پرند که پر از پیراناست. زیرا افراد محلی می دانند که پیرانا هیچگاه در رودخانه ای که پر از انواع ماهی های ریز است، به انسان حمله نمی کند. زیرا در آنـجا غذای کافـی برای او وجـود دارد.

پیرانـاها فقط در صورتـی خطرناک می شوند که بدون غذای کافی در مردابهای در حال خشک شدن اسیر شوند و شدیدا به حال گرسنگی بیافتند.
با این همه پیرانا ماهی مهاجم و درنده ای است که باید با احترام قابل ملاحظه ای در آکواریومها نگه داشته شود زیرا ممکن است با دندانهای غیرعادی خود صاحبان آکواریوم را گاز بگیرد.
با این همه بسیاری از افراد ممکن است علاقه داشته باشند پیرانا را در آکواریومهای شخصی نگه داری کنند. در واقع باید گفت پیرانا – مخصوصا ماهی بالغ- برای یک آکواریم خانگی مناسب نیست. البته یک گروه از ماهیهای جوان پیرانا را می توان چندین مـاه در یک آکواریـوم ۱۵۰ لیتری نگهداری کـرد ولی وقتی ماهیـها بالـغ می شوند به طور معنی داری به افزایش فضای زیست احتیاج پیدا می کنند
با این که ماهیهای پیرانا به طور دسته جمعی زندگی می کنند ولی هر فرد بالغ از اجتماع این ماهیها به فضای امن کافی برای زندگی نیاز داردو در صورت محدود شدن فضای زیست آنها یک جریان دور زننده به وجود می آید به این صورت که ماهیهای بالغ نسبت به هم عصبانی و متشنج و بسیار پرخاشگر می شوند. و به زودی حملات جدی و شدیدی را آغاز می کنند که در پایان فقط ماهیهای قویتر از این برخوردها جان به در می برند و این حالت برای ماهی پیرانا به هیچ وجه مناسب نیست زیرا همان طور که گفته شد پیرانا یک ماهی اجتماعی با زندگی دسته جمعی می باشد.

به طور متوسط برای هر پیرانای بالغ به اندازه ی ۱۰۰ لیتر حجم باید در نظر گرفته شود که این به معنی ۶۰۰ لیتر برای شش پیرانای بالغ می باشد.
جنسیت پیرانا قبل از بلوغ از نظر ظاهری قابل تشخیص نیست (هر دو ۱۲ سانتیمتر طول دارند)، ولی در هنگام بلوغ پیرانای نر دارای پوستی تیره تر و پیرانای بالغ دارای شکمی بزرگتر می شود.
ماهیهای پیرانا برخلاف دیگر اعضای خانواده ی خود یعنی کاراسینها، تخمهای خود را نمی خورند بلکه از آنها مراقبت می کنند.

1. نگهداری از فلاور هورن تنها تغذیه ان نیست بلکه باید شرایط بالقوه بهداشتی اب را نیز همراه بررسی کرد.در زیر چند نمونه از بیماری های رایج که ممکن است فلاور شما به ان مبتلا شود امده است.

   
   
             بیماری لکه های سفید(سفیدک)
   

   
   دلایل و علایم 

   
   عامل این شرایط انگل (ich) یا ichthyophithirus میباشد
   شرایط بد اب احتمال مبتلا شدن ماهی را به این بیماری افزایش میدهد
   دمای کم اب (کمتر از 25) شرایط ایده ال برای رشد ایک را مهیا میکند
   رایج ترین راه مبتلا شدن ماهی به این بیماری هتگامی است که ماهی شما با غذای زنده و یا خشک الوده به این انگل تغذیه شود
   شاخص ترین علایم این بیماری به وجود امدن لکه های سفیدی است که که ممکن است در تمام بدن ماهی ظاهر شودهمچنین ممکن است باله ها به هم چسبیده و ماهی بیش از حد بی حال شود.بعلاوه ممکن است اشتهای ناهی بعد از الوده شدن به این بیماری کاهش یابد
   درمان
   این انگل ها در زیر پوست ماهی زندگی میکنند از این رو نمی توان ماهی را از روش درمان مستقیم درمان کرد .سیکل ررشد انگل را با شستن کامل اکواریوم بشکنید تا تخم انگل ها از بین برود به یاد داشته باشید این بیماری به شدت مسری است بنابراین تمام ماهی ها باید مورد درمان قرار گیرند.برای درمان سفیدک دما را بالا برده (31درجه)و داروی انتی ایک به تانک اضافه کنید.نمک را هر 3 روز یک بار به همراه دارو در نسبت 3 گرم بر لیتر به اب اضافه کنید.بعد از 3 روز کل تانک باید مجددا شسته شود تا دارو از بین برود 

   
   پیشگیری

   
   ماهی های تازه وارد را 3 تا 4 هفته قرنطینه کنید 
   دمای اب را بالای 25 نگه دارید
   دو فلاور را در تانک مشترک نگه ندارد

   
   بیماری سوراخی در سر

   
   
   دلایل و علایم

   
   دلیل این شرایط انگل hexamita است که این انگل موجب بی حالی شدید میشود 
   این انگل در اب کثیف و بی کیفیت رشد میکند 
   اگر ماهی شما به این بیماری مبتلا شده باشد یه گودال کوچک و یا چند کورک در سر ماهی خود مشاهده خواهید کرد این گودالهای کوچک به راحتی رشد کرده و تبدیل به گوادلی بزگ میشوند
   این سوذاخ ها سفید رنگ اند و گاهی ماده مخاطی در اطراف انها قابل مشاهد است 
   علاوه بر از دست دادن وزن بی اشتهایی و بی حالی مدفوع ماهی به طور رشته ای در میاید 
   درمان 
   dimetrydazole را به نسبت 5 میلی گرم در لیتر به اب اضافه کنید
   درمان را هر 3 روز یک بار تکرار کنید 
   20 تا 30 درصد اب را تعویض کنید
   گاهی اوقات نیاز است metronidazole به ماهی تزریق شوداما تزریق در مکان الوده به ویروس باید توسط یک فرد ماهر انجام شود
   راههای پیشگیری
   همواره اب را سیفون کنید 
   ماهی جدید را 3 تا 4 هفته قرنطینه کنید

   
   قارچ دهان بدن و باله 

   
   
   این شرایط توسط باکتری saprogleniaو دیگر باکتری های مربوطه ایجاد میشود 
   شرایط بد اب محیطی ایده ال برای رشد این باکتری فراهم میکند 
   تغییرات ناگهانی در شرایط اب نیز میتواند موجب این بیماری شود
   اگر ماهی شما به این بیماری مبتلا شود شما میتوانید اطراف دهان بدن و باله ماهی خود چیزهایی مانند پنبه را ببینید
   همچنین از دست رفتن وزن ماهی نیز بسیار قابل ملاحضه خواهد بود
   درمان
   به تانک خود مقداری نمک اکواریوم(یا نمک طعام بدون ید)اضافه کنید 
   افزودن ماده از بین برنده قارچ هم میتواند تاثیر گذار باشد
   معالجه را برای تمام اکواریوم انجام دهید و ماهی بیمار را از بقیه جدا کنید

   
   پیشگیری

   
   اب را هموراه تعویض کنید(سیفون)ماهی تازه وارد را 3 تا 4 هفته قرنطینه کنید.

انگل پوستی

انگل پوستی از انواع انگل های تک یاخته ای (Protozoan) است که پوست بدن و آبشش ماهی را درگیر میکند.این انگل نه زنده زاست و نه تخم گذار و به شیوه تقسیم شدن یا شکافته شدن دو تایی (Binary Fission) تکثیر میشود.دو گونه مشخص پوستی و آبششی این انگل در تانک های آکواریوم شناخته شده است که نوع آبششی آن کوچک تر و سرعت حرکت و تکثیر آن بیشتر است.

علائم بیماری:

1.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم
2.تیره شدن رنگ بدن ماهی
3.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی
4.پدید آمدن نقطه ها و لکه های ابری و سفید رنگ روی سطح پوست ماهی
5.ابری شدن چشم
6.آمدن ماهی به سطح آب و تنفس سنگین و بریده و نا منظم برای گرفتن اکسیژن(در صورت آلوده شدن آبشش ها)
7.به وجود آمدن لایه سفید وصله مانند روی تن ماهی یا همون White Patch
8.ترشح موکوس روی سطح بدن ماهی به منظور محافظت بیشتر از پوست ماهی
9.کم شدن اشتهای ماهی
10.لاغر شدن ماهی
11.سست شدن ماهی و رفتی به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

این انگل به راحتی در آب شنا می کند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی می گردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده می شوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری را تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است.

راه های درمان:

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.
اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

راه اول :حمام نمک :
7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخورد(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.یا 2.۵ قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

راه دوم :

مالاچیت گرین :

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی در بازار موجود هست که ماده موثر آن ها فرمالین + مالاچیت گرین است.

ماده موثر Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

راه سوم :

سولفات مس :

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو.

راه چهارم :

فرمالین :

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2 
2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5
4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

محصولات آماده ای در بازار هست که ماده اصلی آن ها فرمالین و مالاچیت گرین است.

ماده موثر Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

راه پنجم:

پرمنگنات پتاسیم :
حمام کوتاه مدت :
10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

حمام دراز مدت :
1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

بهتر است از آبی استفاده شود که سختی آن پایین باشد مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشد و یک سومش آب شیر.

راه ششم :

آکریفلاوین :

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .
(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

نام بیماری: مخملک

عامل مولد: عوامل مولد این بیماری انواع تاژکداران تک سلولی مانند کاسیتا، سیکوکت و شیلو دوفلا می باشد.

نشانه: ممکن است بر روی بدن ماهی هاله تیره رنگ یا آبی متمایل به سفید ملاحضه شود. در قسمت بالای گردن تا شروع باله های پشتی ادامه دارد. ماهی آلوده شدیدا ضعیف شده و قدرت شنا و خوردن غذا را کم کم از دست می دهد. در قسمت اولیه بیماری ماهی خود را به کف آکواریوم می مالد.

درمان:  حمام ماهی در دمای 31 درجه سانتی گراد و 0.01 نمک طعام بمدت 10 دقیقه موثر است. روش دیگر حمام آکری فلاوین یک گرم در 100 لیتر آب به مدت 2 تا 3 روز است.

نام بیماری: آلودگی قارچی

عامل : عامل مولد بیماری، قارچی بنام ساپروگلنیا است که از عوامل آلودگی زایثانویه به حساب می آید.

نشانه : در هر آبی وجود دارد و تا زخم یا خراش در بدن ماهی نباشد نمی تواند آن را آلوده سازد. و بصورت پنبه ای روی زخم ظاهر می شود.

درمان: یکی از بهترین روش های درمان افزودن نمک طعام به میزان 4 قاشق چایخوری به ازای هر لیتر آب برای مدت چند روز در حرارت 24 تا 27 درجه سانتی گراد و تهویه خوب و مناسب است. همچنین با گوش پاک کن آغشته به محلول یک در هزار پرمنگنات پتاسیم می توان محل آلودگی را به آرامی ماساژ داد و سپس ماهی بزرگ را به مدت 8 تا 10 ساعت و ماهی کوچک

را به مدت 2 ساعت در محلول یک گرم پرمنگنات در 100 لیتر آب استحمام داد.(زمان ذکر شده

برای ماهیان شرایط متوسط است.)

آلودگی بسیار شدید و ماهی ضعیف شده است زمان حمام با محلول پرمنگنات کمتر خواهد بود.

یکی دیگر از روش ها فرو بردن بدن ماهی در محلول مالاشیت گرین با غلظت 0.2 گرم در 100 لیتر آب به مدت 15 تا 20 ثانیه می باشد.

نام بیماری: استسقاء یا آب آوردگی بدن

عامل مولد: عامل مولد آن، نوعی باکتری از جنس پزودوموناس می باشد.

نشانه: ماهی آلوده بدنی متورم، فلسهایی برجسته و زاویه دار با یدن و چشمها برآمده است .

درمان:  امکان دارد بر اثر بدی تغذیه باشد. اگر عامل آن بدی تغذیه باشد انتقال پذیر نیست.

 بهترین راه مبارزه غوطه ور ساختن ماهی آلوده در محلول 50 تا 100 میلی گرم در لیتر

آنتی بیوتیک از جنس اورومایسین یا پنی سیلین می باشد.

اگر بر اثر سوء تغذیه بوجود بیاید بهترین راه مداوای آن تغییر رژیم غذایی ماهی است.

در صورت مشاهده ماهی آلوده باید از سایرین جدا شود.

بیماری لکه سفیدک

نام بیماری: لکه سفید (ایک)

عامل مولد: عامل مولد این بیماری، تک سلولی مژک داری بنام ایکتیو فتریوس است که برای سهولت به آن ایک یا سفیدک می گویند.

نشانه : اگر در مراحل اولیه (تعداد یک یا چند دانه) معالجه گردد، از رشد و نمو آن جلوگیری می شود در غیر اینصورت ممکن است کل بدن ماهی را آلوده کند.اکثر بر اثر بدی تغذیه ماهی ها

ضعیف شده باشند و یا بر اثر پایین آمدن درجه حرارت آب ماهی مبتلا می شود.

درمان: برای درمان از قطره مرکورکروم 2 درصد به ازای هر لیتر آبّ 1 قطره استفاده می شود. همچنین می توان از داروی 5 درصد متیلن بلو برای هر 10 لیتر 5 قطره استفاده کرد.

حرارت را به 30 درجه برسانید. برای استفاده از ضد عفونی بایست دو بار و به فاصله یک هفته انجام شود.

پس از ضد عفونی بار دوم باید کف آکواریوم با یک سیفون تمیز شود تا اگر احتمالا انگلی در کف باقی مانده است خارج گردد. و به ازای هر لیتر آب 5/2 قاشق چایخوری نمک آشپزخانه اضافه نمود.

ماهی اروانا از معروفترین و یکی از زیباترین ماهیان گوشتخوار میباشد. این ماهی در طبیعت و اکواریوم ۱۰۰ سانتی متر رشد میکنماهی در بالا و سطح اب شنا میکند و در مخزن نگهداریش احتیاج به فضای ازاد برای تحرک و شنا دارد. بنابراین شما می بایست که فضای بالای آب و وسط اکواریوم را از تزئینات خالی بگذارید. این ماهی شکارچی و ماهیخوار میباشد. علاقه وافری به شکار حشرات در بیرون اب دارد و میتواند تا چندین متر از محیط خود بیرون پریده و طعمه  اش را شکار نماید.لذا لازم است شما درپوش مناسبی بروی مخزن خود گذاشته تا در صورت نگهداری این گونه از ماهیان به مشکلی برخورد نکنید. اروانا نیاز به مخزنی بزرگ دارد و فضای باز برای حرکتش. در مخزن نگهداری میتوانید انرا با دل خرد شده و ماهیهای کیلیکا که سرشار از پروتئین هستند تغذیه نمائید. همینطور این ماهی علاقه زیادی به حشرات زنده دارد. میتوانید حشراتی چون مگس سوسک و حشرات دیگر را به عنوان خوراک زنده به او بدهید. همچنین ماهیهای طعمه خوراک بسیار مناسبی برای اروانا میباشند. اب مخزن نگهداری اروانا میبایست که بسیار شفاف و تمیز و پر اکسیژن باشد. برای مخزن خود از فیلتر مناسبی استفاده نمائید. اروانا با ماهیان دیگر  گوشتخوار براحتی همزیست شده و میتوانید انها را در یک مخزن نگهداری کنید. اروانا در گونه های مختلفی یافت میشود و در ایران سیلور اروانا بیش از گونه های دیگر به چشم میخورد. اروانا در رنگهای سبز و قرمز و سیاه و طلائی یافت میشود. اروانا رشد بسیار قابل توجهی دارد و در مدت کوتاهی ماهی بزرگی میشود. بنابراین برای نگه داریش احتیاج به مخزن بزرگتری خواهید داشت. اروانا در مخازن خانگی و یا حتی در ایران تکثیر نمیشود و در همان کشورهائیکه زیست میکند توسط محققین تکثیر پیدا میکند به خاطر همین ماهی نسبتا گرانی میباشد و از جمله ماهیان ارزشمند اکواریوم محسوب میشود.

افزایش سرعت رشد ماهی اروانا

ماهیان اروانا سرعت رشد بسیار خوبی دارند. اگر شرایط نگهداری و تغذیه انها درست باشد. انها در مخزن خانگی و اکواریوم تا یک متر هم رشد خواهند کرد. ولی اکثرادر مخزن خانگی بیش از ۸۰ سانتی متر رشد نخواهد کرد. برای تسریع رشد انها میبایستی که تغذیه ای خوب و مختلفی داشته باشند. انها را برای رشد هر چه مناسبتر میتوانید با دل خرد شده که اندازه قطعات بسته به اندازه ماهی دارد. با ماهیهای کیلیکا که سرشار از پروئین هستندو میتوانید در ارواناهای کوچکتر کیلیکاها را خرد کرده و به انها دهید و در اروانهای بالغ انرا درسته به انها بدهید. با ماهیهای طعمه و زنده و کوچک که غذای بسیار مناسبی هستند. و حشرات همانند سوسکهای درشت و کوچک خانگی و شبپره ها و مگسها و حتی حشراتی چون هزار پا و ملخها که غذای بسیار ارزشمندی برای اروانا محسوب میشود و میتوانید انها را زنده در مخزن بیندازید تا بخوبی تغذیه کنند و به عنوان خوراک زنده انها باعث رشد چشمگیر اروانای شما خواهند شد و همینطور با خوراک خشک مخصوص اروانا که نوعی میگو میباشد ارواناها را تغذیه نمائید. این روشها رشد ماهی را چشمگیر خواهد کرد

نگهداری اروانا در مخزن

 
اروانا ماهی شناگریست و از انجا که در سطح اب حرکت میکند باید فضای کافی برای شنا و مانور را دارا باشد. اروانا را در مخزنی که شما گفتید و در ان اندازه میشود نگه داری کرد ولی هرچه ماهی بزرگتر بشود ان مخزن برایش کوچک و نا مناسب میگردد. در یک مخزن به طول ۷۰ سانتی متر میتوان اروانا را تا زمانیکه تنها ۲۰ سانتی متر میشود به خوبی نگهداشت.برای انکه این ماهی باید شنای طولی داشته باشد بنابراین هرچه طولش بیشتر شود این مخزن نامناسبتر میشود برای نگه داری ان.شاید بتوان یک اروانای ۴۰ سانتی متری را هم در یک مخزن به طول ۷۰ سانتیمتر که شما گفتید نگهداری کرد اما چون فضای حرکت ماهی خیلی کم میشود ان جلوه را نخواهد داشت و مخزن همانند قفسی میشود برای آن ماهی. برای نگهداری ماهیان اروانا تا اندازه های بزرگتر و تا زمان بلوغشان مخزنی لا اقل به طول ۱۵۰ سانتی متر و در عرض ۵۰ سانتی متر و ارتفاع لا اقل ۶۰ سانتی متر توصیه میشود. ولی شما یک اروانای نا بالغ کوچک را میتوانید تا زمانیکه بزرگترشود در همان مخزن به طول ۷۰ سانتی متر براحتی پرورش دهید.

این ماهی در سال ۱۹۹۰ در تایوان تولید شد اما توسط پرورش دهندگان کشور مالزی به شهرت رسید
پرورش فلاورهورن به سال ۱۹۹۳ در مالزی بر میگرد. پیشانی بیرون زده این ماهی در جامعه تایوان اورنده شانس لقب گرفت.در سال ۱۹۹۴ با وارد شدن ماهی رددویل و پرت کینگ کونگ به مالزی و ترکیب این ماهی ها با ماهی بدست امده در سال ۱۹۹۵ رنگ پرت کینگ کونگ در ماهی بدست امد رنگ غالب شد و این رنگ قرمز باعت محبوبیت بیشتر ماهی فلاورهورن شد.در سال ۱۹۹۸ با وارد شدن سیکلید دهان اتشی و ترکیب ان با پرت کینگ کونگ اولین نسل لوهان(فلاورهورن)معرفی شد 
ماهی فلاورهورن در طبیعت وجود ندارند.ماهی که از ترکیب چند نوع سیکلید که این موضوع باعث بوجود امدن یک ماهی بسیار شگفت انگیز شده چرا که با عدم تعادل در مقدار کروموزم یا ماده ژنتیکی در سلول های جنسی گونه های مختلف این ماهی قادر به تولید مثل است.
این ماهی توسط تکثیر دهندگان ماهی درمالزی بصورت گزینشی تکثیر و پرورش داده شده است 
باور رایج این است که ماهی فلاورهورن که ترکیبی از دو نوع ماهی توسط پرورش دهندگان ماهی در مالزی می باشد که این ترکیب از دو سیکلید تریماکو و میداس می باشد که بعد پرورش پرت کینگ کونگ وترکیب این ماهی با ماهی بدست امده از ترکیب دو ماهی تریماکو و میداس برای تولید فلاورهورن استفاده شده است 
برخی ادعا می کنند که فلاورهورن خود را از سیکلید وحشی که در بین گیاهان خودرو زندگی می کردند و فقط برای کیفیت بهتر با گونه های دیگر ترکیب شده است که اختلاف نظر در سر ریشه یابی تکثیر این ماهی وجود دارد
ماهی فلاورهورن همچنین با نام چینی لوهان نیز شناخته می شود که به عقیده بعضی ها در نتیجه ترکیب گونه های مختلف سیکلید های امریکایی جنوبی مثل رد ترور -تریماکو و ترکیب ان با پرت فیش و پرت کینگ کونگ بوجود امده ،که می شود ان را تحت عنوان Cichlasoma نام گذاری کرد
فلاورهورن ماهی است که طول بدنش به ۳۰ سانت و گاهی بیشتر هم میرسد.ماهی بسیار عجیب و غریب که در چند سال گذشته بسیار مشهور شده است که پرورش دهندگان در تلاش برای بهبود هد ، رنگ و همچنین بوجود اوردن گونه های جدید با رنگ و طرح جدید که در تمام بدن گسترش و بوجود اوردن خطوط سیاه و سفید بر روی بدن بدون استفاده از مواد و عوامل شیمیایی هستند . برای اهمیت ظاهر فلاورهورن باید یک استاندارد برای جنبه مختلف بدنتعریف کرد.

بدن

بدن باید بیضی شکل و ضخیم باشد با شکمی با پر و متناسب.برخی از گونه جدید بدنی گرد دارند

هد

این برامدگی روی پیشنانی باید بزرگ و تناسب خوبی با اندازه ماهی داشته باشد

خط سیاه میانی بدن

مهم ترن علامت در مورد فلاورهون است
این خط باید ضخیم و متوالی باشد 
در گونه های جدید بیشتر روی این خصوصیت کار شده است

رنگ

بطور کلی رنگ غالب در این ماهی رنگ قرمز است ولی سایر رنگ هم باید روشن و به خوبی نمایان باشد
تمام بدن ماهی باید با رنگ ابی یا سبز پوشیده شده باشد(همان رنگ های که ما به اسم پرل می شناسیم)
باله و دم
هردو باید بطور صاف و گسترده باشد

اصلاح نژاد فلاور

روش تکثیر

سنگ مرمر سفید با طول ۳۰ و عرض ۱۵- ۱۰ سانتی متر با زاویه ۱۰ درجه در آکواریوم می گذاریم. دفعه اول که ماهی آنجل تخم ریزی می کند، اسپرم نر را نمی تواند بارور کند.
دفعه دوم بعد یک ساعت از تخم ریزی سنگ را برداشته و در تانک دیگری که به اندازه ۲۰- ۱۵ سانتی متر آب داشته باشد از دارو ضد عفونی کنند. (متیلن بلو) به ازای هر لیتر یک قطره به آب اضافه می کنیم.

دمای تانکی که اصلی است با دمای تانکی که تخمها را در آن می ریزیم برابر باشد. یک سنگ هوا نزدیک تخم ها می گذاریم.  

از روزی که به لارو تبدیل شدند آب را به اندازه یک نوشابه خانواده یک لیتری سیفون می زنیم و آب را به همان اندازه (بدون کلر) اضافه می کنیم.

بعد از اینکه کیسه های زرد غذایی آنها تمام شد از تخم میگو (آرتمیا) که در منزل درست کرده ایم، هر چهار ساعت یک بار به عنوان غذای زنده به آنها می دهیم.

توجه کنید (آرتمیا را از مغازه با مارک سر گربه خریداری و بعد در همین شیشه های نوشابه خانواده که از سر ۵ تا ۶ سانتی متر خالی است، اندازه دو بند انگشت سنگ نمک می ریزیم. یک قاشق چایخوری آرتمیا به داخل آن می ریزیم- یک سنگ هوا هم می گذاریم ) بعد از ۲۴ ساعت میگو ها از تخم در می آیند.

پس از هر دفعه غذادهی تخم میگوهای مرده را سیفون می کنیم تا آمونیاک آب بالا نرود و ماهی ها نمیرند. تا ۲۵ تا ۳۰ روز اول از این غذا- آرتمیا- به آنها می دهیم.

بعد از آن آرتمیا را از مغازه ها بخریم یا دل گاو چرخ کرده بسیار ریز، بعنوان غذا به ماهی های خود بدهیم.

سپس کم کم آب را افزایش می دهیم. دما باید در ۲۸ درجه ثابت بماند.

شیوه های تشویق آنجل به باروری :

-دادن غذاهای گرانولی و به اصطلاح غذا خشک ازشرکتهای معتبر
-کرم منجمد (ارزش غذایی بالایی دارد)
-بچه گوپی زنده
-هر روز به اندازه یک شیشه نوشابه از آب آکواریوم خالی کنیم و به جای آن آب با ۷ درجه کمتر از آب آکواریوم به آن اضافه می کنیم تا ماهی احساس کند بارندگی شده و تشویق شود به تخم ریزی (آنجلها را از یک جا تهیه نکنید و از چند جای مختلف تهیه کنید)
-موقع تخم ریزی نباید به آکواریوم نزدیک شویم
-اگر تخم ها را خودش بخورد از تخم ریزی خودداری خواهد کرد
-کف آکواریوم فقط یک سنگ هوا باشد و شن نداشته باشد. برای تانک بچه ها خوب است.

نکته

در تانک اصلی هیچوقت دارو نزنند. حتی اگر ماهی مریض است آن را جدا کنند و در تانک دیگری دارو بزنند.
هرزمان که ماهی می خرید مستقیما آن را داخل آکواریوم نیندازند. زیرا ممکن است باکتریهایش دیگرماهی ها را بیمارکند ویا بکشد یا خودش را بکشد.
لذا بهتر است سه تا چها روز در داروی ضد عفونی کننده نگهدارید. بعد از ۳ تا چهار روز وارد آکواریوم کنید.

یکی از اولین و مشهورترین اعضای دنیای جدید خانواده سیلکیده ها است که به امریکا وارد شدند، درحقیقت ۲ گونه از آنجلها و جود دارد

آنجلها نسبتا تخت بوده و یا ماهیان از پهلو فشرده شده ای هستند که اندازه بدن آنها تقریبا به ۳ اینچ می رسد. آنها دارای باله های پشتی و مخرجی فوق العاده بلندی می باشند.
یک ماهی آنجل که به خوبی رشد کرده باشد می تواند به طول ۵ اینچ و ارتفاع ۱۰ – ۹ اینچ برسد. جهشی به نام veiltail وجود دارد که ۴ ـ ۳ اینچ به طول و عرض ها اضافه می کند. ماهی آنجل اصلی نقره ای همراه با خطهای مشکی است.

• زیستگاه:

ماهی های نسبتا زیادی در امتداد و طول رودخانه آمازون وجود دارند که مورد علاقه دوستداران ماهیان مناطق گرمسیری بوده است.

آناه به ندرت صادر می شود به این علت که در آنجا گونه هایی وجود دارند که ارزش معقولی را دارا هستند.

• مراقبت:

محیط طبیعی آنها آبهای سبک و اسیدی رودخانه آمازون است. آنها می توانند در PH بین ۲/۷ ـ ۵/۶ زندگی نمایند اما جهت تکثیر آنها به آب باPH 6/8ـ ۵/۶ (کمی اسیدی) نیازمندند. دمای مورد علاقه شان F 85 ـ ۷۰ و بهترین دمای ممکن F80 ـ ۷۶ است.

• تغذیه:

آنجلها تقریبا نسبت به هر غذایی علاقه نشان می دهد. اگر در فکر تکثیر آنها هستید یک رژیم متنوع و غذای زنده و غذاهای منجمد شده را استفاده کنید. آرتیما، کرمهای سفید، کرمهای سیاه، توبی فکس، دافنی، بچه گوپی و … از غذاهای دیگر مورد علاقه شان است. نوزادان به آسانی می توانند آرتمیای تازه هیچ شده را ببلعند و یا هر غذای به خوبی خرد شده می تواند بادهان آنها متناسب باشد.

دوستان آنجلها: زنده زاها، تتراها، رازبوراها، گورامی ها، Rainbow ، Cry cots ، Plecos و Discus و مردارخوارهای صلح جو

نژادهای مختلف ماهی آنجل:

۱- Gold pearl

گونه Pterophyllum Scalare:

اندازه: cm12

تغذیه: همه چیز خوار

سرشت: صلح جو
آنجل Gold Pearl نیازمند مخزن به خوبی با گیاه پوشیده شده با حداقل ۳۰ گالن آب می باشند که آب آن سبک و اندکی اسیدی باشد. سنگ و چوبهای در آب مانده می تواند به آب آکواریوم اضافه گردد. اما جایی را برای شنای آزاد آنها در نظر بگیرید.

گورامی بالن دارای فرم بدنی متفاوت با سایر نژاد های گورامی است. این ماهی دارای بدنی گرد می باشد که از این نظر شباهت زیادی به ماهی پرت پیدا کرده است. این ماهی دارای بدنی سفید رنگ متمایل به صورتی می باشد. گورامی بالن با نام های گورامی بوسنده ی بالن و گورامی صورتی نیز شناخته می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است. این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.
گورامی بالن ماهی ای صلح جو است. حداقل حجم آکواریوم برای این ماهی ۱۰۰ لیتر، دمای مناسب برای آن ۲۲ تا ۲۷ درجه و پی هاش مناسب بین ۶ تا ۸/۸ می باشد.بهترین آکواریوم برای این ماهی، آکواریومی همراه با گیاهان طبیعی و تخته سنگ می باشد تا مکان هایی برای پنهان شدن ماهی فراهم آورد.
بهترین راه برای تشخیص گورامی نر از گورامی ماده توجه به باله ی پشتی ماهی است.در ماهی نر این باله بلند و نوک تیز است، در صورتی که در ماهی ماده کوتاه تر و دارای نوک گرد می باشد. در زمان جفتگیری ماهی نر لانه ای حبابی در زیر برگ ها می سازد و سپس شروع به جلب کردن ماهی ماده می کند. بدین صورت که در پشت آن حرکت می کند و آن را به مسیر تخمریزی هدایت می کند. در این زمان ماهی نر با باز کردن باله ها و تغییر رنگ خودنمایی می کند. هنگامی که این رفتار از ماهی نر مشاهده شد باید ارتفاع آب را کاهش داد و به حداکثر ۱۵ سانتی متر رساند. پس از تخمریزی باید ماهی ماده از آکواریوم خارج شود. زیرا ماهی نر وظیفه ی نگهداری از فرزندان را به عهده دارد و ممکن است که به ماهی ماده آسیب برساند. ماهی نر تا زمان خروج نوزادان از تخم، از آن ها مراقبت می کند. پس از خروج نوزادان از تخم، آب آکواریوم باید به طور مداوم سیفون شود. به خصوص در هفته ی سوم. نوزادان تازه متولد شده باید با آنفوزوئر یا نوزاد میگو تغذیه شوند.
گورامی  جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.
این ماهی با ماهی هایی همچون مولی، دم شمشیری، بارب و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی دارف عسلی با نام های گورامی دارف یا گوارمی عسلی نیز شناخته می شود و مشابهت های بسیاری با گورامی دارف دارد.این ماهی دارای رنگ زرد و قهوه ای است که این رنگ در زمان جفتگیری بیشتر خودنمایی می کند. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت است.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.گورامی دارف عسلی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۸ لیتر همراه با پوشش گیاهی انبوه و هوادهی مناسب نیاز دارد.مناسب ترین محیط برای زندگی این ماهی آکوریومی کوچک همراه با ماهیان صلح جو است.لازم به ذکر است که این ماهی در زمان جفتگیری قلمروطلب می شود.گورامی عسلی در زمان جفتگیری شروع به ساخت لانه های حبابی می کند.البته تخمریزی قبل از ساخت این لانه ها انجام می شود و پس از ساخت لانه، ماهی ماده تخم ها را جابه جا کرده و به لانه انتقال می دهد.پس از انجام این مرحله لازم است که ماهی ماده از آکواریوم خارج شود.نوزادان پس از یک روز از تخم خارج می شوند و قادر به شنا کردن خواهند بود.ماهی نر تا ۲ یا ۳ روز از نوزادان مراقبت می کند و پس از آن باید ماهی نر را از آکواریوم خارج نمود.نوزادان در اوایل باید با آنفوزوئر و بعد با نوزاد میگوی آب شور تغذیه شوند.گورامی عسلی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.گورامی عسلی با ماهی هایی همچون مولی، دم شمشیری، گوپی، پلاتی، انواع تتراها، دانیو، رازبورا، انواع بارب ها و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی شکلاتی ماهی ای صلح جو است که دارای رنگ متمایل به سبز و قهوه ای است و دارای خط های عمودی زرد در امتداد بدن می باشد.اغلب آن ها دارای نقطه ای سیاه بر روی نوار زرد در بین دم و بدن می باشند.زیستگاه گورامی شکلاتی شبه جزیره ی مالاگا و سوماترا می باشد.این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.گورامی شکلاتی ماهی حساسی است که حداقل حجم آکواریوم آن باید حدود ۱۱۴ لیتر باشد.این ماهی به آسانی دچار بیماری های پوستی می شود.لذا کیفیت خوب آب از ارکان مهم در نگهداری این ماهی می باشد.گورامی شکلاتی آکواریومی با گیاهان انبوه و دمای ۲۴ تا ۲۹ درجه ی سلسیوس را ترجیح می دهد.بهترین راه برای تشخیص جنسیت این ماهی این است که لوله ی ماهی نر برجسته تر است و به دم ماهی نزدیک تر می باشد.همچنین ماهی نر دارای باله های تیز تری می باشد.گورامی شکلاتی تخم ها را در دهان خود نگهداری می کند.در هنگام جفتگیری، ماهی نر و ماده به ته آکواریوم رفته و ماهی ماده تخم ها را در دهان خود جمع آوری می کند.ماهی ماده ۱۴ روز تخم ها را در دهان خود حمل می کند و در این مدت غذا نمی خورد.بنابراین باید قبل از جفتگیری،ماهی ماده در شرایط خوبی قرار گرفته باشد.گورامی شکلاتی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.این ماهی با ماهی هایی همچون گوپی، پلاتی، رازبورا، انواع تترا و انواع لوچ ها سازگاری دارد.

گورامی مرواریدی ماهی صلح جویی است.این ماهی یکی از جذاب ترین و مقاوم ترین نوع از دسته ی ماهیان گورامی است که نگهداری آن در آکواریوم آسان است. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.آکواریومی با حداقل حجم ۱۱۴ لیتر و ارتفاع آب حدود ۳۰ سانتی متر برای این ماهی مناسب است.قرار دادن گیاهان شناور بر روی آب و فراهم کردن مکان هایی برای پنهان شدن ماهی امری موثر در سلامت این ماهی است.سنگ های کف آکواریوم باید تیره باشند و باید نور به طور ملایم به آکواریوم بتابد.گورامی مرواریدی باید با ماهیان صلح جو و هم اندازه ی خود نگهداری شود.در غیر این صورت ماهی گوشه گیر شده، زیبایی خود را از دست می دهد و از غذا خوردن امتناع می کند.دمای ۲۳٫۵ تا ۳۰درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۸٫۵ برای این ماهی مناسب است.تشخیص دادن جنس نر و ماده در این ماهی آسان است.چرا که این ماهی دارای عضو جفتگیری است.این عضو در ماهی نر نوک تیز تر و قرمزتر از ماهی ماده است.همچنین باله ی پشتی در ماهی نر نوک تیز تر از این باله در ماهی ماده است.قبل از جفتگیری باید جفت ماهی را با میگو و کرم زنده یا منجمد تغذیه نمود تا برای جفتگیری آماده شوند.دمای آب باید بر روی ۲۶٫۵ درجه تنظیم شود و ارتفاع آب نیز باید در حدود ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر باشد.ماهی نر برای هر تخم یک لانه ی حبابی ایجاد می کند.پس از تخمریزی لازم است که ماهی ماده از آکواریوم خارج شود.پس از خروج اولین نوزاد از تخم ماهی نر نیز باید از آکواریوم خارج شود.نوزادان باید با غذاهای مایع یا آنفوزوئر تغذیه شوند.هنگامی دو هفته از تولد نوزادان گذشت می توان نوزاد میگوی آب شور را به رژیم غذایی نوزادان اضافه کرد.زمانی که نوزادان به سن یک ماهگی رسیدند به راحتی می توانند غذای خشک را دریافت و تغذیه نمایند.آب آکواریوم نوزادان باید هر دو یا سه روز سیفون شود و زمانی که نوزادان بزرگتر می شوند باید آن ها را بین چند آکواریوم تقسیم کرد تا از مرگ آن ها جلوگیری شود.گورامی مرواریدی جانوری همه چیزخوار است و بهتر است که در رژیم غذایی آن انواع غذاها از جمله جلبک دریایی، غذاهای منجمد، کرم خونی و میگوی آب شور قرار گیرد.این ماهی با ماهی هایی همچون گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا، دانیو و انواع تترا ها سازگاری دارد.

گورامی طلائی تغییریافته ای از گورامی آبی است که دارای رنگ مایل به نارنجی است.تفاوت دیگر این ماهی با گورامی آبی در این است که این ماهی فاقد نشان هایی است که بر روی بدن گورامی آبی وجود دارد.این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی بوسنده با نام هایی همچون ماهی بوسنده، بوسنده ی صورتی یا بوسنده ی سبز نیز شناخته می شود.رنگ اصلی این ماهی در طبیعت سبز رنگ است و رنگ صورتی مختص ماهی های پرورش یافته در آکواریوم می باشد.این ماهی دارای لبی ضخیم است  که به صورت لبی غنچه شده است که نام ماهی نیز از این ویژگی گرفته شده است.به طور کلی این ماهی، ماهی آرامی است.اما ممکن است که ماهی های نر با فشردن لب ها به یکدیگر با هم درگیر شوند.در بیشتر اوقات ماهی ضعیف تر عقب نشینی می کند و این درگیری به مرگ منجر نمی شود.ماهی بوسنده مانند سایر گورامی ها به طور مستقیم از سطح آب تنفس می کند.به همین دلیل باید در آکواریوم این ماهی دسترسی به سطح آب آسان باشد.

گورامی آبی اغلب با نام گورامی سه خال شناخته می شود.این ماهی تنها دارای دو خال است.یک خال در قسمت مرکزی بدن و دیگری در قسمت میانی دم و بدن.در واقع چشم ماهی، خال سوم محسوب می شود.رنگ ماهی در شرایط مختلف می تواند تغییر کند.برای مثال در زمان جفتگیری رنگ ماهی به آبی تیره متمایل می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی دارف شامل تنوع رنگ بسیاری است و دارای رنگ های آبی، قرمز و آبی براق می باشد.این ماهی دارای درخشندگی رنگین کمانی بر روی بدن است که این درخشندگی در جنس نر برجسته تر است. این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت است.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است.این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.

گورامی پوست ماری بومی مالزی، سنگاپور، تایلند و ویتنام  است. این ماهی در مقایسه با سایر گونه های گورامی رشد بسیار زیادی دارد و تا ۲۰ سانتی متر رشد می کند. در برخی کشور ها از این ماهی به عنوان یک غذای دریایی لذیذ استفاده می شود.
این ماهی جزء دسته ماهی های لابیرنت نیز می باشد.این بدین معنا است که این ماهی دارای دستگاه تنفس خاص و متفاوتی با سایر ماهی ها است. این ماهی ها دارای عضوی می باشند که به آن ها این امکان را می دهد تا مستقیما” از هوا تنفس کنند.این ویزگی به آن ها این اجازه را می دهد که در سطح آب شنا کنند.